นิเทศนักศึกษาฝึกสอนในฐานะ "ครู" ไม่ใช่ "ศึกษานิเทศก์"

นอกเหนือจากภาระงานสอน วิจัย บริการวิชาการแล้ว การนิเทศนักศึกษายังเป็นหน้าที่หลักของครูผลิตครูีอีกหน้าที่หนึ่ง

นานแล้วที่ไม่ได้ไปนิเทศนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู

เป้าหมายแรกวันนี้ คือ นักศึกษา ป.บัณฑิต ๑ คน ณ โรงเรียนวัดเวฬุวัน อำเภอสารภี เป็นโรงเรียนสังกัด สพป.เขต ๔ ขนาดใหญ่ มีครู ๘๐ คน และนักเรียนอนุบาล - ม.๓ จำนวน ๑,๗๐๐ คน

โทรหานักศึกษาให้เดินมารับที่หน้าโรงเรียนเพื่อไปนั่งรอการสอนของนักศึกษาที่ห้องคอมพิวเตอร์ระดับช่วงชั้นที่ ๒ ป.๔ - ป.๖

การนิเทศสำหรับผมแล้ว คือ การเยี่ยมเยียนความเป็นอยู่ การฝึกสอนว่าเป็นอย่างไรบ้าง พูดคุยกับอาจารย์พี่เลี้ยง ให้คำแนะนำข้อแก้ไขสำหรับตัวนักศึกษาในแง่มุมต่า่ง ๆ

ภาคเรียนนี้เท่าที่เห็นจากศูนย์ฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู ก็มี สมุดบันทึกการนิเทศ แผนการสอน โครงการ งานวิจัยในชั้นเรียน

ในอดีต ผมเคยมากับพวกอดีตศึกษานิเทศก์ที่โอนย้าย นิเทศเด็กอย่างกับนิเทศครูประจำการ แบบนี้ครูเขาคงจะเป็นมิตรด้วยหรอก ดังนั้น แนวทางผมจึงไม่ใช่แบบนี้

นักศึกษา ป.บัณฑิตคนนี้กระตือรือร้นมาก มีความผิดพลาดในการสอนน้อย อีกทั้งงานต่าง ๆ ก็เรียบร้อยดี ทำล่วงหน้าเสมอ หายากสำหรับเด็กลักษณะนี้ ณ ปัจจุบัน ผมก็แนะนำการพิมพ์ผิดพลาดอะไรต่าง ๆ ไปบ้าง การออกแบบนวัตกรรมที่ถูกต้องไปบ้าง (เขาไม่ได้รับการสอนจากการเรียนวิชานวัตกรรมฯ มา)

เห็นการสอนเด็กเล็ก ๆ ในโรงเรียนระดับประถมศึกษานี้ ก็คิดถึงตัวเองว่า จริตเราไม่สามารถสอนเด็กเล็ก ๆ ได้ การที่ยังไม่มีครอบครัว ไม่มีลูก หรือไม่ค่อยได้เลี้ยงหลาน ทำให้เราเองก็ไม่มั่นใจในการสอนเด็กเล็ก

แต่ถ้าเด็กโต เด็กที่ใกล้เวลาออกไปทำงาน มีวุฒิภาวะที่จะสามารถตั้งเป้าหมายหรือความฝันของตัวเองได้แล้ว แบบนี้รู้สึกถนัดมากกว่า

อีกทั้งสายวิชาชีพก็ไ่ม่เคยได้มีโอกาสฝึกสอน แต่เป็นฝึกงานในองค์กรใหญ่ ๆ ไปเลย จริตจึงไม่ตรงนัก

ดังนั้น การไปนิเทศ ไม่ใช่ เราไปทำหน้าที่เป็นผู้รู้ ปัญญาเลิศทีไ่หน เราไปในฐานะครูที่ห่วงใยลูกศิษย์ แบบนี้ดีที่สุด

นอกจากที่นี่แล้ว ตั้งใจจะไปนิเทศที่ กศน.อำเภอสารภี และโรงเรียนบ้านสันป่าสัก อำเภอหางดง แต่ติดภารกิจกัน จึงโทรแจ้งให้ส่งตารางสอนมาให้ดูก่อน

นักศึกษา ป.บัณฑิตฯ เหล่านี้มีความฝันว่า เมื่อฝึกสอนจบ อยากสอบบรรจุเป็นข้าราชการครูให้ได้ ผมเห็นความฝันของเขานะ

แต่เมื่อย้อนกลับมาถามตัวเอง คำว่า "ข้าราชการ" ผมก็เคยคิดอยากจะเป็นนะ

ข้อดีของความเป็น "ข้าราชการ" คือ ความมั่นคงในอาชีพและฐานะ สวัสดิการต่าง ๆ ก็ดีมาก โดยเฉพาะ "ข้าราชการครู" สอบเืลื่อนตำแหน่งเป็นครู คศ.๒ คศ.๓ ได้ ก็ทำหน้าที่ต่อไปเรื่อย ๆ ในโรงเรียน ต่างจากอาจารย์มหาวิทยาลัยที่เมื่อได้ตำแหน่งแล้วอยู่นิ่งไม่ได้ ต้องทำวิจัยต่อเนื่อง เช่น บางแห่งกำหนดว่า ต้องทำวิจัยอย่างน้อยปีละ ๑ เรื่อง มิฉะนั้น อาจถูกออก หรือ ขอตำแหน่งคืน ขึ้นอยู่กับระเบียบภายในมหาวิทยาลัยนั้น ๆ

แต่ข้อที่อาจจะเรียกว่าไม่ดีของข้าราชการ คือ หากหลวงกำหนดให้คุณไปบรรจุที่ไหน คุณต้องไปที่นั่น ไม่ว่าโรงเรียนนั้นจะลำบากยากเย็นแค่ไหน เพราะนั่นคือหน้าที่

ดังนั้น คงไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ ต้องแลกกับอะไรสักอย่าง ดีอย่าง ก็ต้อง ไม่ดีอย่าง ว่าไหมครับ

ผมไม่ได้เป็น "้ข้าราชการครู" ที่มั่นคง แต่ผมมีความสุขกับการเป็นครูของครูในมหาวิทยาลัยแล้ว ผมเลือกเส้นทางเดินของผมแล้ว ผมไ่่ม่ได้หวังร่ำรวยจากตำแหน่งหรือหน้าที่แต่อย่างใด

ผมทำทุกอย่างเท่าที่ผมจะทำได้ตามอัตภาพ

แต่ผมจะไม่ทอดทิ้งลูกศิษย์ตัวเองเด็ดขาด ทำเต็มที่เสมอ

กว่าจะมีบ้านพักสักหลัง รถเครื่องสักคัน ก็ค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไปเสมอ
การมีต้นทุนชีวิตที่เกือบศูนย์ แบบนี้ถือว่า สุดยอดแล้ว

หากจะมีคู่ชีวิตสักคน ผมคงอยากได้คนที่เข้าใจผมมาก ๆ ในความเป็นผม
รักในสิ่งที่ผมเป็น และผมก็ต้องรักเธอในสิ่งที่เธอเป็นเช่นกัน

ผมทำงานเพื่ออุดมการณ์ ไม่ได้ ทำงานเพื่อเงิน เหมือนที่ผมเคยเห็นมา
ทำงานเพื่ออุดมการณ์ ไม่มีทางรวยได้เร็ว
แค่ไม่เีีบียดเบียนใคร อยู่ในศีลในธรรม
สร้างชีวิตให้มีความหมาย

แค่นี้ก็น่าจะพอแล้ว

การนิเทศวันนี้ทำให้ผมคิดทบทวนอะไรได้หลายอย่าง

ขี่รถเครื่องข้ามอำเภอ ๕๐ - ๖๐ กิโลเมตรอาจจะเหนื่อยนิดหนึ่ง

แต่ก็ภูมิใจที่ผมได้ทำหน้าที่ของผมเรียบร้อยแล้ว

"ครู" อย่างไรก็เป็น "ครู" อยู่วันยังค่ำ

หาเรื่องเล่าความรู้สึกให้ฟัง

ขอบคุณทุกท่าน

บุญรักษา นะครับ ;)...

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน มหาวิทยาลัยชายเขาของคนชายขอบ

คำสำคัญ (Tags): #วสวัตดีมาร#wasawatdeemarn#นิเทศนักศึกษาฝึกสอน#การฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู#ครู#ความเป็นครู#พอเีพียง#สันโดษ

หมายเลขบันทึก: 546072เขียนเมื่อ 20 สิงหาคม 2013 13:35 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 สิงหาคม 2013 13:57 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน