ช่วงเวลาทั้ง 4 ปีที่ผ่านมาของการเรียนหนังสือในรั่วมหาวิทยาลัย ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรต่าง ๆ มากมาย
ทั้งเรื่องการใช้ชีวิตในสังคม และเการเตรียมตัวที่จะเป็นครู และที่สำคัญคือการได้รับความรู้จากอาจารย์ผู้สอน
ทุกอย่างั้นมันล้วนมีความหมายทั้งนั้น
ช่วงเวลาที่ผ่านมานั้นไม่มีคาบไหนเลยที่ผมไม่อยากเข้าเรียน .. ไม่รู้เพราะอะไร
อาจจะเป็นเพราะว่า เรามีเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ เพื่อนที่พึ่งพาช่วยเหลือกัน จึงเป็นตัวนำพาไปถึงจุดมุ่งหมาย
ณ.ตอนนี้ ช่วงเวลาได้เข้ามาใกล้เรื่อย ๆ
นั้นคือช่วงเวลาของการออกฝึกประสบการร์วิชาชีพครู .. นั่นก็หมายความว่า
การนั่งเรียนแบบนี้พบหน้าเจอกันเจออาจารย์ที่รัก
เจอเพื่อนที่รัก ก็เริ่มใกล้หมดเวลาแล้ว
แต่จะเป็นยังไงละ ก็ชีวิตของคนเราก็ต้องเดินไปข้างหน้า เพื่อให้ถึงเป้าหมายของชีวิตใครชีวิตมันทั้งนั้น :)
ดังนั้นผมจึงไม่เสียดายเวลาที่ผ่านมา เพราะช่วงเวลาที่ผ่านมานั้นผมได้ใช้มันไปอย่างเต็มทีแล้ว ..
อีกไม่กี่เดือน ผมต้องออกไปฝึกประสบการณ์ีวิชาชีพครู หนทางแห่งประสบการณ์อีกมากมายยังรอผมอยู่
และเด็กที่พร้อมรอให้ผมให้ความรู้แก่พวกเขา ยังรอเราอยู่ ..
ชีวิตของผมเตรียมตัวเรื่องความรู้มามากแล้ว และตอนนี้ผมเหลือแต่เตรียมตัวเอง เพื่อมุ่งสู่ความเป็นครูในอีกไม่กี่เดือน
ความฝันและความเป็นจริงใกล้เข้ามาถึงแล้ว ถึงเแม้ยังจะไม่ได้รับอาชีพครูอย่างเต็มตัว แต่เราไปครั้งนี้ก็คือฝึกประสบการณ์
แต่ก็ถือว่า เราไปเป็นครู ตามความฝันและเก็บประสบการณ์มาให้มากที่สุด
เพื่อนำทุกสิ่งทุกอย่างไปสู่ความฝันในชีวิตจริง ...
--------------------------------------------------------------------------------------------
ขอบคุณช่วงเวลาที่ผ่านมา ที่ทำให้คนคนหนึ่งแข็งเกรงขึ้น และพร้อมที่จะเดินต่อไป :)
สวัสดีค่ะคุณ พงศ์พันธ์
เป็นเรื่องราวที่น่าจดจำ และขอบคุณภาพที่สวยงามของฉันในบรรยากาศในการเรียน ขอบคุณมิตรภาพที่ดี
ขอบคุณค่ะ
เก็บไว้เป็นความทรงจำอันดีครับ ;)...
สวัสดีครับ คุณ พงศ์พันธ์ ปัญญาแก้ว
เป็นเรื่องราวที่น่าจดจำมากครับ
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ คุณ พงศ์พันธ์ ปัญญาแก้ว
ดิฉันขอเป็นกำลังใจในการออกไปฝึกสอนในปีการศึกษาใหม่ที่จะมาถึงนี้นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ