ปรัชญาชีวิต

รำพึงถึงความตาย

สวยสดงดงาม คือ ความตาย

ลุ่มหลงงมงายคือโง่เขลา

ความตายไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว

ความชั่วต่างหากที่น่ากลัวกว่าความตาย

จะซ่อนใน กลีบเมฆ กลางเวหา
ซ่อนกายา กลางสมุทร สุดวิสัย
จะซ่อนตัว กลางเขา ลำเนาไพร
ณ ถิ่นใด พ้นความตาย นั้นไม่มี .

เอวํ ภโว เราจะต้องเป็นอย่างนี้
เอวํ อนตีโต เราจะหลีกหนีจากความเป็นอย่างนี้ไม่ได้
.มรณธมฺโมมฺหิ เรามีความตายเป็นธรรมดา
มรณํ อนตีโต หาล่วงพ้นจากความตายไม่
มรณนฺตํ หิ ชีวิตํ เพราะชีวิตสัตว์ทั้งหลาย มีความตายเป็นที่สุด
อวสสํ มยา มริตพฺพํ เราจะต้องตายอย่างแน่นอน จะก่อนหรือหลังเท่านั้นเอง

[ปวีณา ธิติวรนันท์]

           เห็นกันอยู่เมื่อเช้า              สายตาย
สายอยู่สุขสบาย                           บ่ายม้วย
บ่ายรื่นชื่นรวยราย                         เย็นดับ  ชีพแฮ
เย็นเล่นกับลูกด้วย                        ค่ำม้วยอาสัญ

                   (พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว)

           ใช้ชีวิตอย่างรู้คุณค่า ทำคุณประโยชน์ให้คนรอบข้าง และไม่ประมาทต่อความตาย เราก็สามารถมีความสุขได้ก่อนตายจากโลกนี้ไป

[นาย อนุกูล ทองมี]

ความไม่ตายไม่มีในโลก