พระเนื้อผง อ่อนปูนดิบ แก่ปูนสุก แม้จะแก่ตังอิ้ว ผิวก็กร่อน เหมือนพระล้าง

เมื่อวานระหว่างรอลูกสาวไปซ้อมรับพระราชทานปริญญา ที่ ม. มหาสารคาม ก็มีเวลาว่างๆ เลยลองไปเดินตลาดพระ ที่มหาสารคาม

เป็นตลาดเล็กๆ ดูแล้วไม่มีความหวังอะไร ก็ส่องไปเรื่อยๆ ไปเจอพระองค์นี้

 

ดูแล้วเป็นพระเนื้ออ่อนมาก ไม่จัดจ้าน ผิวยังกับพระใหม่ๆ

แต่เมื่อพิจารณามวลสารแล้วน่าสนใจมาก

การงอกของปูนดิบ ปูนสุก ตั้งอิ้วก็พอมองเห็นเล็กน้อย 

นับว่ามี "ครบ" แต่ไม่จัดจ้านทั้งองค์

ดูไปแล้วยังกะพระล้างมา

แต่พอดูที่ซอกพระกร กลับเห็นคราบเหลืองๆ ปริแตกระแหง ที่แสดงว่าไม่ใช่พระล้าง เลยชักจะงง

 

ดูดีดี น่าจะเป็นคราบเดิม แต่ทำไมเนื้อไม่จัด

ส่องตั้งนาน อ่านเนื้อตั้งนาน จึงได้ข้อสรุปว่า

องค์นี้เป็นพระอ่อนปูนดิบ แก่ปูนสุก ที่งอกมาและก็ร่อนหลุดไป

รักก็ไม่ได้ลง ก็เลยไม่มีอะไรยึดเกาะ

เห็นก้อนปูนดิบเล็กๆตรงมุมค่อยสบายใจหน่อย

และยิ่งเห็นก้อนตังอิ้ว ที่วงการเรียกว่า "สนิมกระป๋อง" ยิ่งสบายใจ

ผิวโดยรวม แม้จะไม่เหี่ยวมากนัก แต่ก็ยังมีให้เห็น

รอยปูไต่ หนอนด้นก็มีให้ดู

ลายไม้กระดานก็ดีนุ่มตา

 

นี่แหละครับพระในตลาดล่าง

จะไปหาสวยตามตำรา ไม่มีหรอกครับ

มาจับหลักการดูพระแท้ ท่านจึงจะได้พระแท้ครับ