๒๕๒. ๑ - ๔ ธันวาคม ๒๕๕๖ ที่เชียงใหม่ ตอนที่ ๑
ระหว่างวันที่ ๑ - ๔ ธันวาคม ๒๕๕๖ ปีนี้ "ฉัน" ได้เดินทางอบรมที่เชียงใหม่
ได้เข้าพักที่โรงแรมล้านนา พาเลซ...โดยออกเดินทางมุ่งสู่เชียงใหม่
ในวันที่ ๑ ธันวาคม ๒๕๕๖ ช่วงเกือบเที่ยง ๆ เพราะว่า...น้อง ๆ ในกอง
ทุกคนเคยไปเที่ยวเชียงใหม่กันหลายหน...จึงขอออกเดินทางกันในช่วง
เกือบเที่ยง...ในตอนแรกฉันถามพวกเขาว่า...จะแวะเที่ยวที่ไหนบ้างหรือเปล่า?
เพราะถ้าตกลงไป ฉันก็จะได้ให้รถออกแต่เช้า...แต่กลับได้รับการปฏิเสธ
จากทุกคนว่า...ไม่เที่ยวหรอก...เพราะส่วนใหญ่ การเดินทางสู่เชียงใหม่
ถ้าสำหรับคนที่ไม่เคยไปก็จะต้องแวะเที่ยวที่นั่น ที่นี่ เพราะยังไม่เคยเห็น
สำหรับ "ฉัน" นับได้ว่า "เกินสิบกว่าครั้ง" แล้วกระมัง!!! กับเชียงใหม่...
ในครั้งนี้ พวกเราออกเดินทางด้วยรถตู้ ๒ คัน ไปเกือบหมดกอง
โดยเข้ารับการอบรม เรื่อง การวิจัยสถาบัน + การวิเคราะห์งาน + การสังเคราะห์งาน
ที่ทำให้พวกเรามีความรู้เพื่อนำมาปรับใช้กับตัวเรา กับมหาวิทยาลัยให้มีคุณภาพ
ยิ่งขึ้น...
พวกเราเข้าที่พักได้ก็เกือบ ๕ โมงเย็น ประมาณ ๕ โมงครึ่ง (เย็น)
พวกเราก็ไปทานอาหารร่วมกันที่เรือนสุนทรี...ที่นี่ก็อีกเช่นกัน...มาครั้งนี้
ก็ครั้งที่ ๔ ได้แล้วกระมัง...อาหารที่ทานก็เป็นอาหารพื้นเมือง...
คำแรกที่ตักเข้าปาก...ทำให้ฉันนึกถึง "บรรพบุรุษ" ของฉัน เพราะพวกเขา
เป็นคนทางเหนือ...เมื่อสมัยเด็ก ๆ ฉันได้กิน เพราะ ป้า + แม่ ฉันชอบทำ
ให้ฉันได้กิน...ทำให้ฉันนึกถึงพวกท่านที่ได้จากฉันไปแล้ว...
ลำพังว่า จะให้ฉันทำทานเองนั้น "คงยาก" เพราะฉันไม่เก่ง
เรียกว่า "ทำไม่เป็น" ใครจะว่าอย่างไร? ฉันไม่สน เพราะ "ความจริงก็คือ
ความจริง"...ฉันทำอาหารไม่เก่งเหมือน "แม่" ของฉัน ทุกวันนี้ ยังอดที่จะ
มานั่งนึกถึงและเสียดายใน "ภูมิปัญญา" + รสฝีมือของแม่ตนเองไม่ได้สิน่า!!!
"แม่บัว" ทำกับข้าวอร่อยมาก...แต่มา ณ บัดนี้ ทำดีที่สุดก็คือ...การซื้อเขากิน...
ถึงจะไม่ค่อยถูกปากเหมือนที่แม่ทำ แต่ก็ต้องหาซื้อเจ้าที่ขายแล้วถูกปากของฉัน
เมื่อทานกันเสร็จ พวกเราก็ให้คนขับรถขับเอาเราไปส่งที่ถนนคนเดิน...
คนเยอะมาก ๆ เรียกว่า "ฉันเดินจนเมื่อยขา" พวกน้อง ๆ เขาก็ชอบซื้อของกัน
แต่สำหรับฉัน ๆ ได้แต่ชม มองดู ไม่ได้ซื้อ เพราะดูอะไร? ฉันก็มีแล้ว...
ได้แต่ยิ้ม ๆ บอกกับน้อง ๆ ว่า...ซื้อกันเหมือนตอนพี่เป็นเด็ก ๆ เลยอ่ะ...
เดินกันเกือบ ๔ ทุ่ม ไม่ไหว...กลับเข้าที่พัก เพื่อพักผ่อนดีกว่า...
คราวนี้ "ฉัน" ก็นอนคนเดียวอีกแล้ว...นอนจนชินกับสภาพชีวิต
ที่ฉันต้องเดินทาง...น่าแปลก!!! ทุกครั้งที่ไปนอนที่อื่น ฉันนอนไม่ค่อยหลับ
อาจเพราะแปลกที่ แต่ครั้งนี้...ฉันหลับเป็นตาย...เรียกว่า..."หลับสนิท"
เลยทีเดียว...นี่คือ...การถอดบทเรียนชีวิตหรือการใช้ชีวิตส่วนหนึ่งของฉัน
กับการเดินทางเพื่อพัฒนาตนเองและพัฒนาบุคลากรของมหาวิทยาลัย :):)
ความเห็น (10)
... อากาศคงหนาวแล้ว นะคะ .... เป็นเหมือนกัน ...ไปทางถิ่น ... ต่างที่นอน ...นอนไม่ค่อยหลับ นะคะ .... เมื่อก่อนประมาณ 2524 หมอเปิ้น ทำงานที่คณะแพทย์สาสตร์
ม. เชียงใหม่ นะคะ ...ไปที่ไร ... ชม. เปลี่ยนไปทุกที นะคะ
ค่ะ หมอเปิ้ล 
อากาศเริ่มเย็นแล้ว...แม้แต่ที่พิษณุโลก ตอนนี้ก็เย็นขึ้นแล้วค่ะ เชียงใหม่เจริญขึ้นมาก ๆ ค่ะ ยิ่งไปกี่ครั้ง ๆ ความเจริญก็ทำให้เราเห็นขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ ขอบคุณค่ะ :):)
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ :):)
ว๊าวๆๆๆๆอากาศ กำลังดี ใช่มั๊ยคะ ไปดุเหมยขาบละยังเอ๋ย
รูปสวยคมมากค่ะ
ถนนคนเดิน มีวันเสาร์ รึ อาทิตย์ นะคะ
ขอบคุณค่ะ ผอ.อัญชัญ 
:):)
ไม่เห็นอะไรเลยค่ะ มัวแต่จะต้องอบรมกันค่ะ :):)
ขอบคุณค่ะ คุณ pa_daeng 
:):)
ที่นู๋ไป จังกับวันอาทิตย์นะคะ :):)
ขอให้มีความสุขในการทำงาน และพักผ่อนในตัวกับบรรยากาศที่หนาวเย็น
ขอบคุณค่ะ คุณ prayat ...
:):)
สวัสดีค่ะ คุณบุษยมาศ
ไม่ได้ทักทายกันมานานพอควร
อยากได้อ่านเรื่องเล่าเกี่ยวกับหนังสือบ้างค่ะ ดูจากลิงก์นี้นะคะ