ความจริงความฝันต่างกันแค่ไหน...สุดท้ายของการเรียนกับเป็นนักศึกษาในรั้วมหาลัยฯ
.jpg?1392897358)
ความฝันกำลังเดินทางมาเร็วๆนี้
*******
***
เมื่อก่อนตอนเด็กๆฉันไม่เคยคิดอะไร ไม่รู้จักด้วยซ้ำว่าความฝันมันเป็นอย่างไง? คิดว่าเรามีหน้าที่เรียนก็เรียน ไม่มีจุดหมาย เป้าหมายว่าจะเป็นอะไร เมื่อก่อน พ่อกับแม่ก็ถามคำถามนี้บ่อยมาก ว่า...โตขึ้นลูกจะทำอะไร ฉันก็ตอบไปว่าเป็นอะไรก็ได้ที่พ่อแม่ต้องการ และให้พ่อแม่เลี้ยงดูนู๊ แต่ความเป็นจริงแล้วพอโตขึ้มาหน่อย ก็คิดได้บางแล้วว่าเห็นคนอื่นๆที่บ้าน ที่เราพบเจอ เขาตื่นเช้าไปทำหน้าที่ของเขาตอนเย็นกลับมาก็ทำอาหารให้พ่อและแม่ทาน พอเงินเดือนออก เขาก็เอาเงินที่ได้ให้พ่อและแม่ ....ฉันก็คิดว่ามันเป็นอย่างนี้นี่เองที่ท่านส่งเสียให้เราเรียนเพื่อต้องการเห็นความสำเร็จของเราและต้องการให้ครอบครัวเราอยู่สุขสบาย เมื่อก่อนฉันฝันไว้ว่าอยากเป็นพยาบาลให้ได้ โตขึ้นมาก็เริ่มรู้จักว่าทางสายนี้กว่าจะเป็นได้มันไม่ง่ายเลย และฉันก็เริ่มรู้ด้วยว่า ต้องเรียนสายวิชาไหนถึงจะเป็นได้ ด้วยที่ฉันรู้ตัวเองดีว่าความรู้ไม่สามารถทำได้แม้ตัวเองจะขยันก็ตาม ฉันก็เปลี่ยนความคิด คือการเป็นครู เพราะยังมีวี่แววที่จะทำมันได้และทำได้ดี ฉันก็เลยยืนโควต้า คณะครุศาสตร์ และก็ได้เข้าเป็นนกศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ที่มีชื่อเสียงในด้านวงการครู ฉันก็ได้มาเรียนสาขาเทคโนโลยีการศึกษา ได้เจอเพื่อนๆที่น่ารักและคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เรียนและอยู่ด้วยกันมาเป็นระยะ 4 ปี
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง เดือนสุดท้าย วันสุดท้ายของการเรียนการอยู่ในห้องเรียนการอยู่กับเพื่อนในสาขาที่พร้อมหน้าพร้อมตาอยู่กันครบ ทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด และต่อไปนี้ก็คงไม่ได้เจอกันครบ เพราะทุกคนต้องไปตามหาความฝันของตัว และต้องออกไปฝึกสอน จะไม่ได้มานั่งเรียน มานั่งทำงานกลุ่ม แต่ฉันก็จะจดจำเรื่องราวดีๆความรัก มิตรภาพของทุกคน
***และฉันก็คาดหวังกับอนาคตของฉันไว้เป็นอย่างดี คือ เป็นครูให้ได้และทำงานมีจะเหนื่อยขนาดไหน ก็ต้องเลี้ยงดูบุพการีให้อยู่สุขสบาย มีเงินให้ท่าน มีรถให้ท่านใช้ แค่นี้ฉันก็สุขใจ สิ่งที่ขาดไม่ได้ ต้องขอบคุณครู อาจารย์ ในสาขาหรือรายวิชาต่างๆ ที่ได้สอนให้ฉันประสบความสำเร็จมาจนถึงทุกวันนี้ คอยแนะนำ คอยชี้แนวทางครูที่ดี
ความเห็น (1)
เหลือแค่เพียงความทรงจำ ;)...