จากเย็นสู่ย่ำค่ำ
ปัฐมานันท์ แสงพลอยเจริญ
แต่งด้วยวสันตดิลกฉันท์ สมัยเรียนอยู่ม.5
อาจไม่ไพเราะนัก
ร่ำรอนตะวันก็จรลง ทิวคงนิราไกล
เห็นเพียงระยิบสกุณไพร จรลับทิฆัมพร
กลางวันก็พลันประดุจสิ้น สิริอินทร์แผลงศร
ฟ้าแดงเพราะแสงสุริยกร จะละเหลี่ยมนภาลัย
งามเกินจะเปรียบศตภิษัช สุจรัสวะวับใส
พรายดาวสกาวรชนิใน ดุจร่วง ณ ขุนเขา
จันทราก็ดั่งนรบดี ศุภศรีและวามเวา
เลอแสงพิสุทธิ์วิลยเบา วิเมลืองผเจิดฝัน
น้ำค้างวะวาวอมรรัตน์ จะระบัดวิเศษครัน
งามเจิดระเด่นทิพสวรรค์ ก็สะท้อนยะเย้ยดาว
คำสำคัญ (Tags): #วสันตดิลกฉันท์
หมายเลขบันทึก: 546938เขียนเมื่อ 29 สิงหาคม 2013 14:37 น. ()ความเห็น (3)
เยี่มมมากค่ะ
ไพเราะ งดงามกับคำที่ใช้มากค่ะ