รำลึกเชียงรายผ่านการทำแท้ง

วันนี้ ๑๑ ธค ๕๖

เหมือนทำบุญไว้กับเชียงราย ผมต้องกลับมาที่นี่ทุกปี โดยเฉพาะในช่วงเดือนธันวาคม ผมมาดมลมหนาว มายืนหาวหวอดๆอยู่ ณ ริมแม่กก ผมมาทำแท้งที่นี่

ราว ๑๐ ปีมาแล้วที่ผมเข้ามาร่วมขบวนการนักทำแท้งแห่งชาติ ผมแจ้งเกิดแถวนี้ เริ่มจากที่เชียงใหม่ ช่วงที่ช่วยกันร่างข้อบังคับแพทยสภาว่าด้วยการดูแลสตรีแท้งบุตร เริ่มจากที่นี่ บินข้ามไปภูเก็ตเพื่อช่วยกันเขียนตำราทำแท้ง บินมาทางเหนืออีกเพื่อฝึกใช้เครื่องมือดูดโพรงมดลูก และได้ลองทำแท้งจริงๆ ด้วยอารมณ์งงงง

มาที่นี่ตั้งแต่แป้ง ๓ ขวบ ตอนนี้ก็เกือบๆ ๑๓ ในเดือนหน้านี้แล้ว มาตั้งแต่แป้งเป็นตุ๊กตาของเหล่าบรรดาอาจารย์ผู้ใหญ่ของราชวิทยาลัย จนตอนนี้แป้งย่างเข้าสู่วัยสาวเป็นที่เรียบร้อย

จนเมื่อเริ่มเข้าใจชีวิต ก็ได้มาเป็นวิทยากรเรื่องทำแท้งประจำทีมของอาจารย์กำแหง อาจารย์ประทักษ์ และคุณนงลักษณ์ ไปเสียแล้ว และก็เป็นที่มาว่า ผมมาที่นี่ทำไม "โรงแรมริมกก"

 

ความทรงจำของผมกับที่นี่มีหลายอย่าง

ผมเห็นลูกสาวตัวเล็ก ๒ คน วิ่งเล่นไปมา บ้างขี่ช้าง บ้างนั่งรถตุ๊กๆ แล้วถ่ายรูป

ผมมองเห็นดอยตุง ดอยช้างมูบ ดอยที่ผมต้องอุ้มแป้งมาอยู่ในเสื้อ มันหนาวมาก เราเดินดูดอกกุหลาบพันปี กินเห็ดย่าง ผักหางหงษ์สดๆ บาร์บีคิวในก้อนเมฆที่พัดผ่านตัวเป็นช่วงๆ มองดูดวงอาทิตย์ตกในฝั่งพม่าจนลับลาสันเขาไป ดีใจที่น้องจ้าก็ได้มีโอกาสเช่นนี้ด้วย

ผมเห็นอาจารย์หน่อย หมอเด็กโรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์มาต้อนรับเมื่อครั้งที่ผมยังเข้า gotoknow บ่อยอยู่ ท่านยังพาครอบครัวเราไปกินปลาตะเพียนต้มเค็มผักกาดดองแสนอร่อย

ผมเห็นพระแก้วมรกตแห่งเมืองเชียงราย และการได้ลิ้มรสกาแฟดอยช้างเป็นครั้งแรกในชีวิต และยังคงดื่มกาแฟชนิดนี้อยู่ทุกวัน ทุกเช้า และทุกเวลาที่อยากดื่ม (ปล. ผมยังไม่กล้าลิ้มลองกาแฟของแมลงดาวเป็นเรื่องเป็นราว)

ผมมองเห็นร้านข้าวต้ม จ.เจริญ จำไส้หมู จำหมูแดง จำความอร่อยที่ติดลิ้นได้อยู่ อีกที่ก็คือร้านสลุงคำ ร้านสวย กับข้าวจาวเหนือแสนอร่อย

ผมมองเห็นเพื่อนร่วมวิชาชีพรุ่นแล้วรุ่นเล่า บางคนเป็นรุ่นพี่ หลายคนเป็นรุ่นน้อง แต่ทุกคนบอกว่าเป็นลูกศิษย์ผม ลูกศิษย์ที่ผมสอนทำแท้ง ถึงแม้ในรุ่นหลังๆ ผมไม่ได้จับมือเขาทำแท้ง ผมมาเพียงบรรยาย แต่เขาก็บอกว่า ผมเป็นอาจารย์สอนทำแท้ง

เชียงรายรำลึก ต้องได้ฟังทุกทีในงานเลี้ยงคืนแรก และต้องต่อด้วยเพลงฝรั่งจากอาจารย์สมศักดิ์ อาจารย์ประทักษ์ ผู้ซึ่งมีความกล้าหาญในการจับไมค์ร้องเพลงทุกครั้ง (ปล.ปีนี้ เราขาดอาจารย์สัญญาครับ)

ผมรักเชียงราย

     วันนี้ช่วงที่ออกมาจากสนามบิน ผมนึกไปว่า ทำไมเราไม่มาอยู่ที่เชียงราย เป็นไปได้ไหม ว่าเราจะทำงานที่สงขลาครึ่งปี ทำงานที่เชียงรายครึ่งปี ผมคงคิดมากเกินไป แต่ถ้าเป็นไปได้ก็คงจะดี

      ท้ายที่สุด ตราบเท่าที่การทำแท้งยังคงเป็นวาระพิเศษ ผมก็คงต้องมาเชียงรายต่อไปอีก เดือนหน้าก็ต้องมาที่นี่อีก มาในฐานะผู้ร่วมประชุม มารับ fellow ที่มาจาก California เพื่อมา elective เรื่องการทำแท้งและวางแผนครอบครัว เขามาเป็นปีที่ ๒ และเป็นคนที่ ๓ ที่จะไปอยู่ที่ ม.อ.ในช่วงเวลาสั้นๆ และมาคราวหน้านี้ ผมจะหนีบน้องจ้ามาด้วย

เธอกำลังเฝ้ารอเดือนมกราคม ๒๕๕๗ อยู่ด้วยใจจดจ่อ