คำว่า "โรงเรียนพ่อแม่" ในความคิดเห็นของฉัน...
ไม่ใช่เฉพาะลูกในตอนเป็นเด็กเล็ก ๆ เท่านั้น
แต่จะหมายถึง...ลูกในตอนที่โตแล้วหรือบรรลุนิติภาวะแล้ว
แต่ในความเป็นพ่อแม่...ต้องเป็นโรงเรียนให้กับลูกไปจนกว่า
ชีวิตของพ่อแม่จะหาไม่ด้วย...นั่นถึงจะหมดหน้าที่ของคำว่า
"โรงเรียนพ่อแม่" เพราะถ้าพูดหรือหมายความเฉพาะตอนลูก
เป็นเด็กเล็ก ๆ นั้น ก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของโรงเรียนพ่อแม่
อย่าลืมว่า!!! แม้ว่า ขนาดของการศึกษายังต้องแยกออกเป็น
ปฐมวัย ประถม มัธยมและอุดมศึกษาเลย...
แต่สำหรับ "ชีวิตมนุษย์" นั้น ไม่ใช่ควรหยุดแค่อุดมศึกษา
เพราะชีวิตคนเราแม้จะบรรลุนิติภาวะแล้ว แต่การได้ร่วมคิด ร่วมทำ
ร่วมสร้างกันแล้ว ควรรวมถึง "ตลอดชีวิตของมนุษย์" เลยก็ว่าได้...
หากว่า พ่อแม่ นั้น ยังมีชีวิตและลมหายใจอยู่ เพราะท่าน
คือ ร่มโพธิ์ - ร่มไทร ที่ให้กำเนิดพวกลูก ๆ มา...
ยิ่งในอนาคต ผู้สูงอายุจะเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ...คนเป็นลูก
เมื่อเติบใหญ่ก็มิควรที่จะทอดทิ้งท่าน ปล่อยให้ท่านอยู่ตามลำพัง...
สำหรับตัวของฉัน ต่อให้ลูก ๆ บรรลุนิติภาวะแล้ว แต่ฉันก็ยังเป็น
โรงเรียนพ่อแม่ให้กับลูกทั้งสองคนอยู่เสมอ...
ทำตัวอย่างที่ดีให้กับลูก ๆ ได้เห็น เพื่อที่จะได้นำไปปฏิบัติ
ต่อตัวพวกเขาเอง...ฉันบอกลูกทั้งสองของฉันอยู่เสมอว่า...
สิ่งใดที่ตัวของพ่อแม่ดี ลูกจงนำไปประพฤติ ปฏิบัติต่อตัวพวกหนูเอง
แต่ถ้าสิ่งใดไม่ดี พวกหนูไม่ต้องนำไป ปล่อยทิ้งให้หายไปกับตัวของ
พ่อแม่เถอะ...นี่คือ "คำสอนของฉันและพ่อบ้าน" ที่คอยสั่งสอน
อบรมลูก ๆ ของฉันอยู่เสมอ...เพราะฉันต้องการให้พวกเขา
เป็นเด็กและผู้ใหญ่ที่มีภูมิคุ้มกันที่ดีต่อตัวพวกเขาเอง...
โรงเรียนพ่อแม่ เป็นโรงเรียนพื้นฐานของชีวิตมนุษย์ เป็นโรงเรียนแรก...
ที่มนุษย์ทุกคนจะต้องได้เริ่มเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ ตัวพวกเขา
เป็นการเบื้องต้น...ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปสู่โรงเรียนในชั้นประถม
มัธยมและอุดมศึกษาจนถึงโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยชีวิต
การเป็นโรงเรียนพ่อแม่นั้น...ฉันถือว่า...เป็นหน้าที่ของพ่อแม่
ไม่ใช่เฉพาะถึงที่พวกเขาบรรลุนิติภาวะเท่านั้น...แต่เรียกว่า...
เป็นจนพ่อแม่หมดลมหายใจเลยทีเดียว...
ฉันไม่รู้ว่า...ความคิดของฉัน "ผิดหรือถูก" แต่สำหรับตัวฉัน
ฉันคิดแบบนี้...จึงจะถือว่าเป็น "โรงเรียนพ่อแม่" ที่สมบูรณ์แบบ...
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะบรรลุนิติภาวะแล้ว โรงเรียนพ่อแม่เช่นฉัน
ก็จะให้สิทธิในด้านกับความคิดแก่พวกเขา...ความจริงสิทธิใน
ด้านความคิดของพวกเขา ฉันให้กับเขาตั้งแต่เขายังเป็นเด็กเล็ก ๆ
แล้วว่า เขาคิดเช่นไร จะทำอย่างไร...ฉันเคารพในสิทธิของ
พวกเขาเสมอมา...สำหรับพ่อแม่อย่างฉัน ๆ จะคอยดูและให้กำลังใจ
กับพวกเขาอยู่ใกล้ ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาที่ดีให้กับพวกเขา
คอยบอกประสบการณ์ที่ดีและไม่ดีให้กับพวกเขาได้เรียนรู้ชีวิต
ให้เพิ่มมากขึ้น เพื่อเขาจะได้อยู่ในสังคมได้ด้วยตัวของพวกเขาเอง...
ฉันเป็นคนสร้างพวกเขาด้วยมือของฉันเอง...
เพียงเพื่อฉันต้องการปั้นแต่สิ่งดี ๆ และความเข้มแข็งให้บรรจุลงไป...
ในตัวของพวกเขาเพื่อที่จะได้เป็นคนดีต่อสังคม และจะทำให้
สังคมเกิดความเข้มแข็งขึ้นได้...
นี่คือ "โรงเรียนพ่อแม่" สำหรับความคิดของฉัน...
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านคร้า :):)...
พ่อแม่ได้แบบอย่างมาจากพี่ครับ
ครอบครัวอบอุ่น ได้มาจากพ่อแม่
ให้เขาตัดสินใจเอง
เอามาฝากครับ ขอบคุณมากๆครับ
http://www.gotoknow.org/dashboard/home#/journal_entries/131511
ขอบคุณค่ะ ดร.ขจิต :)