สักวาสามฤดู
ปัฐมานันท์ แสงพลอยเจริญ
แต่งสมัยเรียนอยู่ม.4 อาจไม่ไพเราะนัก
สักวาหน้าฝนชนระรื่น
ดินพลิกฟื้นตื่นจากความหลับใหล
มวลดอกไม้ต้นหญ้าพาชูใบ
ท้องฟ้าใสดินชอุ่มทุ่งขจี
พระพิรุณสาดสายโปรยปรายหมู่
พฤกษารู้ดอกงามหลากสี
หยาดน้ำฟ้าพรายพร่างทั้งธานี
รุ้งเจ็ดสีเหินฟากฟ้างามนักเอย ฯ
สักวาคราเหมันต์ฝันพิสุทธิ์
ยามสิ้นสุดพิรุณยั้งรอลมหนาว
น้ำค้างแข็งเกาะสล้างใบพร่างพราว
หมอกหนาขาวลงจัดเราเคยชิน
ดอกไม้งามยามฝันพลันชูช่อ
ทั้งดอกท้อบัวตองแต้มผาหิน
นภาใสดาราพรายคล้ายโบยบิน
ทั่วธาณินทร์สุขสดชื่นระรื่นเอย ฯ
สักวาหน้าร้อนฟ้าเจิดจ้า
สุริยาสาดส่องสว่างไสว
ชนร้อนกายเหนื่อยหนักดั่งร้อนใจ
ระงับได้ด้วยความเย็นเช่นไมตรี
นกร่อนร้องเกาะกิ่งหมู่พฤกษา
ผืนนภาเติมแต้มแต่งรัศมี
โพ้นทะเลจรดฟากฟ้างามฤดี
วนาลีพื้นไออุ่นแรกรุ่นเอย ฯ
สักวาสามฤดูมิรู้เบื่อ
ประโยชน์เอื้อแก่หมู่ชนคนทั้งผอง
สามฤดูงามแตกต่างสมใจปอง
ดั่งพี่น้องส่งหน้าที่งานร่วมทำ
จากเหมันต์ส่งหนาวไปสู่ร้อน
ไออุ่นอ้อนพิรุณโปรยงามขำ
ครบสามฤดูเป็นหนึ่งปีจงจดจำ
เลอเลิศล้ำหากทำดีทุกฤดูเอย ฯ
ขอบคุณที่อ่านบันทึกค่ะ
ความเห็น (2)
ฤดูกาลที่เปลี่ยนแปลงเป็นประจำทุกปี...เป็นเรื่องราวที่มหัศจรรย์ยิ่งของธรรมชาตินะคะ...
