มีความสุขแล้วทุกข์ล่ะ
จะมีใครบ้างที่เห็นใจตัวเอง อย่างที่ตัวเองเป็นอยู่
และเป็นไป หากแต่กำลังมองหามุมแห่งความสุข
ที่ตนปรารถนาและได้รับจากผู้คน บ้างครั้งเราอาจ
มองไปว่าความสุขที่มีหลักฐานมันน่าจะบันเทิงใจ
ไม่เบา ส่วนอีกมุมก็บอกว่า สัมผัสทางใจไวกว่า
ต่างก็สรุปเป็นรูปเป็นร่างว่า..นั้นเป็นสิ่งที่ฉันได้
นั้นเป็นสิ่งที่ฉันเป็น แต่หากพิจารณาจากทัศนะของ
ท่านปิยสีโล แสดงไว้ว่า...
คนส่วนใหญ่มักจะคิดว่าทุกข์นั้นมีที่มาจากคนอื่น
และมองข้ามจิตใจของตัวเองที่เข้าไปสัมพันธ์กับทุกข์นั้น
เราจึงไม่เห็นว่า ทุกข์ที่ว่าเต็มร้อยนั้นสามารถแยกแยะออกได้หลายส่วน...
และส่วนที่มาจากคนอื่นหรือสิ่งอื่นกลับไม่ใช่ส่วนสำคัญที่ทำให้ใจเราทุกข์ทรมาน
แต่ส่วนที่เป็นปัญหาใหญ่คือทุกข์ที่เราสร้างให้กับตัวเองนั้นต่างหาก
คนที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายเหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องทุกข์เท่ากัน
เพราะหากไม่เกลียดกลัวมะเร็ง หรือวิตกกังวลกับเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง
ทุกข์จากมะเร็งก็กลายเป็นสิ่งที่ทนได้
คนเราสร้างทุกข์ให้ตัวเองได้หลายทาง
โดยเริ่มจากการเปิดรับทุกข์นั้นเข้ามาใส่ใจ
แล้วหมกมุ่นครุ่นคิดเรื่องนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เอาเรื่องที่ทำให้ทุกข์มาโจมตีจุดอ่อนที่มีแต่เราเท่านั้นที่รู้
ด้วยเหตุนี้ ทุกข์ที่เราสร้างให้ตัวเอง
จึงกลายเป็นทุกข์ที่เจ็บปวดกว่าทุกข์ใดๆ
อย่างไรก็ตามอย่าลืมว่า...กำลังที่เป็นหลักการสำคัญ
คือการให้กำลังใจตนเองแม้เล็กน้อยก็เป็นส่วนสำคัญ
เวลาที่ไม่มีใคร ลมหายใจยังมีอยู่
ความเห็น (2)
ทุกข์หรือสุขอยู่ที่ใจ ปรุงแต่ง...
ถูกครับครู แต่หากปรุงสุขได้ทั้งวันก็น่าจะเป็นกำไรนะครับ