จดหมายถึงลูก "ภัคร + เพรียง" ฉบับที่ ๓๒ ตอนโรงเรียนพ่อแม่...


จดหมายถึงลูก "ภัคร + เพรียง" ฉบับที่ ๓๒ ตอนโรงเรียนพ่อแม่...

คำว่า "โรงเรียนพ่อแม่" ในความคิดเห็นของฉัน...

ไม่ใช่เฉพาะลูกในตอนเป็นเด็กเล็ก ๆ เท่านั้น

แต่จะหมายถึง...ลูกในตอนที่โตแล้วหรือบรรลุนิติภาวะแล้ว

แต่ในความเป็นพ่อแม่...ต้องเป็นโรงเรียนให้กับลูกไปจนกว่า

ชีวิตของพ่อแม่จะหาไม่ด้วย...นั่นถึงจะหมดหน้าที่ของคำว่า

"โรงเรียนพ่อแม่" เพราะถ้าพูดหรือหมายความเฉพาะตอนลูก

เป็นเด็กเล็ก ๆ นั้น ก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของโรงเรียนพ่อแม่

อย่าลืมว่า!!! แม้ว่า ขนาดของการศึกษายังต้องแยกออกเป็น

ปฐมวัย ประถม มัธยมและอุดมศึกษาเลย...

แต่สำหรับ "ชีวิตมนุษย์" นั้น ไม่ใช่ควรหยุดแค่อุดมศึกษา

เพราะชีวิตคนเราแม้จะบรรลุนิติภาวะแล้ว แต่การได้ร่วมคิด ร่วมทำ

ร่วมสร้างกันแล้ว ควรรวมถึง "ตลอดชีวิตของมนุษย์" เลยก็ว่าได้...

หากว่า พ่อแม่ นั้น ยังมีชีวิตและลมหายใจอยู่ เพราะท่าน

คือ ร่มโพธิ์ - ร่มไทร ที่ให้กำเนิดพวกลูก ๆ มา...

ยิ่งในอนาคต ผู้สูงอายุจะเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ...คนเป็นลูก

เมื่อเติบใหญ่ก็มิควรที่จะทอดทิ้งท่าน ปล่อยให้ท่านอยู่ตามลำพัง...

สำหรับตัวของฉัน ต่อให้ลูก ๆ บรรลุนิติภาวะแล้ว แต่ฉันก็ยังเป็น

โรงเรียนพ่อแม่ให้กับลูกทั้งสองคนอยู่เสมอ...

ทำตัวอย่างที่ดีให้กับลูก ๆ ได้เห็น เพื่อที่จะได้นำไปปฏิบัติ

ต่อตัวพวกเขาเอง...ฉันบอกลูกทั้งสองของฉันอยู่เสมอว่า...

สิ่งใดที่ตัวของพ่อแม่ดี ลูกจงนำไปประพฤติ ปฏิบัติต่อตัวพวกหนูเอง

แต่ถ้าสิ่งใดไม่ดี พวกหนูไม่ต้องนำไป ปล่อยทิ้งให้หายไปกับตัวของ

พ่อแม่เถอะ...นี่คือ "คำสอนของฉันและพ่อบ้าน" ที่คอยสั่งสอน

อบรมลูก ๆ ของฉันอยู่เสมอ...เพราะฉันต้องการให้พวกเขา

เป็นเด็กและผู้ใหญ่ที่มีภูมิคุ้มกันที่ดีต่อตัวพวกเขาเอง...

โรงเรียนพ่อแม่ เป็นโรงเรียนพื้นฐานของชีวิตมนุษย์ เป็นโรงเรียนแรก...

ที่มนุษย์ทุกคนจะต้องได้เริ่มเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ ตัวพวกเขา

เป็นการเบื้องต้น...ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปสู่โรงเรียนในชั้นประถม

มัธยมและอุดมศึกษาจนถึงโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัยชีวิต

การเป็นโรงเรียนพ่อแม่นั้น...ฉันถือว่า...เป็นหน้าที่ของพ่อแม่

ไม่ใช่เฉพาะถึงที่พวกเขาบรรลุนิติภาวะเท่านั้น...แต่เรียกว่า...

เป็นจนพ่อแม่หมดลมหายใจเลยทีเดียว...

ฉันไม่รู้ว่า...ความคิดของฉัน "ผิดหรือถูก" แต่สำหรับตัวฉัน

ฉันคิดแบบนี้...จึงจะถือว่าเป็น "โรงเรียนพ่อแม่" ที่สมบูรณ์แบบ...

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะบรรลุนิติภาวะแล้ว โรงเรียนพ่อแม่เช่นฉัน

ก็จะให้สิทธิในด้านกับความคิดแก่พวกเขา...ความจริงสิทธิใน

ด้านความคิดของพวกเขา ฉันให้กับเขาตั้งแต่เขายังเป็นเด็กเล็ก ๆ

แล้วว่า เขาคิดเช่นไร จะทำอย่างไร...ฉันเคารพในสิทธิของ

พวกเขาเสมอมา...สำหรับพ่อแม่อย่างฉัน ๆ จะคอยดูและให้กำลังใจ

กับพวกเขาอยู่ใกล้ ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาที่ดีให้กับพวกเขา

คอยบอกประสบการณ์ที่ดีและไม่ดีให้กับพวกเขาได้เรียนรู้ชีวิต

ให้เพิ่มมากขึ้น เพื่อเขาจะได้อยู่ในสังคมได้ด้วยตัวของพวกเขาเอง...

ฉันเป็นคนสร้างพวกเขาด้วยมือของฉันเอง...

เพียงเพื่อฉันต้องการปั้นแต่สิ่งดี ๆ และความเข้มแข็งให้บรรจุลงไป...

ในตัวของพวกเขาเพื่อที่จะได้เป็นคนดีต่อสังคม และจะทำให้

สังคมเกิดความเข้มแข็งขึ้นได้...

นี่คือ "โรงเรียนพ่อแม่" สำหรับความคิดของฉัน...

 



ความเห็น (3)

ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านคร้า :):)...

พ่อแม่ได้แบบอย่างมาจากพี่ครับ

ครอบครัวอบอุ่น ได้มาจากพ่อแม่

ให้เขาตัดสินใจเอง

เอามาฝากครับ ขอบคุณมากๆครับ

http://www.gotoknow.org/dashboard/home#/journal_entries/131511

อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท