มีเพื่อนบางคนมาเปรยว่าตัวเอง เป็นคนอยู่ไกลจากธรรมะ
ไม่เคยเข้าวัด ฟังธรรม รักษาศีล ปฏิบัติธรรม ทำแต่บาป เที่ยงเตร่ ทำตัวไร้สาระ ฯลฯ
แต่บางคนบอกว่าตัวเองอยู่ใกล้ธร
ทำบุญ ทำทาน สวดมนต์ ไหว้พระทุกวัน ฯลฯ
ที่เป็น "มิจฉาทิฏฐิ" ทั้งคู่ เพียงต่างระดับ และอยู่คนละมุมของการวิถีการปฏิ
เพราะแท้ที่จริง "ธรรมะ" นั้นอยู่ใน (ตัว) เราทุกคน ตลอดเวลา
ทำดี ไม่ดี รู้ ไม่รู้ ก็เป็นการปฏิบัติธรรมด้วยกันทั้งหมด
กรรมต่างๆที่ทำ ก็จะส่งผลตามเหตุและผลของกรรมนั้นๆ แบบ "ไม่มีข้อยกเว้น"
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา (ไตรลักษณ์) ก็อยู่ใน (ตัว) เรา (ที่ไม่มีนี่แหละ) ทุกคน
เพราะเรามี เราเป็น เราอยู่ เราคือ "ธรรมะ" ในทุกขณะจิต
ที่ทำให้เราเกิด เราแก่ เราเจ็บ เราตาย เรารู้สึกสุข รู้สึกทุกข์ หลง รู้ตัว มีสติ ขาดสติ ฯลฯ
ธรรมะ มิได้ไปไกลจากเราเลย
ต่างกันแค่ เรา มี "สติ" ระลึกรู้ หรืออยู่อย่าง "ไม่มี"/"ขาดสติ" เท่านั้นเอง
คนที่ขาดสติก็จะใช้ชีวิตแบบขาดสติ คนที่มีสติ ก็จะใช้ชีวิตแบบมีสติ
อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ
ไกลแค่ไหนคือใกล้...ใกล้แค่ไหนคือไกล
ขอบคุณครับอาจารย์
ขอบพระคุณครับท่านอ.แสวง ได้อ่านแล้วผมจะพยายามให้มีสติและสัมปชัญญะให้มากยิ่งขึ้นครับ