ก้าวเดิน
ความโชคดีของชีวิตนี้ คือ การเกิดมาได้พบเจอกัลยาณมิตร ได้พบได้รู้จักและเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ จากครู ครูเมตตาเสมอ ๆ ให้ได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ด้วยตนเอง ตลอด 4 ที่มาขอโอกาสเรียนรู้จากครู
ครูให้โจทย์ได้ทำ ไปลองปฏิบัติ หากเริ่มเป๋ ออกนอกทาง ครูก็คอยตะล่อม ให้เข้าทาง แล้วครูก็เมตตาให้ได้สอบโดยมอบโจทย์ต่าง ๆ ให้ทำ
วันนี้ ครูเมตตา ประคอง และมอบโจทย์ให้
ใจสะเทือน แต่ก็มีเสียงว่า
“ต้องทำ ไม่ทำชาตินี้ ต้องมีสักชาติที่ต้องทำ”
ตลอดเส้นทางที่หันหลังดูตนเอง ได้เรียนรู้อะไรจากครูเยอะนะ
ชีวิตเปลี่ยนไปในทางที่ดี ก็เพราะท่าน
สิ่งที่มันต่อต้าน ไม่ยอมลงก็คือ กิเลสที่อยู่ในใจ
ทางเดียว คือ อย่าเชื่อเสียงกิเลสในใจ
แล้วก็ก้าวเดินทำโจทย์ที่ครูมอบให้อย่างสุดกำลัง
ใจไล่เรียงถึงโจทย์ที่ครูให้
ได้เห็นความเมตตาของครูด้วยการคิดว่า
“พ่อ แม่ ยังไงก็ปลอดภัย ด้วยความเพียรภาวนาของพระพี่ชาย”
คิดได้ก้อนทุกข์หนักก็เบาลง
แต่ใจก็ทบทวนย้อน
“แต่นี่หนูจะอัปปรีย์ ทำให้ท่านด่างพร้อย เพราะมัวแต่ตามใจตนเองรึ”
อีกบทเรียน ที่พึ่งจะขึ้นเขียงเรียนรู้กับตนเอง
บทเรียนเก่า ในสิ่งแวดล้อมใหม่ กับความซับซ้อนของใจที่มากขึ้น
ยิ่งช้า ยิ่งยาก แต่ทำเสร็จแล้วก็เสร็จเลย
แต่ยังไงก็คือ ความจริงที่ต้อง เรียนรู้ที่จะเผชิญ
แบบต้อง ก้าวเดินต่อไปแบบเต็มที่กับตนเอง
ไม่มีความเห็น