"... เท้าที่หยาบกร้านจากการทำงานของท่านทั้งสอง คือ เท้่าที่หาเงินส่งฉันเรียนอย่างทะนุถนอม ..." ... (ข้อสอบกลางภาค ๑/๒๕๕๖)



"... ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่าความรักของพ่อแม่อีกแล้ว ..."


การสอนภาคเรียนนี้ (๑/๒๕๕๖) ไม่เคยทิ้งกระบวนการสร้างความตระหนักรู้ให้กับลูกศิษย์
ถึงแม้ว่า ผมพอจะประเมินตัวเองได้ว่า เรายังสอนได้ไม่ดีเท่าที่ควร
ด้วยปัจจัยเหตุอะไรหลาย ๆ อย่าง

ก่อนวันสอบกลางภาค การสร้างความตระหนักรู้เกิดขึ้นจากการให้นักศึกษาวิเคราะห์
วีดิทัศน์การสัมภาษณ์ "พ.อ.นพ.พงศ์ศักดิ์ ตั้งคณา"

หลังจากนั้นเมื่อเข้าสู่การสอบกลางภาค
ข้อสอบอัตนัยข้อหนึ่งจึงถามถึงความเปลี่ยนแปลง
มุมมอง วิธีคิด และการใช้ชีวิตหลังจากนั้น

แล้วผมก็ได้พบคำตอบที่แสนประทับใจ
จากนักศึกษาเอกดนตรีคนหนึ่ง

ต้องบอกว่า นี่แหละวัตถุประสงค์ที่แท้จริง
ที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เมื่อเขาเข้าใจและเกิดความสำนึกด้วยตนเอง

โดยครูไม่ต้องบังคับอะไรเลย

เขาก็พร้อมที่จะทำด้วยหัวใจของความเป็นลูกอยู่แล้ว


..........................................................................................................................................................................


คำตอบจากข้อสอบอัตนัย ...


หลังจากการได้ชมวีดิทัศน์ มุมมอง วิธีคิด การใช้ชีวิตของดิฉันเปลี่ยนไปมาก
ให้เวลาและให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวมากขึ้น

สิ่งแรกที่ดิฉันกลับไปถึงบ้าน คือ

ทำกับข้าว รอพ่อและแม่กลับมาจากที่ทำงาน
และเตรียมพวงมาลัยดอกมะลิ ไว้รอกราบขอขมาพ่อกับแม่

ฉันไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนในชีวิต รู้สึกกังวล เขินอาย ไม่กล้า
สุดท้ายก็คิดว่า เราโชคดีแค่ไหนที่มีพ่อและแม่ให้กราบ ให้กอด

ดิฉันไม่รอช้า ก็ไปจัดกาละมังใส่น้ำ ใส่น้ำอบ และลอยกลิ่นกุหลาบนิดหน่อย
ไปล้างเท้าให้พ่อกับแม่ พร้อมให้พวงมาลัยดอกมะลิ กราบเท้าท่าน

ซึ่งไม่รู้ว่าน้ำตามันไหลออกมาตอนไหน

ดิฉันล้างเท้าของท่านทั้งสองที่มันหยาบกร้านจากการทำงาน
หาเงินส่งดิฉันเรียนด้วยความทะนุถนอม

ค่อย ๆ ลูบ ค่อย ๆ ล้าง แล้วก็จูบเท้าของท่าน
กราบขอขมาในสิ่งที่เคยทำไม่ดีไว้

สิ่งที่ทำให้น้ำตาไหล คือ สิ่งที่ผิดพลาดในอดีต
และการตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ว่า

ต่อไปนี้อย่าทำให้พวกท่านเสียใจ

พ่อกับแม่ถามฉันว่า อะไรดลใจให้ทำแบบนี้
ดิฉันก็ตอบท่านว่า ได้ดูวีดิทัศน์ ดิฉันเห็นการคลอดลูก

มันคงจะเจ็บปวดทรมานมาก ดิฉันเห็นข้อคิด
อาจารย์หมอสอนการดำเนินชีวิต และ
การตอบแทนพระคุณบิดามารดา

ดิฉันก็ถามแม่ว่า ตอนที่แม่คลอดดิฉันออกมา แม่เจ็บไหม
แม่ตอบว่า ไม่เจ็บ เพราะแม่เจ็บมา ๙ เดือน
แล้วอีก ๑ วันที่คลอดลูก แม่มีความสุขที่สุด

และสิ่งที่ทำให้แม่เจ็บที่สุด
ถ้าลูกของแม่ที่ทะนุถนอมมา ๙ เดือน เป็นคนไม่ดี
ไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ดิฉันรู้ว่าพ่อแม่รักฉัน
ถึงแม้ท่านจะไม่แสดงออก

หลังจากกินข้าวเสร็จ ฉันก็นั่งดูทีวีแล้วก็กอดท่าน
ฉันให้สัญญากับตัวเองและพ่อกับแม่ว่า

ฉันจะเป็นลูกที่ดี เป็นคนดี และใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง


................................................................................................................................................................................


เมื่ออ่านจบ เราอาจจะพบว่า มีน้ำใส ๆ จากตาไหลลงมาเองโดยไม่รู้ตัว

"ใครสักคน" บอกผมว่า ผมดึงสิ่งดี ๆ จากเด็กเหล่านั้นออกมาให้มากกว่าสิ่งที่ไม่ดี

สิ่งดี ๆ เหล่านั้นจะกลบสิ่งที่เป็นข้อบกพร่องของเด็ก
และคอยนำทางให้พวกเขาเดินทางไปสู่เส้นทางที่ดี ๆ
อย่างที่พวกเขาไม่เคยนึกถึงมาก่อน

พ่อแม่อาจสอนไม่ได้มากเท่ากับครูสอน

นี่เป็นหน้าที่ของครูโดยตรง ยิ่งกว่าวิทยฐานะที่อยากได้กันเสียอีก


ผมตอบคุณได้ ๑ อย่าง ...


คำตอบจากข้อสอบอัตนัยข้อนี้ ... บรรลุวัตถุประสงค์การสอนของผมแล้ว


บุญรักษา ลูกที่ดีทุกท่านครับ ;)...


หมายเลขบันทึก: 544631เขียนเมื่อ 4 สิงหาคม 2013 22:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 สิงหาคม 2013 23:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

 

มาทักทายก่อนนอนจ้ะอาจารย์วัส...ฝันดี ราตรีสวัสดิ์จ้ะ

Congratulations to you - for getting an award for your achievement. And

A Salute to 'a beautiful daughter' a pride for any mother. She may be nameless but I salute her and wish her success in life. May she bear many beautiful daughters after her.

ขอบคุณมากครับ ท่าน sr ;)...

สุดยอดมากๆๆ

ฉันจะเป็นลูกที่ดี เป็นคนดี และใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง

ขอบคุณมากครับ ท่านอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง ;)...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท