ตำตอบของความรักของคนเกิดวันที่๑๖
อยู่ได้โดยไม่มีกันและกัน และอยู่อย่างมีความสุขเมื่อมีกันและกัน
ขอบคุณพี่ไกรฤกษ์ ตลาดอัพวา ที่ทำให้ได้คำตอบของความรักของตัวเองhttps://www.facebook.com/photo.php?fbid=644502165562585&set=a.210692458943560.58393.100000084216648&type=1&theater
เมื่อ ชีวิต มีรักแล้ว ชีวิตก็ไม่หยิบฉวยสิ่งใด
ว่าเป็นของ ๆ ตน
ไม่มี ศาสนาของตน
ไม่มี ประเทศของตน
ไม่ขัดแย้งกับใคร
แม้กับตนเอง
ไม่ เรียกร้อง
ไม่ ครอบครอง
ไม่ หึงหวง
และไม่ ทอดทิ้งกัน คือ รัก
ความรักมิใช่ กรงขังชีวิต
รัก คือ การปลดปล่อย ปล่อยตัวเองออกจาก สิ่งที่ครอบงำ
ยิ่งรัก ยิ่งมี อิสรภาพ
รัก อย่างเดียว ไม่พอ สำหรับคนโลภ
ให้ทั้งจักรวาลก็ไม่พอ
คนโลภไม่ต้องการรัก
คนโลภต้องการความโลภ
เมื่อความโลภมา
ความรักไม่มีที่อยู่
เวลาเราหลงรักใครแล้วเขาไม่รักเรา
เราสุดแสนทรมานใจ
เวลาใครมาหลงรักเรา
แล้วเราไม่รักเขา
เราสุดแสนลำบากใจ
ทำไมเราต้องทรมานและลำบากใจ
โดยอาศัยคนอื่นเป็นเหตุ (รักของเราจึงไม่เป็นเช่นนี้)
ไม่จำเป็นต้องแสวงหาความหมายของความรักให้ได้เสียก่อนแล้วจึงจะรัก
การพยายามหาความหมายนั่นเอง จะทำให้เธอพลัดพรากจากรัก
รักมิใช่การคิดสร้างความหมาย
รักไม่มีความหมายใด ๆ ต่อ ความคิดหรอก
ถ้าเธอมองออกว่า สิ่งใดเป็นการกระทำของความคิด
สิ่งใดเป็นเรื่องสมมติ เรื่องจินตนาการ เพ้อฝัน
เธอย่อมชัดเจนใน สิ่งจริง
เธอจะไม่สับสน ทุกการกระทำของเธอจะเต็มไปด้วย ความรัก
ไม่หลงเหลือความจำใด
ให้ความคิดได้ผูกเรื่อง สมมติ อีกต่อไป
ในความรัก ไม่มีอุปสรรค เพราะ เราจะรัก อุปสรรคของเราด้วย (รักของเราเป็นเช่นนั้น)
ถ้าจิตใจเธอ สามารถเรียนรู้สิ่งที่ไม่ใช่รัก
สามารถเรียนรู้ สิ่งที่นำความทุกข์ มาสู่เธอ
แล้วสามารถหันหลังให้กับสิ่งเหล่านั้นได้
นั่นแหละเป็นความสามารถของรัก
มิใช่ความสามารถของเธอ
เธอมีรักได้ ก็ต่อเมื่อเธอหมดความสามารถที่จะดำรงแบก ความเป็นเธอไว้
การแต่งงาน
เป็นพิธีกรรมสืบทอดอดีต
เป็นงานไว้อาลัยให้ความรัก
เมื่อเธอประกาศความเป็นสามี ภรรยากัน จิตใจเธอทั้งสอง ไม่อยู่ด้วยกันแล้ว
มันลอยไปในอนาคต อันมั่นคง เพ้อฝัน
มีแต่ความกลัว ความห่วงกังวล
แบกแต่ภาระเพื่อให้ครอบครัวอยู่รอด
ตามค่านิยม ทำตามกัน แต่อดีต (อย่างนั้นไม่ใช่ฉัน)
รักจะปรากฎ แก่ผู้ที่ ปรากฎ แก่ รัก เท่านั้น
ในแต่ละวัน แต่ละขณะ เราได้เห็นภาพ ได้ยินเสียง ของผู้คนมากมาย ผ่านเข้ามา
ชวนให้เกิดความรู้สึก ผูกเรื่อง จินตนาการ เรื่องแล้วเรื่องเล่า
ถ้าเราเผลอตัวไปร่วมแสดงกับความคิด
เราก็จะพลัดพรากจากชีวิต และความรัก จงกลับมา
เธอมีรักในแบบของเธอ
ฉันมีรักในแบบของฉัน
ย่อมขัดแยังกัน
โยนรูปแบบทิ้งไปเถิด
ทิ้งความเป็นเธอ
ทิ้งความเป็นฉัน
เหลือเพียงรักไร้รูปแบบ
จนสิ้น ความขัดแย้ง
รักไม่ถามอะไร รัก คือคำตอบ
ความเห็น (6)
ตอบยากนะครับ
รออ่านอีกครับ
ค่ะ ถ้าได้ทำงานอย่างอาจารย์ขจิต คงได้เติมเต็มความรักเป็นอย่างมาก โดยไม่ต้องเรียกร้อง หาที่ไหนอีก (ตัวเองสงสัย ว่างมากไป)
555
ทำอะไรก็ได้ ทำแล้วมีความสุข
ททท ทำทันทีครับ
ไปเยี่ยมซาไกมาครับ
มีโอกาสที่ดีมาก ๆ ขอบคุณนะค่ะที่แบ่งปัน เมื่อก่อนเป็นคุณครูค่ะ เด็กน่ารักเสมอ คิดถึงวันก่อน ๆ
ขอบคุณมากครับที่เข้าไปอ่านเรื่องใหม่
ขอให้มีความสุขกับการทำงานครับ