เฮฮาศาสตร์ ที่ห้วยขาแข้ง..............ฟังไพร
เขาว่ากันว่าสัตว์มักมีความพิเศษในการฟัง เช่นสามารถรับฟังเสียงที่ละเอียดอ่อนได้มากกว่ามนุษย์ ได้ยินเสียงไกลกว่าหูมนุษย์จะได้ยิน เหล่านี้เอง ที่ทำให้เมื่อเกิดเสียงผิดปกติ สัตว์จึงมีความตื่นไหวอย่างมากมาย เช่นเมื่อมีเสียงดังมากๆ ทำให้สัตว์เสียชีวิตลงได้ หรือไม่ก็ตื่นกลัวจนระงับไม่อยู่ ดังนั้นการเข้าป่าจึงต้องระมัดระวังการใช้เสียงเป็นอันดับแรกๆ หลายคนเมื่อเข้าไปพักในป่า ก็เอาแต่คุยกันส่งเสียงดังสนุกสนานตลอดทาง จึงทำให้เหล่าสัตว์ป่า หลบไปเสียตั้งแต่ได้ยินการเคลื่อนไหวของมนุษย์แล้ว
ทุกเส้นทางในป่า สัตว์ก็มีสิทธิ์เท่ามนุษย์ที่จะย้ำเดินอย่างคุ้นเคย เคยแปลกใจกันไหม ว่าทำไมบางครั้งเราก็ได้เห็นสัตว์ป่าอย่างง่ายดาย มายืนโชว์ไม่หวั่นไหว กับสายตาผู้คน ให้รู้ไว้เถอะว่าสัตว์เขาฟังเสียงความคิดในหัวใจเราได้ เขาได้ยินความรัก ความปรารถนาดีที่เราส่งออกไปจากใจจริง และเขาก็รู้วิธีการสื่อสัมพันธ์ที่ดี ยอมรับไมตรีจากเรา ด้วยการกล้าสบตาอย่างไม่สะทกสะท้าน
ไปป่าก็ต้องฟังเสียงป่าเป็น
รู้จักสื่อสารกันด้วยใจ ไม่ใช่เสียงพูด
เช้าวันแรก ที่ห้วยขาแข้ง ผู้เขียนดีใจที่ได้ทำสิ่งแรกที่อยากทำ คือการไปคารวะคุณสืบ นาคะเสถียร การเดินทางไปถึงบ้านคุณสืบ ทำให้ได้เรียนรู้หลายอย่าง รวมทั้งเข้าใจการรู้จักฟังไพร จากคุณสืบในวันนั้นด้วย
เรือนพักของหัวหน้าเขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง คือคุณสืบ นาคะเสถียร เป็นเรือนหลังเล็กๆ ตั้งอยู่บนเนินเตี้ยๆ มีสนามหญ้าโล่งกว้าง และมีไม้ใหญ่ห่างออกไป มีสองห้อง มีพื้นที่แคบๆระหว่างห้อง และชานเรือนยื่นออกมาบนราวระแนง สำหรับนั่งเล่น พักผ่อน หรือทำงานก็ได้ ทั้งหลังทาสีเขียวอ่อนปนฟ้า กลมกลีนกับธรรมชาติ
ด้านหน้าของเรือนพัก มีลำห้วยคดโค้ง น้ำไหลผ่านตลอดปี ที่สำคัญเมื่อเราหยุด จะได้ยินเสียงน้ำไหลชัดเจน ช่างน่าฟัง เหมือนทำนองเสนาะ ที่พาความชุ่มชื่นกลับสู่หัวใจ คุณสืบ คงได้ยินเสียงไพเราะนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน ธรรมชาติพาให้ใจละเอียดอ่อน ไม่ว่าจะสัมผัสด้วยทางไหน ความรักและหวงแหนป่าจึงเข้าไปสู่สำนึกของคุณสืบอย่างแนบเนียน เสียงนกไพร ร้องก้องในถิ่นของตน พวกเรามีกล้องดีๆ ส่องดูนกกันอย่างเงียบๆ ที่จริงระยะทางจากนกและกล้องก็ห่างกันโข แต่เรากลับชมนกอย่างเกรงใจ คุณสืบคงเคยมองนกเงียบๆ และอาจจะแอบยิ้ม เมื่อเข้าพฤติกรรมของนกเหล่านั้น ที่กำลังมีความสุขกับการสนทนา แค่เดินไปรอบๆบ้าน ก็ทำให้ใจของเรารู้สึกถึงความอยู่ง่าย ที่พอเพียง ไม่ยิ่งใหญ่เมื่อเทียบกับภารกิจที่เจ้าของบ้านเคยกระทำเลย
ไม่ว่าความงามแง่มุมไหนของผืนป่านี้ คุณสืบก็คงได้สัมผัสมาก่อนพวกเราแสนนานไปแล้ว ทุกๆเช้าพระอาทิตย์ดวงเดิม ก็ยังคงขึ้นลงตามปกติ แค่เราไปพักเพียงไม่กี่วัน ยังอยากตื่นแต่ช้า มารอรับแสงอรุณ มายืนคอยชมพระอาทิตย์โผล่เหนือผืนน้ำ เราเองยังหลงใหลป่ากันได้ง่ายๆเลย ผู้เขียนกำลังจะบอกว่า ความรักป่ามันเกิดขึ้นได้อย่างนี้นี่เอง ป่ามีเสน่ห์ มีเสียงเป็นเรื่องเล่าที่น่าฟัง มีแสงสีที่งดงามไม่ซ้ำกันในแต่ละวัน มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่มากับสายลมเย็น ทั้งหมดนี้ เพียงเรานิ่ง เราก็จะรับรู้ได้ด้วยตนเอง
นักอนุรักษ์ จึงต้องเริ่มที่จะรู้จักรักกับสรรพสิ่งที่จะดูแลเสียก่อน ไม่ใช่จากตำรา หน้าที่ หรือคำบอกเล่า
ธรรมชาติและป่าเขาหล่อเลี้ยงชีวิตโดยไม่มีข้อแม้เหมือนที่ผู้เขียนเคยบอกไปแล้ว และการที่ใครสักคนจะรักป่าเป็นการตอบแทนโดยไม่หวังผลประโยชน์บ้าง ก็เป็นเรื่องน่าสรรเสริญที่สุด เมื่อมีหนึ่งคนเริ่มต้น ก็เกิดพลังหนึ่งบวก และเป็นแรงบันดาลใจให้คนต่อๆไป ตามกฏธรรมชาติ
วันนี้ถ่ายทอดความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากใจตนเอง และเข้าใจผู้ทุ่มเทของนักอนุรักษ์ทั้งหลาย อย่าปล่อยให้แรงบันดาลเกิดขึ้นลมๆแล้งๆ แต่จงทำให้มันเป็นจริง แค่เราคิดรักป่า เราก้ไม่อยากเห็นใครทำลายป่าแล้ว
บันทึกต่อไป จะพาชมภายในบ้านพักของคุณสืบ นาคะเสถียรกัน ซึ้งได้จัดเอาไว้เหมือนเดิมทุกอย่าง นับจากวันสิ้นชีวิต จนถึงวันนี้ แล้วพบกันค่ะ
ความเห็น (8)
หากต้องนิยามความเป็นธรรมชาติ คงหนีไม่พ้นการเป็น "ผู้ให้" ครับ
ให้คุณ...และให้โทษในยามที่คนเราละเริง ลืมตน
...
สบายดี นะครับ
สวยงาม วันก่อนชมภาพข่าว ผู้คนจอดรถให้โขลงช้างหลายเชือกมากเดินผ่านถนน ประทับใจมากค่ะที่ได้ชมแค่เพียงแป๊บเดียว ทำให้ได้ทราบว่าก็ยังมีช้างมากๆอยู่ด้วยกัน คิดถึงเสมอนะคะ
ภาษางดงาม พร้อมทั้งบอกเล่าเรื่องราว ..ขณะเดียวกันเคารพและอ่อนน้อมต่อธรรมชาติ และภาพที่ถ่ายมาสวยมากครับพี่..
ภาพสวยค่ะ ...คิดถึงค่ะ
สวัสดีค่ะคุณกานดาน้ำมันมะพร้าว
สัตว์ก็สามารถรับความรู้สึก กระแสจิตที่เมตตาของมนุษย์ได้
ขณะเดียวกันก็รับกระแสโหดเหี้ยมได้ด้วย
วันใดที่เราเห็นสัตว์ป่าออกมาเดินเฉิดฉายให้ดู
สวัสดีค่ะคุณลูกหมูเต้นระบำ
ขอบคุณนะคะที่ชมภาพสวยๆจากห้วยขาแข้ง
คำว่าเคารพธรรมชาติถูกใจมาก
เมื่อเราไปสัมผัสธรรมชาติ
จะเกิดความรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ