ขอบคุณครั้งที่ 2

 

ความรักครั้งใหม่

 

            รักแรกจากไปนานพอควร คร่ำครวญไม่สร่าง แต่ไม่นานมันก็จางไปกับสายลม เหลือเพียงความทรงจำดีๆ ว่าฉันเคยร้องไห้จนตาบวมเพราะใคร

 

            ฉัน มะปราง มีโอกาสได้รู้จักกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง กำลังเรียนวิศวะอยู่ที่เทคโนราชมงคล เรารู้จักกันผ่านเพื่อนสนิทอีกคน ผู้ชายคนนี้รูปร่างสูง ใบหน้ายิ้มแย้มตลอด ทรงผม+รูปใบหน้าแล้วเหมือนหัวหอมไม่ผิด ฉันจึงเรียกชื่อเล่นเค้าว่าหัวหอม เริ่มทีแรกที่รู้จักกันเพราะเพื่อนเค้าทำงานวิจัยส่งอาจารย์ พิมพ์หนังสือไม่ทันเหลือตั้ง 30 กว่าหน้าแนะ เค้าก็เลยไหว้วานให้ฉันช่วย จ้างพิมพ์ว่างั้นเถอะ หลังจากงานว่าจ้างเสร็จสิ้นก็เกิดการว่าจ้างหัวใจกันต่อเนื่อง

 

            วันนั้นวันเสาร์เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุด ได้ออกเดทกับไอ้คุณหัวหอม (แหมก็ชอบนี่นา ชวนเราไปเที่ยวทั้งทีจะไม่ให้ดีใจได้ไง) เดทแรกเราพากันไปซื้อสมุด ซื้อผ้าขนหนู ดูกระหนุ๋งกระหนิง ให้ตายซิ มะปราง ช่างโรแมนติกเสียจริง ฉันได้ไดอารี่ลายการ์ตูนสีฟ้าสวยสด แล้วก็ให้เค้าเป็นคนแรกที่เขียนไดอารี่เล่มนี้

 

แด่หมอบ้านนอก

 

“แมน” ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ได้เขียนบางสิ่งบางอย่างในสมุด มันอาจเป็นเรื่องที่ง่านสำหรับบางคน แต่สำหรับเรา มันเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย และเราก็เขียนได้เท่านี้แหละ

 

“เพราะอะไรหรือ” (เรื่องมันยาว....)

 

กับความทรงจำที่พบ กับความคิดที่มี กับความรู้สึกที่ให้สิ่งต่างๆ เกิดขึ้นเร็ว และก็สั้นมาก

 

มีพบก็ต้องมีจาก แต่ก็ให้เก็บความทรงจำที่ดีๆเอาไว้ก็แล้วกัน

 

จาก “หัวหอมน้อย คะนองเมือง”

 

            “ว้าว.... แค่นี้ก็ปลื้มใจสุดๆ แล้ว” แหมก็คำว่าหัวหอมน้อยนะ เป็นสมญานามที่เค้ายอมให้เราเรียกได้คนเดียวนี้นา

 

20 ตุลาคม (คืนก่อนสอบ)

 

มะปราง (เน่า) เป็นคนอย่างไร ?

 

ในความคิดของเราก็... เป็นผู้หญิงผิวคล้ำ ตัวเล็กๆ ใส่แว่น ผมหยิก ใจดี และเป็นหมอฟันที่ดีได้แน่ในอนาคต ขอเอาปากเราเป็นประกัน

 

มันเริ่มเร็วมากกับการลาจาก แต่ก็ต้องบอกว่าเราดีใจที่ได้รู้จักกับน้องมะปรางเน่าคนนี้ และขอให้มีความสุขในชีวิตปั้นปลาย (ฮาฮาๆๆ 555)

 

และถ้าคิดฮอดก็โทรมาคุยได้เด้อหล่า (337193)

 

หรือจะ let มาก็ได้เด้อ ที่.....................

 

...........................................................

 

            รักนี้ช่างจบง่ายดายและรวดเร็วปานสายลมเฮ้ออๆๆๆๆ เหนื่อยละเหี่ยใจเสียจริง ทำไมน้าผู้หญิงหน้าตาดีๆ อย่างฉันถึงมีรักไม่ยืด ณ ตอนนี้มองย้อนกลับไปช่วงนั้น ฉันรู้สึกขอบคุณสำหรับประสบการณ์ความรักสั้นๆ นี้ ที่ทำให้ฉันกระชุมกระชวยเป็นระยะๆ ให้หายคิดถึงใครบางคนที่อยู่แดนไกล และทำให้ฉันได้รู้ว่าความรัก ไม่ใช่การได้ครอบครอง เราต้องเผื่อแผ่ให้คนอื่นได้รับเช่นเราบ้าง ก็ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลกที่จะทำให้หัวใจเรามืดมนได้ตลอดเวลานี้นา จริงไหมจ๊ะ

 

[ขจิต ฝอยทอง]

จริงด้วยรักไม่ใช่การครอบครอง

มาเชียร์คุณหมอครับ

มาเขียนบ่อยๆนะครับ

[รสสุคนธ์]

ขอบพระคุณคะ

 

[แสงแห่งความดี...]