การสอนวิชาด้านมนุษยศาสตร์

          เรื่องนี้มาจาก อี-เมล์ ของ ผอ. พรทิพย์แห่ง Fullbright ครับ

Dear All,
         There're several things I'd like to share with you this morning ka.
         First, after visiting Mahidol's College of Music yesterday, I just realized that the orchestra for the musical, 'West Side Story', was performed by the college's orchestra na ka...only the conductor came with the performers. The fact led me to think of several issues ka....In fact, it was a 'Wow! how impressive!' but then I started thinking of what people's reactions would have been, had they known that the orchestra was 'Made in Thailand'. I also thought of how to further promote such existing musical talents, how to encourage more to join in, and how to instil music appreciation in our kids and adults alike for the softer/ aesthetic side of our lives na ka.... .many questions loei ka!!
       
        Anyway, this also brings me to give you a summary of an article on “ Teaching Humanity”   by   Martha Nussbaum in Newsweek, August 21-28, 2006, page 68-69. Khun Chotima, my new team member, kindly helped digest it for us ka.

        Nussbaum raised her concern that, in the profit-motive world, arts and humanities subjects are at risk. Education in general is mainly based on profitability in the global market and liberal-art education is largely overlooked not only by students but also by politicians and professors.
         She argued that these subjects are crucial for the health of any country and the creation of a world worth living in.   Through the liberal-art education, students learn to think critically and, more importantly, to be sympathy for others which is vital for democracy and for peaceful coexistence.   Such education not only exposes students to issues of gender, race, ethnicity, and cross-cultural experiences but it also teaches them to cooperate and be imaginative (the qualities that I believe are in our Thai DNAs na ka nia!) . Students have to use their imagination for the insights into experiences of other groups of people. They learn to think as other do and thus understand the other’s behavior. Also, the element of joy from art education makes it easier to deal with difficult issues without any counterproductive anxiety. The liberal-art education is one of the best solutions for tackling suspicions and hostile feelings in the increasingly pluralized societies. Therefore, many countries including the Netherlands , Sweden , Germany , Italy , India , and Bangladesh are trying to promote a liberal-art curriculum.
          Unfortunately, the attempts to encourage liberal-art education still face some common obstacles . Since the effectiveness of this education depends on the small size of classes in which professors can closely work with students through frequent assignments, both policy makers and professors are reluctant to support it. For policy makers, liberal-art education is not fit for the ‘global market’ and seems costly . Therefore, they are not willing to support enough teaching positions for this education. For professors, promoting effective liberal-art education means they have to work more because of smaller classes and frequent assignments.
         However, it is in this time that all people concerned are to rethink about the significance of the liberal-art education to the future of the world. As Nussbaum stressed, we want to “create human beings rather than producing useful machines.”

        I really like her remarks about useful machines na ka.....with my full respect of all QA systems, including TQA principles, when we look around to see lots of manuals and steps to follow, many times, we ignore our own abilities to learn and to experience (and our hearts to love:)) .... are we using our commonsense much less mai ka? Could we finally lose it and could it become one of the things we'd need to learn in classes in the future?

        More emphases need to be given to the softer side of life like in music and art, combined with teaching of ethical and moral values that are essential to shape human beings' favorable attitudes toward life and how to live in harmony na ka. General Education must be recognized of its significance ka.

        If anyone thinks I'm 'overreacting', I would accept it na ka. But I'm beginning to seriously worry about it ka.

         Does it also worry you ka?

Regards.
Porntip

        ผมเห็นด้วยกับ คุณ Martha Nussbaum และคุณพรทิพย์ 100% ครับ     เป็นการเห็นด้วยโดยการสังเกตด้วยตนเองมาตลอดชีวิต      ว่าเรื่อง "ความรู้ซีกอ่อน (soft side)" มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อชีวิตคน     เราจะมีความสุขในชีวิตได้ง่ายขึ้น ดีขึ้น ถ้าเรามีความรู้และทักษะชีวิต "ชีกอ่อนละมุน"     ผมมีข้อเสนอแนะภาคปฏิบัติดังนี้
           (๑) กระทรวงศึกษาฯ ส่งเสริมให้โรงเรียน และมหาวิทยาลัย มีความแตกต่างหลากหลาย     บางโรงเรียนเน้นการเรียนที่ไม่เน้นปริมาณ แต่เน้นคุณภาพ     คุณภาพที่เน้น บางโรงเรียนเน้นด้าน "ศาสตร์แห่งความเป็นมนุษย์"     และบางมหาวิทยาลัยไม่เน้นการหางานทำของบัณฑิต แต่เน้นความเป็นมนุษย์ที่เต็มคน  เข้าใจตน  และเข้าใจผู้อื่น     ค้นพบตัวตนของตนเอง     และมั่นใจที่จะมีชีวิตตามแนวทางของตน     ที่ไม่ทำร้ายสังคม    
          (๒) ผมมีลูกสาวที่ได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศระดับปริญญาตรีในสหรัฐอเมริกาคนหนึ่ง     ปีแรกต้องไปเรียนระดับ High School ชั้น postgraduate คือหลังเกรด ๑๒     เพื่อเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัย     เธอเล่าด้วยความประทับใจว่าชอบวิชา Art Appreciation มาก     เพราะอาจารย์จับใส่รถยนตร์ ขับด้วยตนเอง พาไปชมงานศิลปะที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะด้วยกัน     ทำให้ลูกสาวผมชอบไปชมพิพิธภัณฑ์ศิลปะจนบัดนี้     เวลาผมไปหาเธอที่อเมริกา     และผมเรียกร้องขอไปชมพิพิธภัณฑ์ ถ้ามีพิพิธภัณฑ์ศิลปะ เธอจะไปด้วย     แต่ถ้าเป็นพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ เธอจะเอาผมไปปล่อยไว้     ลูกสาวคนนี้เรียนจบปริญญาโทด้านวิศวะ จาก เอ็มไอที ครับ
               ผมเล่าเรื่องลูกสาวเพื่อจะบอกว่า    การสอนวิชาด้าน "ศาสตร์แห่งการเป็นมนุษย์" (Humanities) ต้องสอนชั้นเล็ก    และต้องสอนด้วยของจริงครับ จึงจะได้ผลดี     แต่เวลานี้เทคโนโลยีเพื่อการเรียนรู้ดีขึ้นมาก    การสอนด้วย "ของเกือบจริง" ทำได้ไม่ยาก     และให้ได้เรียนรู้จากมนุษย์สัมผัสมนุษย์ ก็ทำได้ไม่ยากอีกเช่นกัน   
               ผมกำลังเสนอว่า ต้องเปลี่ยนวิธีเรียนรู้ (ผมชอบให้เน้นการเรียนรู้ มากกว่าการสอน) วิชาด้านมนุษยศาสตร์ นั่นเอง
          (๓) บริษัทปูนซีเมนต์ไทย   มีวิธีให้พนักงานได้เรียนรู้วิชาด้านมนุษยศาสตร์โดยการไปเรียนรู้จากชาวนา ที่เป็นนักเรียนโรงเรียนชาวนาของมูลนิธิข้าวขวัญ     น่าสนใจมากครับ
          (๔) การเรียนวิชาด้าน "ศาสตร์แห่งการเป็นมนุษย์" (Humanities) ของนักเรียน ทำได้โดยการทำ KM ในกิจกรรมเพื่อสังคมครับ     ผมจะไม่อธิบาย เพราะจะยาวมาก

วิจารณ์ พานิช
๒๓ ตค. ๔๙
วันปิยมหาราช