+++กวีกระวาย.....เพื่อชาวสวนยางพาราบ้านเรา+++
หิวโหยหิวหาน้ำตาหลั่ง
หิวกระทั่งไส้จะขาดให้หวาดไหว
หิวสะทกหิวสะท้านพล่านพล่าใจ
หิวเพราะใครกอบโกยรวยผู้เดียว
เป็นเพียงบทเรียนของคนเดินดิน
ที่ต้องดิ้นยอมรับกับความหิวโหย
ประกายตาพร่าพรายคล้ายร่วงโรย
เสียงโอดโอยตะเบ็งไปใครจะฟัง
กะปลกกะเปลี้ยเพลียล้าแสนสาหัส
ถูกสาระพัดตำรวจชั่วเพราะใครสั่ง
ชาวสวนเหมือนนกตกร่วงจากรวงรัง
อนิจจังอนิจจาราคาคน....
ที่กูจนเพราะกูทำสวนยางพารา
ไม่ได้ค้ายาบ้าถึงต้องทนลำบาก
ต้องอดยากหิวจะตายกลายมีหนี้
บัดซดสิ้นดีชีวิตนี้ใต้โคนยาง...
....ช่วยแชร์ค่ะพี่น้อง...จากมณีเทวา!!
ไม่มีความเห็น