ประสบการณ์จากเรือดูลอส

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 22 ตุลาคมที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปเที่ยวร้านหนังสือลอยน้ำขนาดใหญ่ บนเรือเดินสมุทรที่มีอายุรุ่นใกล้เคียงกับเรือไททานิค มีชื่อว่าเรือดูลอส นับเป็นครั้งแรกที่ได้ขี้นไปในเรือที่ใหญ่ขนาดนี้ ได้แต่แอบฝันมานานแล้วว่าอยากท่องมหาสมุทรไปทั่วโลกกับเรือแบบนี้บ้าง เมื่อได้อ่านเรื่องราวต่างๆ ของผู้คนที่ท่องไปกับเรือ ทั้งที่เป็นนวนิยาย และเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ด้วยความที่ดิฉันเป็นคนรักท้องทะเล จึงแอบอิจฉาคนเหล่านั้นอยู่เสมอ

ปรากฏว่าเสน่ห์บนเรือดูลอสไม่ได้อยู่ที่หนังสืออ้นมากมายอย่างเดียว แต่เป็นเยาวชนอาสาสมัครนานาชาติผู้น่ารักที่มาให้การต้อนรับนักท่องเที่ยว มีการนำเอาศิลปะวัฒนธรรมของแต่ละประเทศเล็กน้อยๆ มาแสดง หนุ่มน้อยจากประเทศแถบอาฟริกาใต้ส่งบุ่งกี๋สานด้วยไม้ใผ่ใบน้อยให้ดิฉันด้วยความภูมิใจหนักหนา ดิฉันก็ตอบสนองด้วยการแสดงความชื่นชมเสียเต็มที่ แต่ก็คิดขำอยุ่ในใจว่าโถ..บ้านพี่ก็มีน้องเอ๋ย นั่นแสดงให้เห็นว่าถึงแม้ว่าเราจะอยู่กันคนละซีกโลก รากเหง้าของวัฒนธรรมนั้นไม่ต่างกัน ไม่เชื่อลองศึกษาดูศิลปะดั้งเดิมของแต่ละชาติดูก็ได้ เช่น พวกเครื่องปั้นดินเผาต่างๆ ลวดลายของงานศิลปะที่เชื่อมโยงกับธรรมชาติ และความเชื่อในเรื่องจิตวิญญาณ มีความเคล้ายกันมาก ลวดลายบนเตรื่องปั้นดินเผาของบ้านเชียงจึงไม่ได้มีเฉพาะที่บ้านเชียง และดิฉันเชื่อว่าถ้าเราเปิดใจรู้จักกันมากขึ้นในฐานะมนุษย์ด้วยกัน การแบ่งผิว แบ่งประเทศ แบ่งทวีปจะไม่เกิดขี้น

ดิฉันมีประสบการณ์โดยตรง เมื่อก่อนดิฉันมีอคติไม่ชอบมาเลเซียด้วยประการทั้งปวง จนได้รู้จักกํบเพื่อนหญิงที่น่ารักชาวมาเลเซีย ดิฉันค่อยๆ รู้สึกได้ว่าเธอกับดิฉันไม่ต่างกัน เราคุยกันถึงแม่ที่แก่ชราด้วยโรคภัย คุยกันถึงอาหารพื้นบ้านที่แสนอร่อย และเรื่องต่างๆ จนในที่สุดความอคติต่อมาเลเซียไม่เหลืออยู่เลย เพราะดิฉันได้รู้จักคนมาเลเซีย ไม่ใช่แค่ประเทศมาเลเซีย

ไปเที่ยวเรือคราวนี้นอกจากได้บรรลุความฝันเล็กๆ ยังรู้สึกดีที่ได้รู้จักคนจากที่ต่างๆ เห็นความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมของพวกเขา

และที่ดีใจมากก็คือได้สมุดบันทึกสำหรับจดที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ ที่มีรูปเขียนของโมเน่ต์ ศิลปินในดวงใจในราคาถูกมากอีกด้วย