ความผูกพัน ไม่พอเพียง
กมลพร(นามสมมติ) เด็กหญิงอายุ ๖เดือน
แต่ขณะนี้ตัวเท่าเด็กแรกเกิดเพราะน้องเกิดก่อนกำหนดนอนในตู้อบอยู่๔เดือน
พ่อทำงานในตัวเมือง
แม่เลิกกับพ่อและจากไปตั้งแต่น้องยังอยู่ในตู้อบ
วันนี้กมลพร มาหาหมอด้วยอาการปอดบวม
ย่าพามาหาในวันแรกและปฏิเสธคำแนะนำให้นอนโรงพยาบาล
เพราะมีภาระต้องเฝ้าปู่อีกคนที่นอนโรงพยาบาลในตัวเมืองก่อนหน้านี้ด้วยโรคเส้นเลือดสมอง
คุณหมอรู้ว่าอาการน้องหนักหนาไม่น้อยแต่พยายามให้การรักษาแบบผู้ป่วยนอก
ด้วยการพ่นยา ให้ยากินที่ดีที่สุดที่จะเป็นได้และนัดดูอาการทุกวัน
วันที่๒ ป้าพามาส่งพ่นยา
เพราะย่าไปเฝ้าปู่ ‘หมอพอเข้าใจ’ อาการดูเหมือนดีขึ้น
วันที่๓อามาส่งเพราะป้าไม่ว่างต้องผลัดกันเลี้ยง
ถามอาการ ถามการใช้ยาไม่ได้ความเพราะป้าเป็นคนดูให้
หมอเริ่มลังเลใจว่าแผนการรักษาเป็นผู้ป่วยนอกนั้นจะรักษาน้องได้จริง
วันที่๔อามาพร้อม ลูกชายป้าที่อุ้มน้องมาอย่างเก้งก้าง ...ยังถามข้อมูลไม่ได้เช่นเคย
อาการน้องยังไม่ดีขึ้นหมอแน่ใจแล้วล่ะนะว่ารักษาเป็นผู้ป่วยนอกไม่น่าจะพอ
“หมอขอให้ส่งน้องไปนอนโรงพยาบาลนะครับ”
อาขอไปรักษาโรงพยาบาลจังหวัดที่เดียวกับปู่เพื่อย่าจะได้เฝ้าสะดวก
๓วันผ่านไปกมลพรมานอนที่รพ.ประจำอำเภอ
หลังจากที่คุณพ่อเลี่ยงความยุ่งยากที่รพ.จังหวัดพาไปรักษาที่รพ.เอกชน
และในที่สุดสู้ค่าใช้จ่ายไม่ไหว
ระหว่างนอนโรงพยาบาลวันแรกพยาบาลเวรเดียวก็พบกับญาติไม่ซ้ำหน้า
และไม่รู้ว่าควรจะสอนการดูแลให้ใคร
หมอกับพยาบาลนั่งลงปรับทุกข์กันเรื่องความยุ่งยากในการดูแลรักษาผู้ป่วยรายนี้
วิธีการหลายๆอย่างที่ช่วยกันคิดมาใหม่ให้สามารถดูแลน้องได้และเข้ากับระบบญาติหมุนเวียน
การรักษาเนิ่นนานกว่าผู้ป่วยแบบเดียวกันนี้รายอื่นๆ
เวลาอีกหลายปี กว่าเด็กคนนี้จะเติบโตจนพึ่งตนเองได้
คุณย่า ร่มโพธิ์คนสุดท้ายก็แก่ชราลงทุกวัน
วันข้างหน้าเป็นอย่างไรดูมืดมน
ปัจจัยที่ขาดหายไปคงเป็นเรื่องความรักความผูกพันของ พ่อ แม่
ที่จะอุ้มชูให้เด็กสักคนเติบโตอย่างมีคุณภาพได้
ขอบคุณภาพประกอบจาก 123 rf.net ,ok.gov
ความเห็น (4)
ในมุมมองที่แตกต่าง...ยังดีนะคะที่ยังมีญาติพี่น้องหลายคนผลัดเปลี่ยนกันมาดูแล...นึกภาพว่า...ถ้ามีแต่พ่อแม่...ก็ต้องมีคนใดคนหนึ่งที่ต้องออกจากงานมาดูแลลูกนะคะ
ความผูกพันของพ่อแม่เป็นสิ่งสำคัญครับ
ขอให้น้องหายไวๆนะคะ
ดั่งคำที่ว่า...ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้....ทำไม่ครูหยินจะต้องเจอกับสถานการณ์เช่นนี้บ่อยครั้ง
ก่อนหน้านี้ประมาณ 4 เดือนสาวโรงงาน...ท้องแบบมีพ่อแต่ยอมรับการเป็นพ่อไม่ได้
จึงช่วยเฉลี่ยเงินกันออกค่าใช้จ่าย....ลูกสาวครูหยินจึงไปรับออกจากโรงพยาบาล
เศร้า จริง ๆ แล้วเด็กที่เกิดมาเป็นหน้าที่ของใคร...