บทรำพึงรำพัน : กระเป๋าของลูก
...คืนวันวาน กว่าจะกลับถึงบ้านต้องฝ่าสายฝนที่ระริกริน
อีกทั้งต้องฝ่าคลื่นขบวนแห่งรถราของค่ำวันศุกร์
ความเย็นของฝนที่โปรยปรายมาเกือบ 2 วันทำให้ลดความร้อนลงได้
ทั้งภายนอกและภายในของจิตใจ...
... กลับถึงบ้าน จึงดูอบอวลด้วยกลิ่นอายของความคิดถึง ความรัก
พร้อมความอบอุ่นที่บ้านหลังนี้มีให้อยู่เสมอ
ใช่แต่เพียงจะมาจากพ่อและแม่เท่านั้นหรอกนะ
แต่ลูกก็พกกลับมาเช่นกัน
รวมทั้งเจ้าทอฟฟี่ตัวน้อยนั้นด้วย
ต่างให้บ้านหลังนี้ดูร่มรื่นชื่นฉ่ำใจ
เหมือนจะแข่งกับสายฝนที่พรั่งพรมอยู่ข้างนอกนั้น
...........
...คืนวันนี้
ดึกแล้วสินะ
เสียงจิ้งหรีดร้องมาจากแห่งหนไหน
ช่างไพเราะจับใจเหลือเกิน
ท่ามกลางความเงียบสงัดของค่ำคืน...
...ฝนหายไปแล้วหรือไร ลมเบาๆพริ้วโชย
คล้ายจะนำความเย็นแห่งฤดูหนาวเข้ามาทายทัก
หรือฤดูหนาวจะมาเร็วกว่าทุกๆปี กระนั้นหรือ
มาเถอะ...
แม้สายลมแห่งความหนาวเย็นจะมาช้าหรือเร็วเพียงใด
บ้านหลังนี้ก็คงความอบอุ่นไว้ให้พิงพักอยู่เสมอ
...นั่นกระเป๋าของลูก...
เปรียบคล้าจะพกพาำความรักความห่วงใยกลับมาฝากให้พ่อแม่
ให้กักเก็บไว้ ไว้เชยชม
อีกนาน แสนนาน...
.................
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามและขอให้มีความสุขสงบ
ในค่ำคืนที่ฝนจางหายหลังระริกรินมาถึง2วัน
21 กันยายน 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (10)
ความรักความห่วงใย ... กลับมาฝากให้พ่อแม่ .....
อ่านแล้วรู้สึกดีมากค่ะ
เป็นวันฝนตกที่มีความสุขมาก อบอุ่น และมีความหมายนะครับ...โดยเฉพาะคนที่อยู่กรุงเทพฯ นะครับ
เป็นบทรำพึงรำพันที่ถ่ายทอดให้เห็นถึงสายใยรักที่ถักทอความอบอุ่น ความเข้าใจและความผูกพัน...
ขอบคุณมากครับ...:)
วันนี้รู้สึกคิดถึงลูกจัง
เด็กน้อยคงใกล้สอบแล้ว
จะได้ไปอยู่กับพ่อแม่ 1 เดือนครับ
...ความรัก...และความคิดถึง...อบอุ่นทุกฤดูกาลนะคะ
สายใยรักถักทอรอวันชื่น
วันลูกคืนสู่อ้อมกอดคอยพรอดพร่ำ
พ่อ แม่ ลูกสุขรักฝากถ้อยคำ
คือสุขล้ำกว่าสุขใดในครอบครัว
คุณมะเดื่อ
ลูกบิดกลายพันธุ์
22/09/56
สวัสดีค่ะ
.... ถักทอ สายใย ด้วยรัก ด้วยใจ มั่นหมาย มั่นคง นิรันดร์....
อ่านแล้ว " ยิ้มแบบอบอุ่น" ค่ะ