เมื่อวันที่ ๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๖...
จู่ ๆ น้องนิต...ก็นำสิ่งที่อยู่ในภาพด้านล่าง
มาให้บนโต๊ะที่ทำงาน...บอกว่า...Buddy
ของพี่บุษ ฝากมาให้ :):)
"น้องก้อย" มยุรี กมลวรเดช เจ้าหน้าที่ กนผ.นั่นเอง...
เป็น Buddy ของพี่บุษ ตั้งแต่ตอนไปทำงาน
ร่วมกันเกี่ยวกับการวิเคราะห์แผนพัฒนาของสำนักงานอธิการบดี
ที่เขาใหญ่ เมื่อเดือนตุลาคม ๒๕๕๖ ที่ผ่านมา...
๕๕๕...ขอบคุณมากมายเลยคร้า...
ยังไม่เคยลืมกัน ว่าครั้งหนึ่งเป็น Buddy ของพี่บุษ
รู้ว่า...พี่บุษชอบสิ่งนี้ จึงนำมาให้...
พี่บุษก็ไม่มีอะไรมอบให้ตอบแทนในตอนนั้น
มีแต่ผลไม้ "มะดัน" ดอง รสชาติสะใจ...
มอบให้ "น้องก้อย" เป็นการตอบแทนน้ำใจที่มีให้กันก็และกัน :):)
Buddy ใช่ว่าจะหมดความหมาย เมื่อเสร็จสิ้นภาระงาน
นั้นแล้ว...ยังตามมาดูแลกัน ณ ตอนนี้อีก...
ขอบคุณมาก ๆ คร้า...น้องสาวที่น่ารัก...
พี่บุษขอเก็บไว้เป็นการถอดบทเรียนชีวิต
เก็บไว้ในบันทึกแห่ง Gotoknow นี้ก่อน
เพื่อเป็นอนุสรณ์เตือนใจว่า...ครั้งหนึ่ง
มีมิตรที่น่ารักได้มอบของสิ่งนี้ให้
ให้ทั้งที่เป็นผู้ให้ - ผู้รับ ไม่มีความหมายใด
ยิ่งใหญ่เท่ากับคำว่า "น้ำใจ" ที่ดีที่มีให้กันอีกแล้วค่ะ :):)
ขอบคุณมาก ๆ คร้า
จาก...พี่บุษ...
ขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ :)
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๖
ของฝาก ..ทำสวยงามค่ะ....ดีใจกับผู้รับด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ คุณพิชัย + Dr. Ple :):)
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ :):)
มิตรแท้ไม่เกียวกับอายุ ความจริงใจยืนยาว ยินดีด้วยครับ