ได้รางวัลที่สองรองจากเพื่อน
ไม่คลาดเคลื่อนไม่ครุ่นคิดติดฉงน
เห็นพ้องกับคำตัดสินที่ยินยล
ก็ของคนได้ที่หนึ่ง..ทึ่ง!สวยดี <ul>ลูกคิดแล้วต้องไม่แคล้วได้ที่สอง
แถมยังวางตำแหน่งรองสองสามสี่
คิดได้ตรงใจกรรมการทุกท่านดี
แหมเข้าที..รู้ฝึกตน วิพากษ์ผลงาน
</ul>เห็นจุดเด่นเน้นเชิงชาญงานของเพื่อน
จำมาเตือนตนฝึกไว้ศึกษ์สาน
บันทึกภาพมาไว้ดู…อ๊ะ! รู้งาน
ทุกสิ่งผ่าน เก็บมาด้วย ช่วยเต็มเติม <ul>
ลูกยังเห็นเน้นวิจารณ์งานตนด้วย
ยังลงสีไม่เรียบสวยไม่ช่วยเสริม
รายละเอียดก็น้อยไปต้องใส่เติม
ต้องฝึกเพิ่ม ต้องอดทน บ่นจดจำ</ul>ลูกประพฤติเช่นนี้ดีนักหนา
แม่ภูมิใจในปัญญาที่ก้าวล้ำ
เก็บความรู้ดูสิ่งดีมาชี้นำ
สร้างเป็นตำ-ราไว้ ในใจตน <ul>
</ul>
แวะมาหาและมาเห็นเป็นคนเก่า
พี่เม่ยเราไม่งกเงินเกินน้องพี่
นำผลงานให้ส่วนรวมร่วมยินดี
รางวัลนี้คือภูมิใจไม่เกินเลย
น้องจิ้นเก่งจริงหนาน้าฝากทึ่ง
อ่านบรรยายแล้ว"อึ้ง"ซึ้งสุดแสน
คิดได้ไง..ไหมล่ะ..อย่าดูแคลน
น้องน่ะเป็นหัวแหวนแม่นแท้เทียว
รู้ข้อเด่นข้อด้อยแม้น้อยหน้า
ใจเปิดรับวิชาฉลาดเฉลียว
งานไหนๆต่อไปคงปราดเปรียว
เผลอแพล้บเดียวหนูคงเป็น..ยอดศิลปิน
ว่าจะแวะผ่านมาแล้วผ่านเลย
แต่อ่านแล้วก็นิ่งเฉยอยู่ไม่ได้
ประทับจิตทั้งเรื่องราวทั้งความนัย
ประทับใจที่บล็อกสวยด้วยเช่นกัน(ค่ะ)
อดไม่ได้ ... ขอชื่นชม น้องคนเก่ง
ฝากความเจ๋ง ให้ไว้ ที่เมืองหลวง
เปล่งประกาย สดใส ไว้เต็มทรวง
อนาคต โชติช่วง ... ประเทศไทย
... โอ๊ย กว่าจะจบ ... แต่ก็ตั้งใจ๊ ตั้งใจนะค๊า