พื้นที่ที่ใครใครอยากจะแบ่งแยก...


ความชอบส่วนตัวของผม...ที่มีมานานหลายปี...

ผมชอบนั่งฟังเพลง...กับศิลปินเปิดหมวก...อิสระ...พเนจร...

เช่น ตลาดนัด...ตลาดคนเดิน...หมอชิต...หรือที่ต่างๆ

ความชอบของผม...ทำให้ตารางชีวิตหรือการนัดหมายหลายอย่างคลาดเคลื่อนไป

 

ลูกๆ ของผมก็ชอบครับ...คอเดียวกัน

เพราะตั้งแต่เขาจำความไม่ได้...แต่เขาก็สามารถเคาะมือ เคาะเท้า ไปตามจังหวะเพลง

เพลงที่พวกเราชอบฟัง...

เช่น...คืนรัง... ด.ญ.ปราง...ลิงทะโมน...ลำตะคอง...คิดถึงบ้าน...

 

ค่ำคืนนี้...พวกเราได้ไปฟังเพลงที่ริมฟุตบาทตลาดเที่ยวบ้าน

นานหลายปีแล้วที่เราไม่เคยเห็น...ศิลปินที่โดนใจอย่างนี้...

มาด้วยรถมอเตอร์ไซด...สิ่งของเยอะมาก...

ตั้งแต่อุปกรณ์เครื่องใช้...ส่วนตัว...ประทังชีวิต...เบ็ด...แห...หาปลา

เขามาจากปัตตานี...ดินแดนแห่งการต่อสู้...และรุ่งเรืองในอดีต...

 

 

ผู้คนบ้านผม...ใจดี...กับอาคันตุกะที่เป็นศิลปินเสมอ...

ให้น้ำ...ให้เงิน...กับศิลปิน...

และมองด้วยความตะลึง...กับเสียงเพลง...เสียงร้อง...และรูปลักษณ์

มีแต่ผม และลูกๆ เท่านั้น...ที่นั่งปักหลัก...ฟังเพลงราวกับมานั่งตามสวนอาหาร

 

ผมเคารพกับการใช้ชีวิตของศิลปินท่านนี้

มีบางขณะ มีเสี่ยลงจากรถเก๋งมา...ดุ่ยๆ มาหาศิลปิน

บอกว่า...พี่ร้องเพลงเพราะจัง...ผมอยากชวนมาร้องเพลงที่ผับของผม

ศิลปินตอบอย่างสุภาพว่า...ขอโทษด้วยครับ...ถ้าผมร้องประจำ...ผมรู้สึกคัน...

 

ในยุคสมัย ณ เวลานี้

ที่ใครต้องการแบ่งแยกประเทศ...แยกกลุ่ม...แยกฝ่าย...ให้เราแตกแยกกันอีกชั้นหนึ่ง

ยิ่งผมทำงานในชุมชน...ผมพยายามจะหลีกเลี่ยงคุยให้ประเด็นนี้

 

 

ถ้าใครถาม...ผมจะตอบว่า...ถ้าผมสามารถบินได้

และมองลงมาบนโลก...ผมคงเห็นโลกกลมๆ ใบเดียวเท่านั้น

ไม่สามารถมองเห็นประเทศ...จังหวัดได้ เพราะผมสายตาสั้น

 


สำหรับผมไม่มีปัญหาอะไรเลย อยู่ประเทศไหนก็ได้ (ถ้าประเทศถูกแบ่งแยกจริง...แต่ผมก็มีหัวใจเป็นคนไทย)

อายุของผมก็มากแล้วอีกไม่นานก็ตาย

สำหรับชีวิตข้างหน้าของลูกๆ ผมก็ไม่เป็นห่วงเท่าไร

เพราะใคร ๆในโลกนี้เมื่อเกิดมาแล้วต่างก็มียุคสมัยของตัวเอง

และผมไม่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ได้เลย

และไม่กล้าจะเปลี่ยนโลกของลูก

ผมเพียงมอบความรักและความดีงามให้ลูกๆ ...

ไว้ในพื้นที่หัวใจของลูก...พื้นที่ที่ไม่มีใครแบ่งแยกไปได้ (ถ้าเราไม่อนุญาต).... 

 

คำสำคัญ (Tags): #ลูก#โลก
หมายเลขบันทึก: 562850เขียนเมื่อ 28 กุมภาพันธ์ 2014 05:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 28 กุมภาพันธ์ 2014 05:52 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

แม้ใครจะแบ่งแยก แต่เราไทยพุทธกลุ่มน้อยยังยืนหยัดที่จะอยู่บนผืนดินบรรพบุรุษแห่งนี้ด้วยความภาคภูมิใจค่ะ

"..ผมเพียงมอบความรักและความดีงามให้ลูกๆ ...

ไว้ในพื้นที่หัวใจของลูก...พื้นที่ที่ไม่มีใครแบ่งแยกไปได้ (ถ้าเราไม่อนุญาต).."

.......................................................................................................................................................

พี่ใหญ่อยากแพร่หลายประโยคดีๆเช่นนี้ ออกไปอย่างกว้างขวาง เพื่อสันติสุขของแผ่นดินไทยกลับคืนมา......

..... ขอบคุณ เรื่องเล่าดีดีนี้ และภาษาที่งดงาม .... สัมผัสได้ด้วยหัวใจ นี้ค่ะ ....

ขอบคุณค่ะ รู้สึกได้รับความรู้สึกดีดีด่วย

ข้อความไม่ได้ต้องแต่งคล้องจอง แต่มีความงามในข้อความมากมายครับผม

อ่านแล้้วเบาใจดีครับ

ขอบคุณครับ

เห็นศิลปินแล้วมีความสุข

เพลงโปรดผมเลยลิงทะโมน ที่ชอบมากคือ เพลงครูไม่ใหญ่ครับ

ขอให้มีความสุขกับการทำงาน

คนไทยควรทำงานแบบรักประเทศไทย มีเรื่องให้ทำดีๆมากมายครับ

ขอบคุณมากๆครับ

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท