"ความทรงจำเป็นส่วนหนึ่งของการสื่อสาร แต่การลืมเป็นส่วนหนึ่งของอิสระภาพ"
>>>>>>
เมื่อไม่นานที่ผ่านมาดิฉันได้ดูวิดีโอของรายการ ๆ หนึ่ง ที่ชื่อว่า จัง-หวะ-จะ-เดิน ที่มีตอนหนึ่งที่พูดถึง ความทรงจำ
ที่มา : http://www.youtube.com/watch?v=NfXEb2w08vE
ผู้ดำเนินรายการได้พูดขึ้นว่า "น่าแปลกใจที่บางความทรงจำของเรา แม้ว่ามันจะเจ็บปวดสักแค่ไหน นึกถึงทีไร ก็มีน้ำตาทุกที แต่เราก็จำมันได้ดีและพอใจที่จะเก็บไว้กับเราตลอดไป"
พอได้ลองนึกตามไปกับคำพูดนี้ ดิฉันก็มีความทรงจำที่มากมาย ที่เป็นทั้งความสุข ความเศร้า ความรัก หรือแม้แต่การสูญเสีย ความทรงจำเหล่านี้มีคุณค่าแก่ดิฉันเป็นอย่างมาก และดิฉันก็ยังพอใจที่ได้เก็บความทรงจำเหล่านี้เอาไว้ แม้บางทีความทงจำหลาย ๆ อย่าง อาจจะเลือนลางไปบางก็ตาม
เมื่อได้ลองย้อนนึกความทรงจำ ตั้งแต่เด็กยังจำคงวามได้ จนถึงปัจจุบัน ก็ทำให้ทวนนึกถึงใครคนหนึ่งที่ได้จากไไปแล้ว นั้นก็คือ ป้า ของดิฉันที่จากดิฉันไปนานแล้ว แต่ความทรงจำเกี่ยวกับป้าก็ไม่เคยหายไปเลย ยังนึกถึงความใจดี ความรัก เสียงเรียก และขนมอร่อย ๆ ของป้า นึกถึงภาพสุดท้ายที่ได้เห็นป้า นึกถึงภาพที่มักจะผ่านเข้ามาในสมอง ให้หวนนึกถึงและอยากได้กลับมาอีกครั้ง แต่ก็คงจะย้อนกลับไม่ได้ คงเหลือเพียงความทรงที่ทำให้เราได้พบกันอีกครั้ง
และความทรงจำที่ย้ำเตือนมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต คือ การทำงานของแม่ ที่ตอนดิฉันเด็ก ๆ แม่ก็จะเข็นรถไปขายของที่ตลาดตอนตี 3 ถึง 6 โมงเย็น ของทุกวัน ดิฉันยังจำได้ว่า แม่จะให้ดิฉันนั่งรถเข็นแล้วพาไปขายของที่แผงตลาด พอโตมาดิฉันก็เห็นภาพเดิมนั้นก็คือ คือแม่จะเข็นรถ แต่เปลี่ยนตรงที่แม่ได้เปลี่ยนอาชีพเป็นซัก รีด ผ้า ซึ่งอาชีพนี้เป็นอาชีพที่เหนื่อยมา ดิฉันเห็นแม่มีแผลจากเตารีด เท้าที่เป็นแผลน้ำกัดเท้า มือที่แพ้ซักผ้า ความเหนื่อยจากการเข็นรถไปส่งผ้าของแม่ แต่แม่ก็ไม่หยุดที่จะทำงานที่เหนื่อยยากนี้
ทำให้ดิฉันต้องพยายามและต้องทำให้ได้ ให้ครอบครัวมีความสุข ให้แม่ได้หยุดพัก และให้ดิฉันได้ทดแทนพระคุณที่เลี้ยงดูดิฉันให้เติบโตมา
"ขอบคุณพระคุณที่ทำให้ลูกคนนี้เติบโตขึ้นมา ขอบคุณความเหนื่อยยากที่สอนให้ลูกคนนี้ต้องพยายาม"
.........................................................................................................
"เมื่อไหร่ก็ตามที่นึกถึงภาพทรงจำในอดีต เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผลุดขึ้นมานั้น มันมักจะส่งผลกระทบกับหังใจของเราเป็นที่แรกเสมอ"
ความทรงจำดี ๆ ที่เราควรจดจำ ;)...
สวัสดีค่ะ อาจารย์Ongkuleemarn
ความทรงจำเก่าคิดถึงเมื่อไหร่ก็ทำให้เรายิ้มได้ค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณอรทัย พงษ์ปิยะมิตร
ใช่ค่ะ เรื่องราวเก่า ๆ คิดถึงเมื่อไหร่ก็ทำให้เรามีความสุข
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมค่ะ