เมื่อแม่... เริ่มฝึกภาวนา


 

๑...

วันก่อน น้าผู้หญิงสูงวัยในหมู่บ้าน ถือไม้เท้ามาเยี่ยมแม่

เล่าให้แม่ฟังว่า สามี ยังดุเสียงดังเหมือนเดิม

แม้จะไปไหนไม่ได้แล้วก็ตาม (ดื่มเหล้าจัด จนป่วยหนัก)

แม่บอกน้าเบาๆว่า

"อดทน... อย่าไปบ่น อย่ารำคาญ กรรมมันจะได้ค่อยๆหลุด ค่อยๆล่อน"

เป็นถ้อยคำฝากสั้นๆ แต่ให้สติดีมาก

จึงชวนแม่ ทำการต่อยอด ขยายผล บทมนต์ของแม่เอง


๒...

ในแต่ละวัน ที่บ้านต้องรับแขก คือเจ้าไก่เป็นฝูงๆตลอดวัน ตั้งแต่เช้ายันค่ำ

น้องเหมียว น้องหมา จะซนจะดื้ออย่างไร ก็ยังน่ารักน่าเอ็นดู

แต่พี่ไก่นั้น ทั้งกินทั้งถ่าย ทั้งคุ้ยทั้งเขี่ย หาความน่ารักได้ยากมากๆ

บางตัว...โดดเข้าครัวทางหน้าต่าง คล่องมาก แม้จะแค่แง้มๆก็เข้าได้

และเมื่อใดที่เจ้าปุ๊กกี้ย่องตามหลังเข้าครัว มาเจอพี่ไก่

เขาจะทำหน้าที่ไล่อย่างไม่รอช้าเลย

เจ้าไก่ จะโดดบินว่อนทั่วทั้งครัว จนแก้วน้ำหล่นแตกกระจายไปสองสามรอบแล้ว


ในสถานการณ์โกลาหลเช่นนี้ "คน" ต้อง "นิ่ง" ที่สุด

ค่อยๆคุย หยุดเจ้าปุ๊กกี้ให้ได้ และต้อนออกอย่างละมุนละม่อมก่อนจะปิดประตูเบาๆ

เปิดหน้าต่างทุกบาน ให้เจ้าไก่เลือกออกได้หลายๆทางเข้าไว้


๓....

แม่ อดทนกับคนได้เก่งมากๆ แต่กับไก่ แม่จะรำคาญได้ง่ายๆ

ตั้งแต่วันที่ฟังคาถาดี ที่แม่ฝากน้าวันนั้น

จึงชวนแม่ว่า "เรามาฝึกภาวนา...ไปนิพพานกับเจ้าไก่กันเถอะแม่"

แม่หัวเราะขำจนน้ำตาไหลทีเดียว

"อ้าวว...แม่...จริงนะ หงุดหงิด...รำคาญ...ไปนิพพาน ไม่ได้"

" เรา...เอานิพพานน้อยๆกับเจ้าไก่กันนี่หละ ๕๕ "

แม้ แม่จะขำขัน แต่แม่ก็เห็นดีเห็นงามด้วย

 

เพียงวันสองวัน แม่เริ่มติดสัญญาณ การภาวนาได้

แม้ไม่มีเจ้าไก่เข้ามาก่อกวน ยามฟังธรรม แม่จะหายใจเข้า ออกยาวๆ

บางครั้งก็กุมมืออย่างสงบ และหลับอย่างสบาย

คือความสุขเล็กๆของเราแม่ลูก

 

๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๖

หมายเลขบันทึก: 545331เขียนเมื่อ 13 สิงหาคม 2013 00:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 สิงหาคม 2013 19:32 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (11)

...ร่วมรำลึกถึงพระคุณแม่นะคะ...ท่านยังหัวเราะได้...ท่านมีความสุขนะคะ

เป็นบันทึกที่ให้รุ้สึกดีกับการภาวนาครับ

ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะ อาจารย์ ดร. พจนา แย้มนัยนา

แม่แข็งแรงขึ้นมากค่ะ มือหายสั่น ขาหายจากอาการกระตุก

จะปวดอยู่ก็ที่เอวค่ะ หัวเราะง่าย มุกเล่นกับลูกกับหลาน "นิ่ง" มากค่ะ

ขอบพระคุณมากค่ะอาจารย์

 

 

สวัสดีค่ะ คุณพิชัย พ.แจ่มจำรัส

ปกติ แม่ไม่ค่อยหลับกลางวันนะคะ

แต่ถ้าได้ฝึกลมหายใจ ใจคงวางสบายมังนะ หลับเลยค่ะ :)

 

ขอบคุณมากนะคะ

ขอให้ท่านอยู่กับคุณตะวันดินไปนาน ๆ นะครับ

เป็นภาพที่อบอุ่นมาก

 

ขอขอบพระคุณทุกท่านค่ะ

คุณ ยายธี อาจาย์  ชยพร แอคะรัจน์ อาจารย์ โอ๋-อโณ คุณ "พี่หนาน"

คุณครู noktalay  น้อย น้ำพอง  vittaya low

 

 

ไม่รู้ว่าแม่ฝึกภาวนาไปได้เท่าไรแล้ว..

แต่หลายครั้งที่เห็นว่าแม่นิ่งมากขึ้นกว่าแต่ก่อน

ขอบคุณคุณ tawandin นะคะ

ยินดีด้วยนะคะคุณ kunrapee

อนุโมทนากับคุณแม่ด้วยค่ะ

ฝากดอกมะลิหอมๆกราบคุณแม่ด้วยนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

 

 

 

ได้อ่านแล้ว พาให้จิตสงบลงได้มากเลยครับ

 

ขอบพระคุณมากค่ะ อาจารย์   small man

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท