วิถีความคิด : วิถีชีวิตของนัก (อยาก) เขียนใน Gotoknow


ย้อนหลังกลับไปเมื่อวันที่ ๔ กันยายน ๒๕๕๐
ผมเข้ามาเป็นสมาชิกวันแรกของชุมชนแห่งนี้

แต่ก็นับไปอีกถึง ๑ เดือนเต็ม ๆ จึงได้มี
สมุดเล่มแรกเป็นของตัวเอง
ชื่อ บันทึกความคิดดี..ความคิดชั่ว
และบันทึกแรก คือ บันทึก ที่มาของชื่อ "วสวัตดีมาร"

 

นับจากนั้นมาก็มีสมุดบันทึกเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
ตามความสนใจส่วนตัวที่อยากเขียนในหลายแง่มุม

ซึ่งได้แก่

๑. บันทึกความคิดดี..ความคิดชั่ว ... จุดเริ่มต้น

๒. เรื่องเล่าหลังต้นไม้ ... สัพเพเหระ

๓. ข้อสงสัยของคนขวางโลก ... มุมคิดที่อาจจะไม่ตรงกับกระแสสังคม

๔. มหาวิทยาลัยชายเขาของคนชายขอบ ... การเรียนการสอนในมหาวิทยาลัยผลิตครู

๕. ผมรักในหลวง ... ทรงพระเจริญ

๖. รอยเท้า ภาพถ่าย และ ความทรงจำ ... การถ่ายภาพ

๗. หอมกลิ่นหนังสือ ... การอ่านหนังสือ

๘. เทคโนโลยีการศึกษา..เท่าหางอึ่ง ... คุยเรื่องวิชาชีพตัวเองบ้าง

๙. ห้องเรียนไร้ฝา..การศึกษาไร้กรอบ ... เทคนิคการเรียนการสอนและการศึกษาไทย

๑๐. เย็นลมป่า น้ำฟ้าดาว ... รักโลก รักธรรมชาติ

๑๑. แนวรบด้านตะวันตก เหตุการณ์ไม่เปลี่ยนแปลง ... ประวัติศาสตร์สงคราม

๑๒. ขีดเขียนปัญญา..ครูเดินช้าแห่งสังคม ... ความเป็นไปในองค์กร

๑๓. คุยเฟื่อง..เรื่อง G2K ... ปัญหาและความคิดเห็นต่าง ๆ ต่อระบบการติดต่อผู้ใช้ของ Gotoknow

๑๔. ทุ้มอยู่ในใจ ... อนุสรณ์ลูกศิษย์ สควค.รุ่นแรกที่เคยสอน

๑๕. อารมณ์พาไป หัวใจพาเดิน ... สมุดฝึกหัดเขียนบทกวี

๑๖. Smart Teacher Project (STP) ... โครงการพัฒนาครูสู่ความเป็นเลิศ

๑๗. วิถีความคิด ... รากเหง้าและตัวตนของตัวเอง

 

อนาคตอันใกล้ที่คิดอยู่ คือ

๑๘. สุขภาพ ... งานวิจัย อาหารการกินที่เกี่ยวกับสุขภาพ

๑๙. ธรรมะ ... ก้าวต่อไปของการเข้าสู่ความสงบเย็น

 

การเขียนทั้งหมดที่ผ่านมา ถือเป็น "การฝึกตน" ที่สำคัญครั้งหนึ่งในชีวิต
ชุมชนแห่งนี้ทำให้ตัวเองได้มีโอกาสกล่อมเกลาและฝึกฝนในด้านต่าง ๆ มากมาย
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "ความกล้าคิด" และ "ความกล้าเขียน" ในสิ่งที่ตัวเองเป็น

 

สิ่งที่ยึดถือมาตลอดของการเป็นนัก (อยาก) เขียนในชุึมชนแห่งนี้ คือ

๑. งานเขียนทุกชิ้นต้องเป็น "ความจริง" ไม่ใช่ "เรื่องโกหก"

๒. "หน้าตาและสถานะ" คนเขียนไม่สำคัญไปกว่า "การยอมรับ" ในงานเขียนที่เขียนออกไป

๓. นอกจากจะเขียนบันทึกเพื่อเก็บความคิดของตัวเองแล้ว ยังถือเป็นการแบ่งปันและการแลกเปลี่ยนความรู้กับสมาชิกท่านอื่นอีก

๔. งานเขียนทุกชิ้นแสดงความเป็นตัวตนทั้งสิ้น (ใครใคร่อยากรู้จักมากกว่าปัจจุบัน ควรกลับไปอ่านงานเขียนในอดีต)

๕. การสร้างแรงบันดาลใจในการทำความดี กลายเป็นสิ่งที่ปรากฎให้เห็นในงานเขียนปีหลัง ๆ

ฯลฯ

 

การเข้ามาเริ่มต้นเขียนบันทึก แล้วตามด้วยการเขียนอนุทินนั้น ล้วนแต่มีเป้าหมายคล้ายกัน
แต่ระยะหลัง อัตราส่วนการเขียนจะเป็น ๑๐ ต่อ ๑ (อนุทิน ต่อ บันทึก)

เหตุผลที่เขียนอนุทินมากกว่า คือ ความคิดสั้น ๆ ปิ้งแว่บมันเกิดขึ้นเร็วและหายไปเร็ว
ต้องรีบเขียน มิฉะนั้นก็จะปะติดปะต่อและลืมไปในเวลาอันรวดเ็ร็ว

อีกประการ การเขียนบันทึกในระยะหลัง ๆ โดยเฉพาะบันทึกที่ต้องการการแลกเปลี่ยนมาก ๆ ทำได้ยากขึ้น
อันเกิดจากการเปลี่ยนรูปแบบระบบการติดต่อของ Gotoknow เองที่มีทิศทางแบบใช้ภาพนำ (จึงน่าสนใจ)
คนเข้าไปน้อยมากกว่าหน้าตาเดิมเยอะ การเขียนอนุทินจะมีการแลกเปลี่ยนที่รวดเร็วกว่า

อีกทั้งพฤติกรรมส่วนตัว ชอบแบบหน้าแรกแสดงสิ่งที่ต้องการเลย แบบหมวดหมู่เดิม
การคลิกเปลี่ยนหน้าจอตามปุ่มต่าง ๆ ไม่ค่อยได้ทำเท่าไหร่

 

สิ่งที่ทำประจำอีกประการ คือ "การตอบความคิดเห็น"

อันนี้ถือเป็นหน้าที่เหมือนฝ่ายต้อนรับและฝ่ายแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผู้รู้ทุกท่านที่เข้ามา
ไ่ม่่ว่าจะเป็น "บันทึก" หรือ "อนุทิน" ตอบหมด
แต่ระยะหลังมานี้ "บันทึกล่าสุด" หายไปอยู่ ทำให้ตอบความคิดเห็นในบันทึกก่อนหน้านั้นไม่ได้เลย
คงต้องรอให้ Admin ปรับปรุงระบบให้เสร็จก่อน

 

เมื่อคืนได้คุยใครสักคนเกี่ยวกับประเด็นว่า "ผมมีคนอ่านเยอะ เพราะผมอยู่ในชุึมชนนี้มานาน"

อันนี้ก็ตอบไปว่า "ถึงแม้ว่าอยู่มานานก็จริง แต่หากไม่ค่อยเข้ามาเขียน เข้ามาอ่าน เข้ามาแสดงความคิดเห็น
เข้ามามีปฏิสัมพันธ์ใด ๆ กับสมาชิกท่านอื่น คงไม่มีใครอยากจะแวะมาอ่าน มาเป็นแฟน (ขับ) คลับ ประจำแน่นอน
ดังนั้น เหตุผลที่บอกว่าอยู่มานานจึงตกไป อีกทั้งงานเขียนทั้งหมดมันเป็นตัวตนของคนเขียนคนนี้ เขาคงชอบวิธีคิดและเขียนของเรามากกว่า (ใช่ไหมเนี่ย 555)"

 

อีกประเด็นที่อยากจะเล่าความในใจให้กับชุมชนแห่งนี้ได้ฟัง คือ

การที่ผมชอบอยู่ในชุมชน Gotoknow แห่งนี้ คือ การมีผู้รู้ในสาขาวิชาชีพต่าง ๆ ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาให้ความรู้อยู่ตลอดเวลาทั้งที่ท่านไม่รู้ตัว หรือ รู้ตัวก็ตาม

การเป็นคนเรียนไม่เก่ง (ที่ถือเป็นปมเขื่องของตัวเองเนี่ย) ทำให้เราต้องค้นหาวิธีการเรียนรู้ที่ตัวเองชอบที่สุดที่จะยกระดับสติปัญญาและความรู้ของเราให้ทันโลกและสูงขึ้นกว่าเดิม

วิธีการเข้ามาแลกเปลี่ยนในชุมชนแห่งนี้ คือ วิธีการหนึ่งที่ผมเลือกใช้
นอกจากการชอบอ่านหนังสือ พูดคุยกับผู้รู้ใกล้ ๆ ตัวแล้ว

 

ในช่วง ๖ ปีมานี้ ผมมีความรู้สึกว่า ผมมีความรู้ที่มากขึ้น ในขณะที่คนในองค์กรของตัวเองยังต้วมเตี้ยมอยู่เท่าเดิมอย่างชัดเจน
เรามักจะมีความรู้ก่อนคนในองค์กรเสมอ

นี่แหละ ประโยชน์ที่เจ๋งมาก ๆ ของ Gotoknow

 

วิถีความคิดทั้งหมดทั้งมวลนี้ ถือเป็นความคิดต่อการเป็นนัก (อยาก) เขียนของตัวเองในชุมชน Gotoknow
ถูกผิดอย่างไร ก็ใช้วิจารณญาณของท่านเอง ให้เป็นตามหลักกาลามสูตรของพระพุทธองค์นะครับ

 

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...

 

 

.....................................................................................................................................

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 546546เขียนเมื่อ 25 สิงหาคม 2013 16:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 สิงหาคม 2013 14:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน


ความเห็น

ขอชื่นชมในความคิดของคุณครับ

ขอบคุณมากครับ ท่าน ประธาน ;)...

สวัสดีครับอาจารย์

อ่านแล้วโนใจในส่วนที่ฝังลึก คือ เคยฝันว่าตัวเองเป็นนัก(อยาก)เขียน

แต่ที่นี่ก็สนองความอยากนั้น ได้

ไม่มาก ก็น้อย...

ขอบคุณครับ

ท่านwasawat ท่านเป็นคนเรียนไม่เก่ง(ตามคำกล่าวของท่านเอง) ที่เก่งมาก มีผลงานมากมาย โดดเด่นในแบบฉบับของตนเอง

ผมเห็นท่านเป็นเพชรน้ำเอกของGTK นับถือท่านมากครับ

 

ขอบคุณมากครับ คุณ พ.แจ่มจำรัส ;)...

ขอบคุณมากครับ ท่าน Yanyong-P ;)...

ผ่านตามกาลเวลา

ผ่านประสบการณ์ที่เข้ามา

ผ่านเข้าสู่ตัวตน

ออกเผื่อแผ่ผู้อื่น

ขอบคุณค่ะ .... คุณครูเงาพญามาร

ขอบคุณเช่นกันนะครับ คุณหมอธิ ทพญ.ธิรัมภา ;)...

มาขอบคุณอาจารย์ ที่นอกจากเป็นบล็อกเกอร์มือทองแห่ง gotoknow แล้วยังเป็น 'นักปั้น' บล็อกเกอร์ด้วย

ขอบคุณคะสำหรับข้อคิด

'การแลกเปลี่ยนเรียนรู้' คือหัวใจ

หน้าตาและสถานะ ไม่สำคัญกว่าการยอมรับในงานเขียน และคนที่เป็นสมาชิกนาน ๆ ไม่ได้บ่งชี้ว่าจะต้องมีคนมาอ่านและแลกเปลี่ยนเรีบนรุ้มากเสมอไป อันนี้ยืนยันครับ ขอบคุณบันทึกดี ๆ ครับ

แก้ไข "บันทึกที่ได้รับความคิดเห็นล่าสุด" เรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณอาจารย์ที่แจ้งครับ

คุณหมอบางเวลา ป.ปลา บางเวลา ;)...

ขอบคุณมากนะครับ ;)...

ขอบคุณคำยืนยันของคุณ nobita มาก ๆ ครับ ;)...

ยินดีและขอบคุณอาจารย์ ธวัชชัย มาก ๆ ครับ ;)...

-สวัสดีครับ..

-ขอบคุณพื้นที่แห่งการแบ่งปันและเรียนรู้ได้ตลอดเวลาครับ..

-ขอบคุณครับ..

ขอบคุณมากครับ คุณ เพชรน้ำหนึ่ง ;)...

  • สวัสดีค่ะท่านอ. วัต สบายดีนะคะ..^_^
  • ชื่นชม และติดตาม
  • เชื่อมั่นและศรัทธา
  • ขอบคุณมากมาย สำหรับทุกบันทึก และข้อคิดดี ๆ เสมอมา

แทนคำขอบคุณ

ภาพสวนนงนุช พัทยา...^_^

ขอบคุณมากครับ พี่พยาบาล สีตะวัน ;)...

อ่านแล้วได้ข้อคิดและแนวทาง  ขอบคุณครับ

ยินดีครับ ท่าน ผู้เฒ่า สวนไผ่ ;)...

- ขอชื่นชมความคิด คุณ Wasawat 

- เป็นคนหนึ่ง ที่ได้ติดตามงานเขียนมาระยะหนึ่ง ชอบรูปแบบ การนำเสนอ เนื้อหา

- เป็นแรงบันดาลใจ ก่อ กำเนิด นักเขียน รุ่นใหม่ๆ  ได้ มากนะคะ

ขอบคุณมากครับ คุณ Joy  ;)...

เห็นด้วยไปซะทุกประเด็นเลยค่ะ พี่โอ๋เป็นคนหนึ่งที่แทบจะไม่เคยตอบความเห็นผู้ที่เข้ามาเขียนในบันทึกของตัวเอง ถ้าไม่ใช่คำถามจริงๆ เพราะเวลามีน้อยมากๆ เลือกที่จะไปเขียนความเห็นในบันทึกที่เราอ่านของท่านนั้นเลยดีกว่า จะเห็นว่า GotoKnow ให้อิสระเราทุกอย่างจริงๆ กฎเกณฑ์ต่างๆเราตั้งเองตามความสะดวกและจริตของตัวเอง และเวลาจะทำให้เราเรียนรู้บุคลิกเหล่านี้ในที่สุด และที่เห็นด้วยมากๆคือ ที่นี่ทำให้เรารับรู้อะไรมากมายแบบไม่รู้ตัวอย่างรวดเร็วกว่าคนรอบๆตัวที่ไม่ได้ใช้ GotoKnow นะคะ

ขอบคุณมากครับ คุณพี่ โอ๋-อโณ ครับ ;)...

ชอบบันทึกนี้

คนเขียนมีตัวตนของตนเอง เขียนแล้วคนชอบติดตามอ่านครับ

ขอคุณบทความและแนวทางการเป็น "นัก/คิด/เขียน" มากครับ
ผมเองก็เขียนไม่เป็นเลย เพิ่งเริ่มเขียนในโกทูโนว ได้กำลังมากเลยครับ ^^

แอบชืนชมมุมมองของคุณ Wasawat ค่ะเป็นการมองเก็บรายละเอียดแต่ละด้าน และคิดวิเคราะห์ ไม่ใช่แค่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป คุณเกิดมาเพื่อเป็นครูโดยเนื้อแท้ เป็นแม่คนที่สองของ เธอและเขาเหล่านั้น

ขออวยพรให้ครูที่ดีมีความสุขค่ะ ขอบคุณอนาคตที่จะมีครูที่ดีเพิ่มขึ้น จากวันนี้ที่เขาเหล่านั้นได้รับการข้ดเกลา

จากคุณ ขอบคุณกับความรู้สึกดีที่ได้รับ เมือได้เข้ามาอ่านบันทึก จากใจจริง

ยินดีและขอบคุณเช่นกันครับ ;)...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท