นานมาก ๆ...ที่ฉันไม่ได้ใส่ใจกับเจ้าดอกไม้ที่ฉันได้นำมาปลูกเลย
นับตั้งแต่พ่อบ้านเกษียณไปและกลับไปดูแลพ่อของฉันที่บ้านที่พรหมพิราม
ตอนแรก ๆ ฉันนำเจ้าชวนชมมาปลูกไว้เป็นเกือบ ๑๐๐ กระถาง...ต่อมา
ไม่มีคนดูแล เพราะตอนแรก...ไม่พ้นปู่จเรของเจ้าฟ้าคราม...เป็นคนดูแล +
รดน้ำให้ โดยก็ถูกบ่นว่า..."ชอบซื้อแต่ไม่ชอบดูแล"...สุดท้าย...ก็ต้อง
ยกให้พี่ข้างบ้านไปดูแลแทน...ฉันเลือกไว้บ้างเป็นบางพันธุ์ในตอนนี้
แต่ก็ยังขาดการดูแลอยู่ดี...
วันนี้...ตอนเย็นกลับเข้าบ้านมา สายตาเหลือบไปเห็นดอกเจ้าชวนชม
เริ่มออกดอกอีกแล้ว...เลยสงสารรดน้ำให้สักหน่อย...เมื่อรดน้ำแล้ว...
ดูเหมือนเจ้าชวนชมสดชื่นขึ้นทันตา...ใจก็นึกว่า..."ถ้าฉันขืนไม่รดน้ำอีก
มันคงเฉาตายแน่ ๆ เลยอ่ะ"...ขอโทษด้วยจร้า...รักแต่ไม่ค่อยได้ดูแล...
เหมือนเจ้าของที่เคยดูแลเจ้าเลยอ่ะ...คริ ๆ ๆ
เจ้าชวนชมก็ยังคงออกดอกให้ฉันได้ชื่นชมอยู่ตลอดเวลา...สัญญาว่า
ต่อไปจะคอยหมั่นใส่ดิน+ ใส่ปุ๋ย + รดน้ำเจ้าอย่างสม่ำเสมอจร้า...
เลยเก็บภาพมาฝากทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ..."คิดถึงทุกท่านเสมอคร้า"
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗
ขอบคุณค่ะ อาจารย์
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ
สีสวยงามมาก บ้านพี่ดาก็กำลังบานค่ะ
ขอบคุณค่ะ...พี่ดา