กลิ่น...ไม่หอม


จริง  ๆอยากเขียนบันทึกนี้ตั้งแต่เมื่อวาน นึก ๆ คิด ๆ เอาไว้ เพราะหมดเวลาต้องรีบไปรับเด็ก ๆ ...สาเหตุก็เพราะเมื่อวานมีกลิ่น... ไม่หอม นั่นเองแต่ไม่ได้หมายถึงพี่กลิ่นที่อยู่หน่วย OPD Lab. น๊ะค๊ะ แต่เป็นกลิ่นที่โชยมาจากห้องเก็บศพต่างหาก...

ผู้เขียนไม่ได้คิดจะลบหลู่แต่อย่างใด เนื่องจากห้องทำงานของหน่วยเคมีตั้งอยู่บนห้องเก็บศพพบดิบพอดี และเราก็ทำบุญเป็นประเพณีกันปีละครั้ง แต่เมื่อใดก็ตามที่มีศพที่เสียชีวิตมาหลายวันไม่ว่าจากสาเหตุใดก็ตาม ที่นำมาชันสูตรพวกเราจะรับรู้ได้โดยอัตโนมัติ แม้จะเป็นริดสีดวงจมูก เอ๊ย ! ไซนัสก็ตาม...

ใครก็ตามที่ใช้เส้นทางนี้ผู้เขียนสังเกตุเห็นพากันรีบจ้ำอ้าว ! ประเภทไม่พูดไม่คุย มือก็ปิดปากปิดจมูกเป็นพัลวัน ...

ผู้เขียนได้พูดคุยกับนายดำและอีกหลาย  ๆคน เพราะเห็นบางคนแอบบ่น ก็เลยพยายามปลอบใจว่า พวกเรายังไม่เท่าไรหรอกน๊ะ คนที่มีหน้าที่โดยตรงนั่นน่ะ หนักกว่าเราหลายเท่า สมควรที่จะได้บุญมหาศาล...จะว่าไปแล้วลองคิดไปอีกแง่มุม หรือเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส เราน่ะโชคดีด้วยซ้ำไป เพราะทำให้เรา..."ปลง"  ได้เพราะ "กลิ่น" นี้แหละจะช่วยเตือน....ว่ายังไงก็คงจะหนีความตายไม่พ้นเป็นแน่...

ดูเหมือนทกุคนที่คุยด้วยจะเออออห่อหมก แต่ก็ยังอดบอกไม่ได้ว่า "เมื่อตายแล้วขอให้ลูกหลานเก็บศพไวไว อย่าทิ้งไว้หลายวัน"....บางคนนึกปลงตาม แต่ก็อดบอกไม่ได้ว่า "อย่าให้มีกลิ่นแบบนี้บ่อยก็แล้วกัน"...

ทุกเช้าผู้เขียนมาทำงานจะเดินผ่านหน้าห้องเก็บศพทุกวันแม้แต่ตอนกลับ จำได้ว่าคุณย่าของพวกเด็ก ๆ ก็เคยถามว่าไม่กลัวหรือ ?? ผู้เขียนตอบว่า "กลัวค่ะ กลัวผีด้วย แต่เราไม่ได้ไปทำร้ายอะไรเขา เราทำงานโรงพยาบาลแม้จะทำงานห้อง Lab. แต่ก็เหมือนช่วยผู้ป่วยอยู่ห่าง ๆ" และบ่อยครั้งไปไม่ว่าจะเดินสวนทางกัน หรือเดินตามหลัง(ศพ) อยู่บ่อย  ๆ แต่ในใจของผู้เขียนจะท่องเสมอนั่นคือ

"สัพเพสัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ ฯ" ในแบบฉบับ version ความจำสั้นของผู้เขียน

 

 

คำสำคัญ (Tags): #กลิ่น#หน่วยเคมี
หมายเลขบันทึก: 56165เขียนเมื่อ 28 ตุลาคม 2006 14:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:11 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)
  • สวัสดีค่ะ คุณศิริ
  • พี่มีประสบการณ์มาแชร์เช่นกันค่ะ
  • เมื่อกว่า 10 ปีก่อน พี่ทำงานในห้อง ICU ของโรงพยาบาลเอกชนค่ะ
  • เพราะต้องเรียนหนังสือด้วย ทำงานด้วย จึงเข้าเวรดึกเป็นส่วนใหญ่
  • มีหน้าที่พิเศษ คือ การเข้าไป back up ระบบคอมพิวเตอร์ของโรงพยาบาลทั้งหมด และปิดไฟในห้อง Admin ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับห้อง ICU และและชั้นล่างเป็นห้องเก็บศพ  เมื่อออกเวร โดยเริ่มทะยอยปิดไฟจากดวงในสุด ออกมาหาดวงนอกสุด
  • บรรยากาศโรแมนติคมากค่ะ สุดบรรยาย
  • แต่เมื่อปรับใจได้แล้ว ก็ชิน และก็เฉยค่ะ
  • เข้าใจดีค่ะ ว่าคุณศิริรู้สึกอย่างไร เมื่อต้องอยู่สภาพแวดล้อมเช่นนั้นค่ะ cheers !!!
เห็นภาพเลยค่ะ บรรยากาศโรแมนติกจริง ๆ
 เห็นภาพ เห็นสัจธรรมของการ ตั้งอยู่ ดับไป กลัวผีเหลือไม่มีเหตุผลซะจริงๆ....จากคนไม่กลัวผี...
นับถือ นับถือค่ะคุณเมตตา ตอนนี้ก็พยายามฝึกลูกและสอนลูกไม่ให้กลัวเพราะผีไม่มีในโลก !! แต่ผู้เขียนก็ยังกลัวค่ะ บางครั้งก็ไม่มีเหตุผล.....
เรื่องกลัวผีเนี่ย ไม่อยากคุยด้วยเลย
    เพราะ "ไม่เคยไม่กลัว" แม้แต่วินาทีเดียว เฮ้อ!
ว้าว  ครูอ้อยกลัว  ไม่กล้าคุยนะคะ  เรื่องผี...ไปก่อนค่ะ  คุณศิริ
  • ขอคุยตอนดึก ๆ ด้วยคน
  • เมื่อก่อนเป็นคนกลัวผีมาก
  • แค่ขับรถผ่านโรงเก็บศพ รพ.ยังไม่ได้เลย
  • เมื่อถึงเวลาที่ต้องไปเฝ้าพ่อที่ ICU รพ. เห็นตายไปทีละคน ๆ ๆ ๆ เป็นเวลา เกือบ 7 เดือน  ปลงได้จริง ๆ ค่ะว่าคนเรานั้นต้องตาย และคนตายก็ไม่ได้น่ากลัวเลย (คนเป็นต่างหากที่น่ากลัว) หลังจากนั้น ไม่ว่าจะเป็นพี่ชาย อีก  2 คน เราก็ไม่กลัว เดินไปห้องเก็บศพ เดินเข้าไปดูศพ เห็นบนถาดก่อนพิสูจน์ ก็ไม่กลัว (มาก แต่แอบกลัวนิดนิด อิอิ) เดินผิดเข้าไปห้องที่เค้าเก็บศพนอนเรียงเป็นแถว  ตกใจนิดหน่อย  เพราะเยอะเหลือเกิน  แต่ก็.....กลัวนิดนิด
  • ดูไว้ปลงได้จริง ๆ ค่ะ  (แต่กลิ่นอาจจะต้องปรับปรุง)

พี่เม่ยและครูอ้อยค๊ะ  --ถ้าไม่บอกผู้เขียนไม่เชื่อ...ว่ากลัวผี--อิ อิ  เรื่องแบบนี้ห้ามลบหลู่เป็นอันขาด 

คุณ sompornp ค๊ะ เห็นด้วยมาก ๆ  (บางครั้ง บางทีและบางหน) คนเป็นน่ะน่ากลัวกว่าเยอะ กำลังลุ้น  ๆอยู่ค่ะ อยากจะให้มีการปรับปรุงห้องเก็บศพ ให้มีกลิ่นเล็ดลอดออกมาน้อยที่สุด

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท