จากประสบการณ์หน้างาน ที่ได้คลุกคลีอยู่กับผู้ป่วยระยะท้าย และครอบครัว ประเด็นผู้ป่วยไม่รู้ความจริงเป็นเรื่องที่พบได้ปกติ โดยในบริบทของคนไทยแพทย์มักจะบอกความจริงกับญาติ โดยให้ญาติพิจารณาตัดสินใจว่าจะบอกหรือไม่บอกผู้ป่วยดี การไม่สามารถเข้าถึงความจริงเกี่ยวกับตัวโรคและ prognosis ถือเป็นอุปสรรคอย่างหนึ่งในกระบวนการการดูแลผู้ป่วย Palliative care การที่ผู้ป่วยไม่รู้ความจริง เกิดจากปัจจัยอะไรบ้างลองตามมาดูนะคะ
ปัจจัยที่เกิดจากญาติ
- ผู้ป่วยอายุมากแล้วไม่อยากให้หมดกำลังใจ ไม่อยากให้รู้สึกเสียใจ และทำให้อาการทรุดหลังทราบความจริงเกี่ยวกับตัวโรคและ prognosis
- กลัวคนไข้ shock ตกใจ
- ผู้ป่วยเด็กลูกยังมีความหวังพ่อแม่ไม่อยากทำลายความหวังของลูกจากที่รู้ความจริง
- อยากบอกแต่ไม่กล้าบอก
- อยากบอกแต่ไม่รู้วิธีการบอก ไม่รู้จะบอกอย่างไร
- ไม่อยากบอกเพราะผู้ป่วยบุคลิกเป็นคนคิดมากกลัวรับไม่ได้กับข่าวร้าย
- ญาติบอกแต่บอกไม่ครบ เช่น เป็น CA LIVER แต่ญาติบอกแค่เป็นตับแข็งหรือบอกว่าเป็นก้อนที่ตับ หรือเป็น CHCA แต่ญาติบอกว่าเป็นเนื้องอกในถุงน้ำดี หรือเป็น CA Colon แต่บอกว่า เป็น ลำไส้อักเสบ ,ลำไส้อุดตัน
หรือเป็น CA LUNG แต่บอกว่าเป็นโรคปอด
- ผู้ป่วยอยากทราบความจริงเกี่ยวกับตัวโรคและ prognosis แต่ญาติปิดบัง
- บอกความจริงกับญาติเพียงฝ่ายเดียวไม่บอกผู้ป่วย
- แพทย์บอกลูกคนไข้ แต่ไม่บอกภรรยา (ลูกชวนแพทย์ปิดภรรยา)
- แพทย์เจ้าของไข้ไม่ยังบอก prognosis กับทั้งผู้ป่วยและญาติทราบ
- แพทย์บอกแต่บอกไม่ครบเช่น เป็น CHCA แต่บอกว่าเป็น Cholangitis
- ศัลยแพทย์กับอายุรแพทย์ให้ข้อมูลครอบครัว(ผู้ป่วยไม่รู้โรคและ prognosis) ไม่ตรงกันเกียวกับเป้าหมายการรักษาและการพยากรณ์โรค ทำให้ครอบครัวลังเลในการตัดสินใจทางเลือก ได้แก่ ศัลยแพทย์ให้ข้อมูลว่าผู้ป่วยยังสามารถทำ liver transplant แต่อายุรแพทย์บอกหมดหนทางรักษาแล้ว
- แพทย์ให้ความหวังที่ไม่ตรงจริง เช่น ผ่าตัดเอาสิ่งไม่ดีออกแล้ว ในความเป็นจริงคือผู้ป่วยเป็น CHCA end stage แล้ว
- ผู้ป่วย unconscious old CVA หรือ semiconscious สื่อสารไม่ได้จึงไม่ได้บอก
หรือ brain metastasis
- Newborn
- เด็ก พ่อแม่ไม่ต้องการบอกและจะไม่บอก
- ผู้ป่วยเคยบอกไว้ว่าถ้าเป็นมะเร็งไม่ต้องบอกความจริง เพราะกลัวรับไม่ได้
รายที่ 4 ลูกชายเป็นหมอ ไม่บอกทั้งโรคทั้ง prognosis
นี่เป็นเหตุการณ์เพียงบางส่วนที่พบในการทำงานของทีมศูนย์การุณรักษ์ในประเด็นการบอกความจริงค่ะ
เป็นบทความที่ดีมากครับเป็นกำลังใจคนทำงานครับพี่ "ประเด็นหนึ่งคือการบอกบอกอย่างไรให้ข่าวร้ายคลายความร้ายลงและเป็นข่าวดี หรือยอมรับได้" ตามหลักการเวชปฏิบัติทั่วไป ครั้งหนึ่งผมทำเรื่อง patient experience WS ท่านอาจารย์ประสิทธิ์ จาก รพ. รามา เล่าให้ฟัง 1 case
"ผู้ป่วยเป็นมะเร็ง และภรรยาห้ามบอก จนมาในภาวะวิกฤตแต่ยังคุยได้เขาถามหมอว่าหมอผมป่วยแท้จริงผมเป็นโรคอะไร หมอนิ่งและบอกว่าเป็น CA เขาจับมือหมอและบอกหมอว่าหมอรู้ไหม หมอทำผิดอย่างใหญ่หลวง ณ ตอนนี้ผมคงไปจัดการอะไรทรัพย์สินผมไม่ได้แล้ว หมอเป็นเครื่องมือ เพราะผมมีภรรยาอีกคนและลูกด้วย ที่ต้องไปจัดการทรัพย์สิน ณ ตอนนี้ผมคงทำไม่ได้แล้ว " แพทย์คนนั้นฟังด้วยอาการเย็นไปทั่วกระดูกสังหลังว่าทำอะไรลงไป
กระบวนการ prognosis จึงเป็นกระบวนการสำคัญแต่เปลี่ยน From Biomedicine to Infomedicine สำหรับผู้ป่วย เพราะนอกจากการดูแลผู้ป่วยแล้ว หลังจากนั้นคือกระบวนการหลังจากที่ผู้ป่วยเสียชีวิตbereavement care
ขอบคุณบทความดีๆแบบนี้นะครับในการเรียนรู้ ...
ขออนุญาตเอาไปรวบรวม ที่นี่ ครับ