ลูกชายช่วยทำงาน..แม่เบิกบานสบายใจ
ประวัติศาสตร์กีฬาไทยต้องจารึกไว้..ไม่ใช่แบตไทย ไปมวยโลก ดังที่เขาร่ำลือกัน แต่เราทำได้แล้ว ก้าวสู่ความเป็นแชมป์โลก แบตมินตัน หญิงเดี่ยว ด้วยความสามารถที่สุดยอดของสาวไทย วัย ๑๘ ปี...รัชนก อินทนนท์ เป็นของขวัญ "วันแม่่" ที่ทำให้ชาวไทยทุกคนมีความสุขมากๆ
แต่สำหรับครอบครัวผม ก็ต้องบันทึกไว้เป็นประวัติศาสตร์ของบ้าน อีกสักครั้ง ที่เห็นลูกชาย ๒ คน ขยันเป็นพิเศษ ปกติก็ขยันแต่ไม่อดทน ช่วยงานบ้านไม่นานเท่าไร ก็ขอดูทีวี แต่วันนี้ลุยสวนช่วยพ่อกับแม่ให้เบาแรงและเบาใจไปได้เยอะ
ผมอยากไปทำงานที่โรงเรียนมากกว่า เพราะเห็นพื้นดินในบริเวณสวนรอบบ้านเฉอะแฉะ หญ้าก็รก จำได้ว่าพัฒนาดูแลครั้งสุดท้าย เมื่อช่วงวันเข้าพรรษา ต่อมาฝนตกบ่อย รอบบ้านก็เลยรกรุงรังไปหมด ระหว่างตัดสินใจว่าจะเอาอย่างไรดี ก็เห็นลูกชายนำกรรไกรตัดแต่งต้นเทียนทองอย่างสวยงาม ภาพที่เห็น นึกย้อนไปครั้งสุดท้ายที่ลูกทำแบบนี้ ราวๆวันสงกรานต์ที่ผ่านมา
ผมคว้าจอบไปถางหญ้าหน้าบ้าน คิดว่าลูกชายจะเลิกทำงาน ที่ไหนได้ กลับคว้ามีด ตัดกิ่งก้านการะเวก ที่พ่อกับแม่ปล่อยให้เลื้อยไปตามยถากรรม พันต้นแก้ว เลยไปเกาะต้นลำไย ลูกชายบอกถ้าปล่อยไป ยอดการะเวกเลื้อยขึ้นบ้าน จะเอาไม่อยู่และทำให้ต้นแก้วโตลำบาก (จริงๆแล้วลูกชายรักต้นแก้วมาก เพราะไม้ใช้ทำเครื่องดนตรีไทยได้)
ลูกชายตัดกิ่งก้านการะเวก แล้วดึงอย่างแรง ผมต้องไปช่วยกว่าการะเวกจะหลุดจากการเกี่ยวเกาะต้นแก้วกับลำไย หลุดออกมายาวอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งหมด ๓ กิ่งใหญ่ เกือบหมดแรงกันเลยทีเดียว เสร็จแล้ว..หน้าบ้านก็ดูโล่ง สบายตา ต้นแก้วก็แลไม่อึดอัด..พอแม่มาเห็น ทำท่าเสียดาย แต่ก็ไม่อยากว่าลูกชาย
ลูกชายเดินหน้าตัดต่อไป ปัญหาก็อยู่ที่กิ่งลำไยแล้วล่ะ ต้นใหญ่แตกกิ่งก้านสาขา บังลมบังแดดจนมืดครึ้ม ลูกชายบอกไม่ดีเลย เดี๋ยวมียุงและทำให้บ้านชื้นแฉะ ลงมือตัดแต่งให้เป็นพุ่มทรงสูง ทำให้มองดูโล่ง เห็นแสงแดดส่องสว่างไสว..ถ้าให้ผมทำเอง ปีนป่ายแบบนี้ ผมก็ทำไม่ไหวเหมือนกัน
เสียงแม่เรียกลูกชายกินข้าวเช้า ตอนเก้าโมง..ลูกชายบอกยังไม่หิว เมื่อลูกยังไม่พัก ผมจะพักไม่ได้เหมือนกัน เรียกแม่ลงมาช่วยขนกิ่งไม้อีกแรงหนึ่ง ลูกชายคว้าเลื่อย ไปจัดการกิ่งก้านบุหงาส่าหรี ที่ทอดยาวละหลังคา ตอนแรกผมบอกไม่ต้องก็ได้ เพราะกิ่งใหญ่มากจะทำให้เหนื่อยเกินไป ลูกชายบอกทำได้และให้เหตุผลว่า ถ้าปล่อยไว้ อาจมีงูเลื้อยขึ้นหลังคาบ้านได้ พูดแค่นี้ผมก็นึกในใจว่า...ทำเลยลูก
วันนี้..อาหารเมื่อเช้าราวสิบโมง พ่อแม่ลูก กินข้าวร่วมกัน รู้สึกอร่อยเป็นพิเศษ แม่มองลูกชายอย่างมีความสุข ที่ลูกชายช่วยทำงานบ้านในวันหยุด จนแม่เอ่ยปาก..ถ้าแม่ทำเอง กว่าจะได้เท่านี้ คงใช้เวลาเป็นเดือน (ส่วนพ่อแค่งานโรงเรียนก็แย่แล้ว) วันนี้จึงเป็นช่วงเวลาที่สำคัญและแม่กำลังต้องการขวัญกำลังใจ และลูกก็มอบเป็นของขวัญให้แม่ ด้วยการปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ
กินข้าวเสร็จ มองไปรอบๆบ้าน เห็นบรรดาแมวน้อยใหญ่ เดินเล่นอย่างเพลิดเพลิน ท่าทางมันจะชอบอะไรที่สะอาดและสวยงามเหมือนกัน
ความเห็น (5)
ช่วงเวลาเหมือน ๆ กันนี้ของคุณมะเดื่อ...ผ่านไปแล้ว...
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่น ชื่นใจ ที่ลูกๆช่วยงานบ้าน นะครับ ผอ.
เป็นปลื้มกับความอบอุ่นของครอบครัวนี้นะคะ
เด็กๆ น่ารักดีจังค่ะ
อบอุ่นใจไปด้วยเลยค่ะ
บ้านน่าอยู่มากเลย ต้นไม้เยอะ
อิจฉาคุณพ่อ-คุณแม่-คุณลูกจังค่ะ