การประเมิน..ด้านจิตวิญญาณ
ช่วงนี้ในหอผู้ป่วยเรามีผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย ที่ไม่ตอบสนองต่อยาเคมีบำบัด หรือโรคกระจายเข้าสู่ระยะสุดท้าย เฉลี่ยสัปดาห์ละ 1 คน
เมื่อต้นเดือน มีคุณป้าคนหนึ่งเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่ หลังผ่าตัด แล้วรักษาโดยการรับประทานยาเคมีบำบัด ระยะหนึ่ง ต่อมาโรคกระจายไปปอดและกระดูก ทำให้คุณป้าหายใจไม่อิ่ม และปวดกระดูกมาก ประเมินความปวดได้ 10 ต้องให้ยามอร์ฟินชนิดฉีด และยาชนิดกินด้วย ญาติบอกว่า รพ ใกล้บ้านให้ยาฉีดมาด้วย 8 amp
เมื่อแพทย์เจ้าของไข้รับไว้รักษา แต่สภาพผู้ป่วยไม่สามารถให้ยาเคมีบำบัดได้ จึงวางแผนการรักษาแบบประคับประคอง จึงได้ขอคำปรึกษาหน่วย palliative care เพื่อมาดูแลและควบคุมอาการปวดให้กับผู้ป่วย รวมทั้งเตรียมความพร้อมที่จะกลับไปอยู่ที่บ้าน
ดิฉันในฐานะพยาบาลประจำหอผู้ป่วย ได้ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับประทานอาหาร และยาแก้ปวดตามแผนการรักษา จัดท่าให้สุขสบายไม่ให้มีแผลกดทับ ให้อ๊อกซิเจนตามแผนการรักษา เตรียมความพร้อมผู้ป่วยและญาติเพื่อกลับไปอยู่ที่บ้านในวาระสุดท้ายที่จะมาถึง
จากการสังเกตคุณป้าผู้ป่วย ถึงแม้จะอยู่ในภาวะเจ็บปวดมาก
แต่คุณป้ายังดูสงบ ไม่เคยร้องครวญครางจากเจ็บปวด
ระหว่าง..นี้เราเข้าไปประเมินความต้องการด้านจิตวิญญาณ
เนื่องจาก...คุณป้านับถือศาสนาคริสต์ คุณป้าจึงไม่เคยกลัว ความตาย คิดว่าเราได้ดูแลตัวเองมาถึงที่สุดแล้ว
ดังนั้นการกลับไปอยู่กับพระเจ้า เป็นสิ่งที่ไม่น่ากลัว การกลับไปสู่อ้อมกอดของพระผู้เป็นเจ้า ไม่มีอะไรต้องกังวล
แต่ยังมีความต้องการอยู่ในที่สงบ เพื่อค้นหาเป้าหมายของชีวิต ความศรัทธาในศาสนา ทำให้ชีวิตสงบสุข
ความต้องการนำสิ่งศักดิ์สิทธิไว้ใกล้ตัว ไม่ต้องการ เพราะพระเจ้าอยู่ในใจของเราอยู่แล้ว
สำหรับการอ่านคัมภีร์ ญาติก็อ่านให้ฟังที่บ้านได้
นอกจากนี้จากการประเมินความต้องการให้ช่วยชีวิตถ้ามีอาการแย่ลง ผู้ป่วยและญาติไม่ต้องการ
อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยก็บอกลูกสาวที่มาเฝ้าว่า ก็แล้วแต่ลูก
และได้บอกลูกว่า ต้องการกลับไปอยู่ที่บ้านกับลูกหลานเมื่อวาระสุดท้ายมาถึง
เป็นประสบการณ์ของดิฉันที่ได้พบผู้ป่วยนับถือศาสนาอื่น ที่เข้าถึงวาระสุดท้ายอย่างสงบ น่าสนใจค่ะ
ถึงแม้ว่าจะมีโอกาสได้ดูแลผู้ป่วยที่นับถือศาสนาคริสต์เพียง 1 case
อุบล จ๋วงพานิช
22 กุมภาพันธ์ 2557
ความเห็น (3)
ความเจ็บป่วย...จนถึงความตาย...ต้องพยายามเข้าใจปัจจัยสภาพของตนเองและโรคที่เป็น...หลายคนที่เป็นโรคอยากจะหายจากโรคเดินเข้าไปรับการรักษา...แต่ต้องนอนติดเตียงไปจนถึงวาระสุดท้าย...น่าจะมีโรงพยาบาลรักษาผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่รักษาด้วยจิตบำบัดนะคะ
ต้องใช้หลักศาสนามาช่วยค่ะ ดร พจนา
และถ้าถึงวาระสุดท้ายจริง หมออธิบายและเตรียมผู้ป่วยและญาติให้พร้อม
และไม่ให้ทุกข์ทรมานจากโรค
ส่วนใหญ่ก็รับได้ พร้อมกลับไปอยู่กับลูกหลาน
น่าจะดีกว่า อยู่ รพ นะคะ
รอพี่แก้วเอาเรื่องที่แลกเปลี่ยนในเวที มาเล่าครับ