บทกวี : ในความมืดมิด

              ในความมืดมิด

     เหม่อมองฟากฟ้าคราดึกดื่น

ยกมือยื่นคว้าดาวเคยพราวพร่าง

ค่ำคืนนี้มองเห็นเป็นลางลาง

หรือไกลห่างเกินไขว่จะคว้าดาว

     จะปีนป่ายบันไดใดให้ไปถึง

โปรยเชือกดึงห้อยโหนโจนเหินหาว

สะดุดลื่นหล่นร่วงกี่ครั้งคราว

แสงวับวาวยิ่งห่างไกลให้ใจจร

     เป็นเพียงภาพลวงตามาล่อหลอก

จึงช้ำชอกระทมในให้สะท้อน

สิ่งที่เห็นคือสมมติดุจไหว้วอน

ขอคำถอนอธิษฐานสาบานบน

     ได้แต่เหม่อมองดาวระยิบระยับ

เคียงสะดับหริ่งเรไรกล่อมอีกหน

เห็นความจริงแน่แท้แม้คือคน

ไม่มีตัวไม่มีตนให้เมามัว.

.....................

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม

ในค่ำคืนอันมืดมิด

20 สิงหาคม 2556

พ.แจ่มจำรัส

 

 

    

[Wasawat Deemarn]

ขอบคุณมากครับ ;)...

[คุณมะเดื่อ]

 

เอาเพลงนี้ไปเลยจ้ะคุณพิชัย

[พ.แจ่มจำรัส]

 

ขอบคุณครับอาจารย์

Wasawat Deemarn
ประมาณ 2 ชั่วโมงที่แล้ว

 

 

[พ.แจ่มจำรัส]

ขอบคุณครับ คุณมะเดื่อ

สำหรับเพลง แต่ที่บ้านคอมฯช้ามากครับ ดูหนังฟังเพลงไม่ได้ สงสัยต้องไปลงวินโว์ใหม่แล้วครับ

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

  มีบทกลอนไฮกุมาฝากค่ะ...เพราะพอแต่งได้...ขอบคุณค่ะ

            เดือนแรมมองเห็นดาว

            สุกสกาวอยู่บนท้องฟ้า

            เห็นความจริงชัดเจน

                                  

[พ.แจ่มจำรัส]

ขอบคุณครับ
ดร. พจนา แย้มนัยนา

 

[nobita]

ฝากไว้ในแสงดาว อาจทำให้คำคืนแห่งราตรีมีสีสันบ้างนะครับ

[พ.แจ่มจำรัส]

 

ขอบคุณครับ สำหรับดอกไม้ประดับคืนอันมืดมิด
nobita

 

[มะนาวหวาน]

"จะปีนป่ายบันไดใดให้ไปถึง
โปรยเชือกดึงห้อยโหนโจนเหินหาว"

ชอบท่อนนี้มากค่ะพี่

[ตันติราพันธ์]

อ่านแล้วไพเราะจับใจ

ชวนให้ปล่อยวาง

ไขว่คว้าใยกับแสงดาวที่แสนไกล...