เรื่องแปลกแต่จริง..ในมิตรภาพ และความผูกพันธ์
ในความผูกพันธ์ระหว่าง ครู-ศิษย์
เป็นมิตรภาพที่ไม่สามารถแยกได้เมื่อเราเป็นมากกว่าครูและศิษย์คือ แม่-ลูกที่ผูกพันธ์
แม้ครูหยินจะไม่มีลูกชาย..แต่มีตัวตายตัวแทนมากมาย
ระยะเวลานานแค่ไหนตอบได้ยาก จากครูประจำชั้นที่สอนให้มุ่งมั่น
ให้โอกาสเป็นพี่เลี้ยงในการจัดกิจกรรมค่าย
สุดท้ายก็กลายเป็นแม่ลูก...ที่ผูกพันธ์กันยิ่งกว่าเครือญาติ
เลือกที่จะให้เขาเรียน...เลือกให้เขาได้ทำงาน เขายอมปฏิบัติตามทุกกรณี
สุดท้าย....ได้เป็นนายทหารเรือ
ความผูกพันธ์มิมีเปลี่ยนแปลง
ทุกครั้งที่กลับบ้านจะต้องมาแวะหาเยี่ยมเยียมนอนค้างแรมที่บ้านครูหยิน
พร้อมกับของฝากเพื่อการดูแลสุขภาพของครูหยิน
เฝ้าคอยดูแลทุกข์สุขอย่างต่อเนื่อง
คอยช่วยเหลือเมื่อยามเดือดร้อน....
เป็นวาสนาหนึ่งทีพึงได้รับของครูหยินที่ได้รับจากอานิสงค์ของการดูแลเอาใจใส่นักเรียน
ในช่วงที่เป็นครูประจำชั้น
ยิ่งนานวันความผูกพันธ์ก็ยิ่งลึกเข้าไปทุกที...ทำให้รู้สึกดีต่อวิชาชีพ
ภาคภูมิใจในความเป็นครู......
บันทึก 3 มีนาคม2557
ความเห็น (5)
-สวัสดีครับ
-ตามมาให้กำลังใจครูครับ..
-ขอบคุณครับ..
ชื่นใจและยินดีด้วยมากค่ะ ทหารเรือผู้น่ารัก
มาร่วมภาคภูมิใจด้วยค่ะ...อบอุ่นและมีความสุขจังเลย
มีดอกไม้จากสวนป่าของยายธีมาฝากจ้ะ
เป็นความภูมิใจของครู... ที่ลูกศิษย์มีครอบครัวที่อบอุ่น เติบโตในหน้าที่การงาน ที่สำคัญเป็นคนดีในสังคมนะคะ...ชื่นชมมากค่ะ