พ่อค้าเร่
ถ้าเราเป็นนักการเมือง
หนึ่ง จะเดินเข้าหาประชาชนทีละบ้าน โดยเฉพาะเขตหรือพื้นที่ที่เราไม่เคยได้คะแนนมาก่อน เดินไปเพื่อ ฟัง
ไปรับฟังสิ่งที่ชาวบ้านอยากได้ อยากให้เป็น อยากเห็น อยากมี..สวัสดิการ ข้าวของราคาถูก...ฯลฯ
ฟังโดยไม่พูด โดยไม่เสนอความคิดเห็นที่ตัวเอง
ฟังอย่างตั้งใจ เมื่อฟังแล้วจึงนำข้อมูลนั้นกลั
การเดินลงพื้นที่แบบนี้ ต้องทำด้วยความตั้งใจจริง ไปฟังเขา ไม่ใช่ไปพูดให้เขาฟัง
การเดินเข้าหา ต้องเดินให้ครบทุกตรอกซอกซอย เดินตามตรอก คุยตามบ้าน นั่งพัก ดื่มน้ำ กินข้าวกับชาวบ้านแบบติดดิน เหมือนพ่อค้าเร่เดินตลาด ตรอก หมู่บ้านเพื่อขายปลีก ไปขายสินค้าให้ได้แบบ ผู้ซื้อซื้อเราเพราะเห็นใจ เชื่อใจในสินค้าเราว่าดี ราคายุติธรรม หรือถูก และเราขายได้เพราะได้ใจของเขามาด้วย มาคราวหน้า เขาจะซื้อเราอีก เพราะเราหาสินค้าที่เขากำลังอยากได้มาให้เลือกซื้อถึงบ้าน และสินค้านั้น มีคุณภาพเหมาะสมกับราคา เหมาะสมกับผู้ซื้อ เรารู้จักกันแล้ว เราจึงเลือกหาสิ่งนี้มาขาย
และสิ่งสำคัญ ผู้ขายไม่ได้เอากำไรเกินควร
มีต่อ(บันทึกจากความคิดส่วนตัวใ
แต่นักการเมืองเขาไม่ได้คิดอย่างนี้นี่ครับ ผมเดาว่าเขาคิดว่า "ประชาชนคือ 'assets' ของเขา" ครับ ฮาๆๆ
นักการเมืองเป็น."พ่อค้า..เจ้าเล่ห์..ที่เดิน..หลอก..ขาย..ความจอมปลอม".....เหมือนกับที่เห็นอยู่..อิอิ...คราวนี้..ขายได้....ก่อนคลอด..ด้วยซ้ำ...๕๕๕๕๕๕...
คงจะหานักการเมืองแบบพ่อค้าเร่...ได้ยากยิ่งจ้ะ น่าจะมีแต่ " พ่อค้าเล่ห์ "
อย่างที่ยายธีว่าล่ะจ้าาา