ขอบคุณสำหรับคำสั่งสอน ขอโทษสำหรับที่ผ่านมา
ที่มาภาพ : www.tlcthai.com
เมื่อผมจบมัธยมศึกษาตอนปลาย ผมได้เข้ามาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
ผมได้เลือกเรียนสาขาเทคโนโลยีการศึกษา โดยมีอาจารย์ประจำสาขาวิชาหลายท่าน
แรก ๆ ที่เข้ามาใหม่ ๆ ได้ยินรุ่นพี่ผู้ถึงอาจารย์ท่านหนึ่ง ว่าอาจารย์ท่านนี้โหด งานต้องระเบียบ
ในใจผมนะคิด โอโหอะไรขนาดนั้น จริง ๆ หรอใครจะบ้าระเบียบขนาดเอาไม้บรรทัดวัดระยะหางขอตัวหนังสืออะไรขนาดนั้น
เมื่อถึงเวลาที่ผมต้องเข้าเรียนกับอาจาจารย์ท่านนี้อย่างจริง ๆ ผมถึงกับกลัวเลยที่เดียว ..
ผมมีคาบเรียนกับอาจารย์ท่านนี้เวลาเที่ยง เมื่อผมเลิกเรียนสิบเอ็ดโมงแล้ว ต้องรีบไปชื้อข้าว
เผื่อที่จะมานั่งรอเรียนกับอาจารย์ท่านนี้ ,, กลัวเข้าห้องสาย
ความเป็นเด็กเรายังไม่รู้เรื่องอะไร
เราก็นั่งกินข้าวในห้องเรียน เมื่ออาจารย์เดินเข้ามา เราก็ยังไม่เก็บเพราะนึกว่ายังไม่สอน เพื่อน ๆ ยังมาไม่ครบ
เราก็กินข้าวต่อ อีกสักแปปนั้นแหละ .
อาจารย์ท่านนี้ถึงกับพูดออกมาว่า "พงศ์พันธ์ เมื่อไหร่เธอจะกินข้าวเสร็จ ครูนั่งดูนานแล้วนะ ไม่เก็บอีก ไม่มีมารยาท ครูจะสอนแล้ว "
เมื่อผมได้ยิน ผมกับโกรธโมโห , ว่าทำไมต้องด่าแรงแบบนี้ด้วย แล้วอีกอย่างเพื่อนยังมาไม่ครบนึกว่ายังไม่สอน
ทัศนคติในตอนนั้นอาจารย์ท่านนี้ผมติดลบเลย T^T
เมื่อผมเรียนกับอาจารย์ท่านนี้นาน ๆ ไปอาจารย์ก็เริ่มจะสอนผมรู้จักคิดใหม่ เปลี่ยนจากที่เคยติดลบศูนย์เป็นบวก
ไม่รู้สินะ ผมเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้อะไร ใครด่าผมว่าผม ผมจะสู้เอาชนะ ไม่ใช่ถูกว่าอีก เพราะผมเป็นคนแบบนี้นแหละมั่ง
ผมเลยเอาชนะใจผมได้ ที่เปลี่ยนการติดลบกับอาจารย์ท่านนี้ ตอนนี้กับมาเป็นบวก
เพราะอาจารย์ท่านนี้ไม่สอนเหมือนคนอื่น ๆ ใครว่าเจ้าระเบียบ ผมก็ขอลองดู ผมพยายามฝึกพิมพ์งานใหม่
ตามสไลต์ของอาจารย์ท่านนี้ ผมตั้งใจทำบทเรียนสำเร็จรูปจนได้รับคำชม ว่าพิมพ์ดีขึ้น . ปกสวย :D
ผมดีใจมากที่อาจารย์ท่านนี้มองถึงความพยายามที่เราตั้งใจทำ
ในคาบเรียนทุกคาบอาจารย์จะมี การเปิดวีดีโอสอนใจ ทำให้ผมได้นึกคิดนึกตามไปด้วย
บางครั้งถึงกลับร้องไห้เลยก็ว่าได้ T^T
แต่ผมเชื่อว่าการทที่ผมร้องไห้ไม่ใช่เรื่องอาย แต่เป็นการแสดงออกว่าเรามีความสำนึก หรือลึกซึ้งในเรื่องนั้น
แล้วเราแสดงออกมา เพื่อให้ทุกอย่างล้วนเป็นตัวของเรา
อาจารย์ท่านนี้ สอนพวกผมและเพื่อน ๆ มาตลอดทั้งการเรียนว่าควรนึกถึงผู้มีพระคุณ
กตัญญูต่อผู้มีพระคุณ .
ที่ผมไปสมัครงาน หางานทำก็เพราะอาจารย์ท่านนี้แหละ เพราะทำให้ผมคิดได้ว่าแม่เหนื่อยมากแล้ว
แม่ควรได้พักบ้าง เราโตขึ้นแล้วที่จะสามารถยืนบนลำแข้งของตัวเองได้บ้าง ไม่มากก็ต้องก็ได้บ้าง
ผมประทับใจในอาจารย์ท่านนี้เป็นอย่างมาก ท่านสามารถให้คำปรึกษาได้ทุกอย่าง ทุกเรื่อง .
สิ่งที่เราทำผิดท่านก็คอยบอก คอยสอนเรา แก้ไขใขตัวเราในเป็นคนที่ดีขึ้น
ดังนั้น เหตุผลนี้แหละผมจึงประทับในตัวอาจารย์คนนี้มาก , เพราะมันยากมาก การที่คนคนหนึ่งจากที่ไม่ชอบ จะกลายเป็นชอบ
เปลี่ยนการคนที่เคยไม่เอาไหน มาเป็นคนเอาไหน รู้จักทำงาน รู้จักทำหน้าทีของตัวเอง และรู้จักกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ
เมื่ออาจารย์ได้อ่านจดหมายฉบับนี้แล้ว อาจารย์จงภูมิใจและดีใจได้เลยว่า ... ได้เปลี่ยนลูกศิยษ์คนคนหนึ่งที่ไม่ชอบ
เป็นคนที่ชอบ และเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมหลายอย่างของผมได้ , และอาจารย์ยังกลายเป็นแบบอย่างที่ดีแก่ศิษย์คนนี้อีกด้วย
ขอบคุณมาก
สำหรับความรักและการอบรมส่งสอนตลอดมา
ขอโทษ
สำหรับบางครั้งที่เกเรและดื้อชนไป
ความเห็น (6)
สวัสดีครับ คุณ พงศ์พันธ์ ปัญญาแก้ว
เป็นเรื่องราวที่ดีมากครับ
ขอบคุณมากครับ