ครึ่งชีวิตของคนเรา มีหลายสิ่งบีบคั้นให้เราต้องเรียนหรือทำงานอย่างหนัก เพื่อให้ได้มาซึ่งชีวิตที่ดีกว่า ผมคือหนึ่งในหลายล้านคนที่ติดอยู่กับวงจรนี้ บางครั้ง มันทำให้ผมรู้สึกเหนื่อยกับชีวิต และตั้งคำถามเพื่อถามตัวเองเสมอว่า
"เราเกิดมาเพียงเพื่อให้ครึ่งชีวิตไปกับสิ่งแบบนี้เหรอ? แล้วความสุขของชีวิตล่ะ มันอยู่ตรงไหน?"
จนในวันหนึ่งเมื่อผมได้มีโอกาสได้ออกไปสัมผัสโลกกว้างในวันว่างด้วยตัวเองเป็นครั้งแรก นั่นทำให้ผมรู้สึกว่า ชีวิตของผม ไม่ได้มีเพียงแค่เอกสาร หนังสือ ห้องเรียน และอะไรอีกมากมายที่พาให้ปวดหัวอีกต่อไป
เวลาว่างที่มีของผมส่วนใหญ่มักจะเสียไปกับการท่องเที่ยวไปยังที่ต่าง ๆ ซึ่งนับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของผม การได้ขี่รถมอเตอร์ไซค์ประจำตัวบนท้องถนนรูปแบบต่าง ๆ มีสองข้างทางที่เต็มไปด้วยเรื่องราวหลากหลายให้เราได้พบเห็น มีจุดหมายที่บางทีอาจไม่สวยงามอย่างที่เราคิด แต่ก็ช่วยสร้างประสบการณ์ต่าง ๆ ให้เราได้
และที่สำคัญคือการได้บันทึกเรื่องราวสำคัญต่าง ๆ ผ่านเลนส์กล้องคู่ใจ ถือเป็นที่สุดของการเดินทางในแต่ละครั้งของผมมาก เพราะไม่เพียงแต่เราจะมีรูปสวย ๆ ไว้ดูเล่นแล้ว ยังได้เก็บประสบการณ์ดี ๆ ที่ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะเกิดขึ้นอีกหรือไม่ มาไว้ดูและช่วยทำให้บรรยากาศเหล่านั้นยังคงชัดเจนเสมอ
การเดินทางแต่ละครั้งของผมจึงทำให้ผมมีความสุขที่สุด เพราะในการเดินทางแต่ละครั้ง ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตาม ผมมักจะได้เจอกับเรื่องราวต่าง ๆ ที่ไม่สามารถหาได้ในห้องเรียนของสถานศึกษาใดใดอย่างแน่นอน เป็นความสุขที่ได้จากการเดินทาง การได้พบเห็นสถานที่ต่าง ๆ การได้พบเจอกับผู้คนที่หลากหลาย การได้เจอปัญหาที่ไม่มีทางพบในตำราเรียน...
....หากชีวิตหนึ่งไม่มีโอกาสได้ออกเดินทาง ก็คงไม่มีโอกาสได้พบความสุข ในช่วงเวลาที่เราคิดว่าคงไม่มีสุขเหลืออยู่เลย....
ไม่มีความเห็น