deawche
เดี่ยวเช คมสัน deawche หน่อคำ

ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ถนน โดย มีดสองคม


แตกประเด็น ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการใช้ถนนโดย มีดสองคม

ถนนในตัวเมืองจังหวัดแพร่มีการจราจรที่คับคั้ง ทั้งสองฝั่งข้างทางเต็มไปด้วยอาคารบ้านเรือน ห้างร้านต่างๆ บนถนนทุกสายภายในตัวจังหวัดยากจะขยับขยายความกว้าง ทำให้บางช่วงเวลากลายเป็นลานจอดรถไปกลายๆโดยเฉพาะบริเวณหน้าโรงเรียนนารีรัตน์จังหวัดแพร่ ตอนเช้าและเย็นในวันเปิดเรียน รถแทบจะขยับไม่ได้เพราะบริเวณนั้นถนนแคบเป็นถนนสองเลนส์เวลาผู้ปกครองมาส่งลูกหลานจะมีรถจอดรอบโรงเรียนและมีบางรายมักง่ายจอดซ้อนคันกับรถที่จอดข้างทาง ทวีความรุนแรงให้รถติดยิ่งขึ้น ทำให้การเคลื่อนตัวของรถช้า ใช้เวลานาน หากมีฝนตกก็ยิ่งลุกลามไปยังถนนที่อยู่โซนใกล้เคียงทั้งหมด สภาพการเช่นนี้มีให้เห็นทุกวันเป็นเรื่องปกติ สำหรับหลายท่านที่ต้องใช้ถนนเส้นนั้นประจำก็จะเลี่ยงไปเส้นอื่นแทน  มีดสองคมเอง(ผู้เขียน)เคยมีโอกาสได้คุยกับพี่ๆเจ้าหน้าที่จราจรเองก็ทราบว่า ทางหน่วยงานจราจรของสถานีตำรวจอำเภอเมืองแพร่ได้เสนอให้ถนนคุ้มเดิม(หน้าโรงเรียน)เป็นเส้นทางวันเวย์เดินรถทางเดียวและห้ามจอดตลอดสองข้างทาง โดยจะให้จอดเพื่อรับส่งในซอยรอบตัวโรงเรียนแทน  

                สำหรับถนนสายอื่นๆนั้นที่เห็นได้ชัด คือ ถนนยันตรกิจโกศลและถนนเจริญเมืองก็มีสภาพไม่ได้แตกต่างจากถนนคุ้มเดิม เพียงแต่สาเหตุมักจะเกิดจากความมักง่ายในการจอดรถซ้อนคันหรือจอดทั้งสองฝั่ง ทั้งที่มีการกำหนดวันจอดรถที่เป็นวันคู่วันคี่และเขตขาดแดงแล้ว ก็ยังจะจอดให้รถติดกันอีก เวลาเจ้าหน้าที่มาแจ้งให้ย้ายก็มักจะบอกว่า “ขอทำธุระแปบเดียว” เมื่อเวลาถูกจับก็จะมีข้ออ้างว่า “ไม่รู้” และบ่นว่าทำเกินกว่าเหตุ นิดๆหน่อยๆไม่รู้จักอะลุ่มอล่วยกันบ้าง? เอ๊ะอะเป็นจับปรับไปหมด อ้างแต่กฎหมาย ทำให้กลายเรื่องหนักใจแก่ผู้มีหน้าที่ปฏิบัติงาน เรื่องบางเรื่องเราทุกคนควรใส่ใจ ทำตามที่กฎกติกาที่มีกำหนดไว้ความวุ่นวายเดือดร้อนก็จะไม่เกิดขอนอกเรื่องสักนิดแต่ก็ยังเป็นประเด็นเกี่ยวข้องกับการจอดรถอยู่ เรื่องมีอยู่ว่ามีพ่อค้าแม่ค้ารถพ่วงขายบรรดาผลไม้,ของทอด,ไอศกรีม,กาแฟน้ำหวาน ฯลฯ ขวัญใจนักเรียนของคนทำงานออฟฟิคและผู้มีรายได้น้อย เพราะสงวนราคาขายแค่ห้าบาทสิบบาทก็สามารถอิ่มท้องได้ ถูกร้องเรียนว่าจอดขว้างเกะกะไม่เป็นระเบียบเปียดเปียนพื้นที่จอดรถผู้มีรถยนต์มีอันจะกิน ซึ่งผู้ดูแลพื้นที่ก็มีเสนอแนะและจัดพื้นที่ให้ขึ้นไปขายบนฟุตปาธแทน แต่เรื่องกลับกลายเป็นความเดือดร้อนของเด็กๆแทนเพราะต้องลงมาเดินบนท้องถนนให้รถเฉี่ยวและชนแทนความปลอดภัย แล้วแบบไหนมันดีกว่ากัน แค่นี้คิดกันไม่ได้หรือยังไงครับ มองจากความเป็นจริงรถพวงขายของยาวไม่เกินคันล่ะสองเมตรจัดระเบียบให้จอดกันดีๆก็ไม่หน้าจะสิ้นเปลืองพื้นที่มาก จะตีตะรางให้จอดในช่องคงไม่ยากสำหรับผู้มีหน้าที่จัดการนะครับ และส่วนผู้ปกครองที่จะมารับลูกก็ขอความกรุณาจอดรถของท่านไกลนิดไกลหน่อยก็ได้ เด็กๆเดินออกกำลังกายบ้างจะได้ไม่เป็นง่อยกลับแข็งแรงเสียอีก เก็บพื้นที่บนฟุตปาธให้คนเดินดีกว่าเอาไว้ตั้งขายของ พบกันครึ่งทางได้รึเปล่ายอมกันนิดก็ไม่ต้องมีเรื่องถึงตำรวจ สุดท้ายขอฝากเรื่องจอดรถนานๆเพื่อรอทำธูระช่วยดับเครื่องด้วยครับ มันเหม็น แม้ท่านไม่เดือดร้อนเรื่องค่าน้ำมัน แต่คนรอบข้างเดือดร้อนจะหายใจไม่ออก ไม่เชื่อพาลูกหลานที่รักถึงขนาดจอดรถรอว่าเมื่อมาถึงรถจะร้อนขึ้นรถจะได้เย็น ไปหาหมอตรวจโรคทางเดินหายใจก็ดี เพราะจะได้รู้ว่า คนที่คุณรักเป็นโรคภูมิแพ้ทางเดินหายใจแบบไม่รู้ตัวเสียแล้ว..........มันเกิดจากใครถ้าเราไม่ช่วยกัน    

 

 

หมายเลขบันทึก: 551123เขียนเมื่อ 17 ตุลาคม 2013 13:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม 2013 13:50 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท