ลูกๆ เคยถามแม่ว่า ทำไมแม่จึงเลือกพ่อ ทั้งๆที่พ่อจน กว่าคนอื่นๆ ที่มาชอบแม่ แม่จึงเล่าให้ฟังว่า ที่เลือกแต่งงานกับพ่อ เพราะพ่อเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูง ไม่รังเกียจน้องๆของแม่ ที่กำลังอยู่ในวัยเรียน เงินเดือนพ่อไม่มากนักในสมัยนั้น (ครูประชาบาล) แต่พ่อก็ส่งน้องๆของแม่ให้ได้เรียนหนังสือกันทุกคน พ่อประหยัด อดออม ต่อสู้บากบั่น เคียงบ่า เคียงไหล่มากับแม่ ขณะเดียวกันก็เลี้ยงดูลูก และให้ลูกได้มีการศึกษาเป็นอย่างดี แม่กะว่าจะมีลูกเพียง ๒ - ๓ คน คนที่ ๓ เป็นผู้ชาย แต่ประสบอุบัติเหตุ ตกเปล เสียชีวิตตั้งแต่เล็กๆ แม่จึงรอต่อมาอีก เผื่อได้ลูกชาย นี่ถ้าพี่ชายของผู้เขียนไม่เสียชีวิตไปก่อน ผู้เขียนคงจะไม่ได้มาเกิดเป็นลูกของพ่อ กับแม่ เป็นแน่แท้ เมื่อเริ่มจำความได้และรู้ความจริง ผู้เขียนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ไม่ว่าพ่อ กับแม่จะรักน้อย รักมากก็ตาม แต่ก็ประพฤติตัว ไม่เคยทำให้ท่านผิดหวัง ตั้งใจเรียน แม่ฝากเพื่อนบ้านที่เป็นครู ให้ไปโรงเรียนด้วยตั้งแต่ ประถม ๑ และตั้งแต่นั้นมา ก็จัดการเรื่องเรียนด้วยตัวเองมาตลอด ซักผ้าเอง ทำกับข้าวเองตอนประถม ๕ รวมทั้งซักผ้าให้พ่อ และน้องๆ อีก ๒ คน ทำงานทุกอย่าง เก็บผลไม้ขาย (ฝึกประสบการณ์ตรงอาชีพค้าขาย) ทำสวน ทำงานทุกอย่างโดยไม่เคยปริปากบ่น ไม่ได้ไปวิ่งเล่นเหมือนกับเด็กๆ ทั่วไป เสาร์ อาทิตย์ หรือปิดเทอม กิจกรรม คือ รดน้ำผัก ผลไม้ แปรรูปผลไม้ โดยเฉพาะหน้ามะม่วง เวลาลมพายุมา มะม่วงล่วงหล่นเพราะแรงลม จะนำมะม่วงดิบมากวนทำแยม สิ่งเหล่านี้เป็นรสชาติของชีวิต ทำให้รู้คุณค่าของการใช้เงิน รู้คุณค่าของการทำงาน รู้วิธีการค้าขาย รู้วิธีการถนอมอาหาร การทำอาหาร(ลองผิดลองถูก) รู้วิธีการซักผ้า
ถึงแม้ พ่อ แม่ ไม่ค่อยได้มีเวลาอบรมสั่งสอนนัก แต่ก็ได้เรียนรู้จากการปฏิบัติตัวของพ่อ กับแม่ ค่อยๆ ซึมซับไป วันละเล็กละน้อย
น้อมรำลึก และขอบพระคุณพ่อกับแม่ผู้ให้กำเนิด ให้กายสังขารลูก ได้มีโอกาสปฏิบัติบำเพ็ญเพียรในภพนี้
หมายเหตุ : การไม่ทำผิดบาป ทั้งหลายทั้งปวง การสั่งสมความดี บรรพชน บรรพบุรุษ จะไม่ผิดหวัง ถ้ารับรู้ได้ คงยิ้ม ยินดี ปรีดา
บ้านสวน
จันทร์ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๖
ร่วมรำลึกถึงพระคุณแม่นะคะ