ชาช์แบตเตอรี่...ให้ชีวิต

บางครั้งก็เหนื่อนัก   อยากพักผ่อนบ้าง

อ่อนล้าเต็มที...ถามตัวเองว่าทำไปทำไมก็ไม่รู้

ทำไมจึงไม่อยู่กับที่บ้างน่ะ...............

แล้วเราก็ต้องตอบคำถามให้กับตัวเอง...ว่า...

พรุ่งนี้ก้เป็นวันครู

เราก็คงมีโอกาสได้สะสางงาน...ได้เตรียมงานใหม่อย่างมีพลัง

และเมื่อถึงวันศุกร์..เราก็จะได้เดินทางไปขึ้นเขาบรรทัดท่ีต้องเดินทางขึ้นไป 14  กิโลเมตร

.............................

...จะไหวเร้อ...

ก็คงต้องดูกันต่อไป...จริงๆ แล้วก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน

แต่ใจก็ไม่เคยหวั่น.....สู้กันสักตั้งล่ะซินะ..

..........................

ป่าเทือเขาบรรทัดเคยเป็นป่าที่สมบูรณ์...

เป็นแหล่งเรียนรู้ของชุมนุมรักบ้านเกิด...สอนให้รักป่า....เพื่อรักษาน้ำ

20  ปี  ผ่านไป..เหลือไว้เพียงภาพแห่งความทรงจำ

ภาพให้นักเรียนศึกษาวันก่อนเก่า...กลับพลิกตำราหน้าใหม่

ทั้งที่ยังเป็นครูคนเดิม

ยังไม่รู้ว่าชนรุ่นต่อไปจะเหลืออะไรไว้เป็นบทเรียน

555  แต่ก็ยังดีกว่าเราไม่ได้ทำอะไรเลย 555

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ดีจังค่ะมีโอกาสได้พาเด็กๆไปท่องเที่ยวเรียนรู้ธรรมชาติเช่นนี้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ