บทกวี : ความสุขอยู่แค่หน้าบ้าน
ความสุขอยู่แค่หน้าบ้าน
หลังคืนฟ้ารินฝนพรมพรั่ง
หยดหยาดหลั่งยังอยู่เช้าตรู่นี้
นกเอี้ยงร้องเรียกหาคู่ตัวดี
อรุณรุ่งแสงสีทองสาดส่องมา
เขียวใบไม้หน้าบ้านสราญรื่น
สายลมชื่นเบาบางอยู่เบื้องหน้า
เย็นลมพัดพาใจที่ไหนมา
หรืิอใกล้ลาฟ้าฝนที่พรมพื้น
แดดอ่อนอุ่นใล้ลูบกายหายใจลึก
รับรู้สึกเยือกเย็นความชุ่มชื้น
โน้นนกเอี้ยงเคียงคู่ดูกลมกลืน
ที่หยิบยื่นให้เก็บเกี่ยวใช่เที่ยวไกล
มีความสุขใกล้ใกล้ตรงหน้าบ้าน
ใช่แค่การเลือกรับจับต้องได้
แต่เป็นสุขที่สะท้อนนึกลึกภายใน
สุขสมใจได้เรียนรู้อยู่ข้างตัว..
............
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม
ณ เช้าวันอาทิตย์หลังคืนฝนรินหลั่ง
29 กันยายน 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (12)
ในภาพเหมือนบวบเลยครับ
ลองใช้ คำหลักว่า ปลูกผักกินได้ นะครับ
บันทึกจะได้มารวมกันครับ
เล็กน้อย แต่งดงามครับ...
สักวันหนึ่งเราจะโต...วรรคกวีของสิ่งมีชวิตเล็กๆ
ขอบคุณ อ. ขจิตครับ
ใช่แล้วครับ เป็นบวบ ใส่คำสำคัญเพิ่มแล้วครับ
ผ่อนคลาย ..... สุขจริง ขอบคุณค่ะ
เป็นความสุขแบบพอเพียงนะคะ
แต่เป็นสุขที่สะท้อนนึกลึกภายใน
สุขสมใจได้เรียนรู้อยู่ข้างตัว..
เป็นบทกวีที่ดีมากค่ะ
เมืองไทยอุดมสมบูรณ์...มีพืชผักกินได้ ปลูกง่ายมากมาย...อยู่แค่หน้าบ้าน นะคะ...
ช่างร้อยเรียงความคิดผ่านบทกวีอย่างละเมียดละไม...ชื่นชมจากใจค่ะ
ได้อรรถรส ครบครัน// ขอชื่นชมค่ะ
ที่บ้านผมมีเสียงนกกระจิบเป็นนาฬิกาปลุกในช่วงเช้า ทุกวัน
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม
ณ เช้าวันอาทิตย์หลังคืนฝนรินหลั่ง
29 กันยายน 2556
พ.แจ่มจำรัส
ขอบคุณที่เขียนบทกวีดีๆเช่นนี้ค่ะ