บันทึกนี้เขียนขึ้นโดยพ่อ แต่เป็นข้อความเพื่อแทนใจลูก เพื่อย้อนระลึกถึงวันเวลาที่ลูกได้ลืมตาดูโลกเป็นวันแรก คือ วันที่ 20 ธันวาคม 2553 ณ โรงพยาบาลศิริราช ซึ่งลูกไม่อาจถ่ายทอดความรู้สึกและความทรงจำต่างๆ ที่เกิดขึ้นในห้วงเวลานั้นในวันนี้ได้ พ่อจึงขอทำหน้าที่เป็นสื่อกลางเชื่อมโยงใจลูกจากอดีตสู่ปัจจุบัน(2 ขวบ 11 เดือน 15 วัน) และหวังว่าอนาคตวันหนึ่งเมื่อลูกรู้เดียงสาพอที่จะเข้าใจสิ่งที่พ่อถ่ายทอดไว้ในบันทึกนี้ ลูกจะสามารถเชื่อมโยงความรู้สึกแห่งปัจจุบันของตนกับความรู้สึกในวันนี้ที่พ่อสื่อไว้ได้เป็นอย่างดี
คุณพ่อต้นรู้สึกตื่นเต้นที่สุดกับการเกิดมาของลูกคนที่สอง ซึ่งเป็นลูกที่พ่อและแม่อธิษฐานขอให้เป็นลูกชายสมปรารถนา เพราะมีลูกคนโตเป็นลูกสาวแล้ว เมื่อลูกเกิดมา สิ่งแรกที่พ่อบันทึกไว้ให้ลูก คือ ตั้งชื่อลูกและได้แต่งกลอนกระทู้เป็นพรสำหรับชื่อลูก ยากแสนยาก คิดแล้วคิดอีก เพราะพ่อไม่ใช้นักกลอนกวี เพียงแต่ใจรักและมีพื้นฐานมาบ้าง
วันนั้น ตั้งชื่อเล่นลูกว่า น้อง "พริศ" คล้อยตามอักษรชื่อแม่ "แพร" และพี่ "พริม" คำว่า "พริศ" แปลว่า "เจ้าแห่งพร" และตั้งชื่อจริงลูกว่า "สธนธร" อ่าน ว่า สะ-ธะ-นะ-ทอน แปลว่า ผู้มีทรัพย์มั่นคง (เนื่องจากน้องพริศเกิดวันจันทร์ อาศัยหลักการตั้งชื่อแบบโบราณ คือ หลักมหาทักษา ซึ่งถ้าเกิดวันจันทร์อักษรกาลกิณี คือ สระ จึงเป็นการยากมากที่จะตั้งชื่อลูกให้ได้ความหมายดี และไม่มีสระ อีกได้ถือหลักเลขศาสตร์ ซึ่งควรรวมเลขค่าของอักษรให้ได้เป็นชื่อมงคลตามศาสตร์นั้น ขั้นการตั้งชื่อก็ยากพอควร)
จากนั้น พ่อก็ได้แต่งกลอนกระทู้เพื่อให้พรลูก โดยขึ้นต้นแต่ละบาทของกลอนด้วยตักอักษรของชื่อตั้งแต่ตัวแรกจนตัวสุดท้ายของนามสกุล คิดแล้วคิดอีก วกไปวนมา พยายามหนักหนา กว่าจะได้มาเป็นบทกลอนพรชื่อลูก ดังนี้
-สวัสดีครับ
-ชื่อเพราะและมีความหมายดีมากๆ ครับ
-ขอบคุณครับ
ประทับใจมากเลยค่ะ :)
ชื่นชมคุณพ่อมากค่ะ...สุขสันต์วันพ่อนะคะ
ชื่นชมค่ะ มีความหมาย นะคะ
ชื่อไพเราะมากเลยครับ
สำเนาถูกต้องครับอาจารย์
สมกับเปรียญธรรม 9 ประโยคค่ะ