>> สิ่งหนึ่งไม่ว่าจะจำเป็นหรือไมจำเป็น หน้าที่ การเรียน การทำงาน > > สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วเกิดจากครอบครัวที่หยิบยื่นให้ + + เพื่ออนาคตของลูก ๆ ที่ท่านรัก เราเคยย้อนกลับมามองบุคคลที่ให้ความสำเร็จเราและดูแลเราตั้งแต่เล็กจนเติบโตในปัจจุบันบ้างหรือไม่ ?? มีน้อยนักที่ลูกหลานที่จะหันกลับมามองพวกท่าน
++ สำหรับตัวดิฉันพ่อแม่และครอบครัวคือสิ่งที่ดิฉันยึดมั่นถือมั่น คิดถึงและห่วงใยท่านเสมอ มาเรียนห่างไกลบ้าน เนิ่นนานกว่าจะกลับ เมื่อ พ่อ แม่ รู้ว่าจะกลับบ้านแล้วและดิฉันเชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนก็เป็นแบบนี้ เราจะรับรู้ถึงความรู้สึกของท่านที่ดีใจ ท่านได้เตรียมกับข้าวที่เราชอบทานไว้เยอะเยอะมากมาย ถามนู้น ถามนี่ เพราะท่านอยากพูดคุย อยากกอดให้หายคิดถึง ซึ่งดิฉันเข้าใจและไม่เคยลำคานพวกท่านเลย
- - > ในขณะที่ทานข้าวตอนเย็นนั้น เสียงพ่อแม่คุยกัน และจะบอกกับเราเสมอว่า "กินเยอะ ๆ นะลูก" จะเป็นคำพูดที่ฟังบ่อยมาก ๆ ๆ ๆ แต่ก็ไม่เคยเบื่อเลย กลับเป็ยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่ทำให้เราชื่นใจ กินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตาทำให้รู้สึกอบอุ่นทุกครั้ง ซึ่งเป็นบรรยากาศที่เก็บไว้ในใจ...^^ ดิฉันได้มองหน้าพ่อและแม่ ดูท่านมีความสุขและไม่เคยบ่นที่หาอะไรมาให้ ถึงแม้ท่านจะเหนื่อยจากหน้าที่การงานของท่านเหมือนกัน มันทำให้รู้สึกตื้นตันใจและพูดในใจกับตัวเองว่า อยากให้ท่านอยู่กับดิฉันไปให้นานแสนนาน ๆ ซึ่งมันเป็นวินาทีแห่งความสุขของดิฉัน ไม่รู้ว่าทุกคนเคยทำไหม ?? ไม่ใช่แค่การกินข้าวแต่มันเกิดความรู้สึกที่สัมผัสได้จากใจของพ่อและแม่ที่พยามทำทุกอย่างเพื่อเรา ท่านเหนื่อยนะ !! แต่ก็ไม่เคยบอกเรา แค่เราบอกท่านว่า "รัก" คำเล็ก ๆ สั้น ๆ นี้ ก็เป็นที่ชาร์ทแบตหัวใจของท่านให้มีแรงสู้ต่อแล้ว ๆ และเรายังเป็นกำลังของท่านเสมอ ๆ ซึ่งพ่อกับแม่รักเรามากนะ ^^
.....สิ่งท้ายสุดแล้ว อยากฝากถึงทุกคนนะค่ะ ว่าการดูแลพ่อแม่ไม่ใช่สิ่งที่ยากเลย และดิฉันไม่เคยลืมเลย ทุก ๆ สิ่งที่พ่อแม่หยิบยื่นให้ถึงแม้ท่านจะบ่นบ้าง !! หรือจุกจิกบ้าง !! แต่เชื่อเถอะ++ ท่านก็อยากให้เรามีอนาคตที่ดี โดยที่ท่านไม่หวังอะไรตอบแทนเลยย....บอก..รัก...ท่านบ้างนะค่ะ !!
สวัสดีค่ะ คุณ นุชวรา ขาวแสง
ความสุขของคุณทำให้เป็นแบบอย่างของการดำเนินชีวิตที่ดีต่อไปได้
ดิฉันขอให้คุณอดทน พยายามทำสิ่งที่ดีต่อไปนะคะ
สัสดีค่ะ คุณ เจนจิรา ต่อตัน
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้นะค่ะ