สวัสดีครับ สิทธิศักดิ์ ดอกหอม (e53181023)
ผมคิดเวลาย้อนหลังไปตั้งแต่เกิดมาจนถึงทุกวันนี้ ผมนั่งหลับตาประมาณ 5 นาที ผมคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมทุกเรื่อง ทุกสิ่ง ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงนอนหลับของทุก ๆ วันในชีวิตของผม ผมตื่นมาสิ่งแรกที่เจอคือความเงียบเหงาของเด็กหอคนหนึ่งที่ครอบครัวมีความหวังว่าจะได้เห็นความสำเร็จอันใกล้ของผม ครอบครัวที่มอบทุกสิ่งทุกอย่างที่หาได้ มามอบให้ผมในยามที่ผมหิว ผมต้องการ ครอบครัวผมหวังเป็นอย่างมากเพื่อหวังว่าลูกหลานของท่านที่ท่านตั้งใจส่งมาเรียน เพื่อจะได้ไปเลี้ยงดูครอบครัวในยามที่ท่านอายุมากขึ้น
แต่ผมคิดครับว่าผมทำดีหรือยัง ตั้งใจจริงหรือยังกับการที่ครอบครัวได้ตั้งความหวังแก่ผม แต่บางครังผมก็ไม่เอาไหนเลยไม่มีความตั้งแต่ ไม่มีความอดทน ไม่สู้ เหนื่อย ท้อ กับสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตผม แต่ก็ยังรู้สึกดีครับที่ "พ่อแม่" ของผมยังรู้ว่าผมต้องการกำลังใจที่ดีจากท่าน ท่านจึงโทรศัพท์มาหาผมทุกเช้้าเย็นพ่อแม่ของผมได้ให้กำลังใจ ถามลูกกินข้าวยัง ลูกทำอะไรอยู่ ลูกส่งงานยัง วันนี้ลูกเรียนเป็นยังไงบ้าง นี้เป็นคำถามที่ พ่อกับแม่ผมจะถามทุกวัน ท่านคือผู้ให้สำหรับผม โดยที่ท่านไม่เคยจะหวังผลอะไรตอบแทนมากมายขอแค่ลูกของท่านประสบผลสำเร็จในชีวิตและหน้าที่การงานเพียงแค่นี้ "พ่อแม่"ก็แสนที่จะดีใจแล้ว
ผมได้มีโอกาศได้นั่งนึก นั่งคิด สิ่งที่ผมอยากตอบแทน "พ่อแม่" ตอนนี้ก็คือ อยากเป็นเด็กดีของพ่อแม่ไปตลอดและผมได้แต่งกลอนให้คุณพ่อคุณแม่ ประมาณสัก 2 เดือนที่ผ่านมาและในโอกาศอันดีที่ผ่านมา วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2557 เป็นวันคล้ายวันเกิดของคุณพ่อผม ผมยังไม่มีโอกาศที่จะมอบกลอนที่ผมแต่งขึ้นเองให้กับคุณพ่อและคุณแม่ วันนี้เป็นวันดีและใกล้เป็นวันแห่งความจริงผมขอมอบกลอนที่ผมแต่งขึ้นเองจากใจมอบให้คุณพ่อกับคุณแม่ผมครับ
ดาวโหลดอ่านได้ครับ ---> พ่อกับแม่.xps
สุดท้ายนี้ผมนายสิทธิศักดิ์ ดอกหอม อยากบอกคุณพ่อเสาร์ คุณแม่อุทัยวรรณ ดอกหอม ขอให้คุณพ่อคุณแม่สุขภาพแข็งแรง มีความสุขความเจริญและอยู่เป็นร่มโพญ์ร่มไทรให้กับลูกชายคนนี้ตลอดไปนะครับ รักพ่อกับแม่มาก ๆ ครับ
และมีวิดิโอตัวอย่างที่สามารถเตือนสติให้กับทุกท่านที่ได้เข้ามาอ่านบ้นทึกของผม
อ้างอิงจาก https://www.facebook.com/v.vajiramedhi?ref=ts&fref=ts
ขอบคุณครับ
นายสิทธิศักดิ์ ดอกหอม
13/02/2557 (10:14)
ตามมาให้กำลังใจค่ะ