หลังจากเคลียงานได้ไปบางส่วน เช้านี้ตื่นขึ้นด้วยความเมื่อยล้า นั่งจิบชาที่ร้าน อย่างสบายใจ ไม่สนหรอกว่าวันนี้เป็นวันจันทร์ เหลียวตามองไปโต๊ะข้างๆ บ้างก็นั่งคนเดียว บ้างก็กินไปคุยโทรศัพท์ไป เเต่เป็นที่น่าสังเกต มี พ่อ เเม่ ใส่ชุดทำงาน ลููกชาย ใส่ชุดนักเรียน สวมเเว่น น่าจะชั้นประถม นั่งอยู่โต๊ะข้างๆผม พวกเขากินไป ไม่คุยกันเลย เสร็จเเล้วก็จ่ายตังค์ ลุกขึ้นออกไปจากร้าน... มันสะท้อนอะไรได้หลายอย่างนะ? เเต่ก็เข้าใจว่านี่เเหละสังคมปัจจุบัน ที่เเสนจะเร่งรีบเเละวุ่นวายเสียจริง... บางทีการพูดคุยกันระหว่างกินอาหารเช้า อาจช่วยให้อะไรหลายๆอย่างดีขึ้น
ผมคิดว่า... ความวุ่นวายที่เกิดขึ้น มันอยู่ที่เราบริหารเวลาของเราเองมากกว่า ผมเลือกที่จะให้ความสุขกับตัวเอง พักสมองก่อนการทำงา่นเสมอ ... เเล้วคุณล่ะ?
