ความขัดแย้งของฉันกับ "แม่"

(ภาพ: "แม่ของลูกสาว" ถ่ายเมื่อประมาณ 20 ปีที่แล้วที่บ้านหลังเก่า)

ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียวของบ้านที่ครอบครัวเลี้ยงมาอย่างค่อนข้างตามใจ

ครอบครัวของฉันเป็นครอบครัวหัวสมัยใหม่ พ่อกับแม่เปิดโอกาสให้สมาชิกในครอบครัวได้ถกเถียงกันเสมอ

จนบางครั้งฉันคนรอบข้างมองว่าฉันเป็นเด็กกร้าวร้าว ไม่มีสัมมาคารวะ

แต่แม่ก็เข้าใจ และให้อภัยฉันเรื่อยมา..

สมัยเด็กๆ ครั้งใดที่คนอื่นว่าฉันกร้าวร้าว ฉันมักจะโทษแม่ "ก็แม่เลี้ยงฉันมาแบบนี้"

และแม่ก็ยอมรับทุกครั้งไป "เป็นความผิดของแม่เอง" เพราะแม่มองว่าพฤติกรรมกล้าแสดงออก

กล้าถกเถียง และเป็นคนที่ไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบที่ฉันแสดงออกมา แม้ว่ามันจะขัดกับ

"วาทกรรมหลัก" ของสังคมไทย ที่ว่า "เด็กต้องมีความนอบน้อม เคารพและต้องไม่เถียงผู้ใหญ่"

นั้นไม่ใช่พฤติกรรมที่มีปัญหา..

บ่อยครั้งที่ฉันกับแม่มีความขัดแย้ง ฉันเถียงแม่.. โดยปกติแล้วฉันเป็นคนมีเหตุผล

จะเถียง จะทะเลาะกับใครก็ใช้เหตุผลเข้าว่า แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด

ทุกครั้งที่ฉันเถียงแม่ ขัดแย้งกับแม่ ความมีเหตุผลของฉันหายไปหมดสิ้น

ทุกคำที่พูดออกมาล้วนแล้วแต่เป็นความต้องการ ความเอาแต่ใจ และความดื้อรั้น

ฉันทำอย่างนั้นกับคนที่รักฉันที่สุดได้อย่างไรกันนะ ?

หรือเพราะฉันรู้ว่ามีผู้หญิงคนนี้เพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะยอมฉันได้เสมอ ?

ความขัดแย้งของฉันกับแม่.. หากวิเคราะห์ตามหลักวิชาการแล้ว

ปัจเจกบุคคลสองคน มีความขัดแย้งกันมองแล้วควรจะเป็นความขัดแย้งที่เสมอภาค

แต่ในความเป็นจริงแล้ว ความขัดแย้งของฉันกับแม่นั้นเป็น "Assymetric Conflict"

ที่ฉันใช้อำนาจของความเป็นลูก.. กับความรักของแม่เป็นเครื่องมือ

ทำให้แม่ต้องยอมให้ฉันเป็นผู้ชนะ ชนะทุกครั้งไป..

ตลอดชีวิตที่ผ่านมาจนถึงวันนี้.. คงไม่สายเกินไปที่ฉันจะขอใช้โอกาส "วันแม่"

มอบบทกลอนบทหนึ่งซึ่งแทนความในใจของลูกคนนี้ แด่ "แม่" ผู้เป็นที่รัก

อันความรัก อื่นใด ใช่คงมั่น
จิตผูกพัน มารดารัก ไม่สลาย
เลือดในอก กลั่นน้ำนม หล่อเลี้ยงกาย
ลูกพริ้มพราย แนบอกแม่ ไม่แงงอน

ย่างปีที่ ยี่สิบสาม แม่โอบอุ้ม
คอยครองคุ้ม ประคบลูก คอยพร่ำสอน
ลูกถูกผิด แม่ปกปัก อำนวยพร
ลูกแข็งกร้าว ไม่แรงร้อน แม่อดทน

รักหรือไม่ ใช่แม่ ไม่รับรู้
ขาดแม่ชู เปรียบดั่งนา ร้างราฝน
กล้าต้นน้อย แม้นขาดน้ำ คอยเยียวยล
หนีไม่พ้น ยืนกล้าตาย ไร้รวงทอง

กวีนี้ ขอขมา มารดาวาส
สิ่งลูกพลาด พลั้งให้ แม่หมายหมอง
สองมือกราบ ลงแทบตัก น้ำตานอง
ทุกสิ่งปอง ลูกใคร่ทำ แม่พึงใจ

เคียงคู่แม่ แม่เคียงขวัญ ขวัญสรรค์สร้าง
ทุกสิ่งอย่าง แม่หมายหวัง ขวัญสรรค์ให้
ขอเพียงแม่ อยู่เคียงขวัญ ดั่งร่มไทร
เคียงดวงใจ เคียงขวัญ เคียงข้าง 'ดา'

"กล้าขวัญ" 15/12/2012

[Bright Lily]

มาซึ้งใจด้วยคนนะคะ 

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

...ขอร่วมรำลึกถึงพระคุณแม่ค่ะ...ลูกที่บอกว่าเคยโต้เถียงกับแม่ทะเลาะกับแม่นั่นคือลูกที่มีความใกล้ชิดแม่มากที่สุดนะคะ...เพราะลูกที่อยู่ไกลไม่ได้ดูแลแม่ใกล้ชิดจะไม่มีโอกาสที่จะพูดคุยกับแม่มากนักก็ไม่มีเรื่องที่จะโต้เถียงนะคะ...ความกตัญญูได้เต็มร้อยนะคะ...เหลือแต่ความอดทนและเข้าใจแม่...เป็นกำลังใจให้นะคะ...

[Dr. Ple]

 

      น่ารักจังเลย คะ่ ...

 

  

 

 

[ขจิต ฝอยทอง]

ท่าทางคุณแม่ใจดีมากเลยครับ

[นักเรียนห้องสันติศึกษา]

เป็นบันทึกที่อ่านแล้วประทับใจมากครับ ^_^