คนเราเมื่อเกิดมาแล้ว ทุกคนต้องพอเจอกับสิ่งต่างๆ มากมายรอบๆตัวเรา ไม่มีใครในโลกนี้เกิดมาแล้ว ต้องอยู่ตัวคนเดียวผมก็เช่นกันก็ต้องพบเจอผู้คนมากมายมีทั้งพ่อแม่พี่น้อง มีทั้งเพื่อน มีทั้งคนรักมีทั้งคนชิงชัง ไม่มีไครที่จะมีแต่คนที่รัก และ มีแต่คนที่ชิงชังเราด้านใดด้านหนึ่งหรอกมันก็ต้องมีการผสมปนเปกันไป
ผมก็อยากถึงเรื่องนิสัยของผม ผมก็ไม่ใช่คนที่จะนิสัยดีอะไรมากมาย มีทั้งดีและไม่ดีบ้าง และผมก็คิดเรื่องการคบเพื่อน คำว่าเพื่อนในความหมายของผมคือ เราไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนมากมาย แต่ขอมีเพื่อนที่เข้าใจเราและจริงใจกับเรา และ พร้อมที่จะรับฟังเรา และอยู่ด้วยแล้วไม่รู้สึกอึดอัดเป็นกันเองสบายๆ แค่นี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนมากมายอะไร การมีเพื่อนมากก็ใช่ว่าจะมีคนเค้าใจเราไปซะทุกคน
เราก็เปรียบเหมือนผักผลไม้ เช่น พริก มะนาว ที่เราทุกคนก็รู้อยู่แล้วว่าพริกมันมีรสชาติเผ็ด มะนาวพอหั่นแล้วยมดลงบนลิ้นก็มีรสเปรี้ยว และทุกคนก็รู้ดีว่ารสชาติมันเป็นยังไง แต่จะมีซักกี่คนทั้งๆที่รู้รสชาติอยู่แล้ว แต่ก็ยังลองชิมดูอีกนั่นแหล่ะที่เราเรียกว่ารู้สึก
มันก็เหมือนกับการเลือกคบเพื่อน ถ้าคนๆนั้นแค่รู้ว่าเราเป็นเรา รู้ว่าเราเป็นอย่างโน้นเป็นอย่างนี้ ก็ได้แต่รู้ แต่ไม่ได้รู้สึกกับเรา คนอย่างนี้อย่าไปคบด้วยเลยครับ มันก็เหมือนกับเรามองเห็นพริกมองเห็นมะนาว มันก็ได้แค่รู้ว่าพริกกับมะนาวมีหน้าตายังไงมีรสชาติยังไง แต่คนๆนั้นไม่มีทางรู้สึกได้ว่ารสชาติที่มันสัมผัสกับลิ้นมันรู้สึกเป็นยังไง เหมือนคนๆนั้นแค่มองเราแต่ภายนอกแค่รู้ว่าเราเป็นยังไงแต่ไม่คิดที่จะดูเราภายในตัวเราไม่คิดที่จะอยากรู้ว่าเรารู้สึกยังไง คนอย่างนี้ก็แค่รู้จักกันก็พอครับ
สวัสดีค่ะ คุณ ชัยณรงค์ คำตา
ดิฉันขอให้รักษามิตรภาพที่ดีแบบนี้ต่อไปนะค่ะ
นำเอาประสบการณ์ที่ผ่านมามาเป็นแรงผลักดันในการก้าวต่อไปนะค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ คุณ ชัยณรงค์ คำตา
ขอให้เจอมิตรภาพดี ๆ ในอานคตและปัจจุบันนะค่ะ