ชมรมแม่นมผักหวานป่า
"โครงการผ้าป่าผักหวาน:ปลูกผักหวานป่าสร้างป่าอาหาร ๑ ล้านไร่ ถวายในหลวง"
...หลังจากที่เปิดบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับโครงการฯไปแล้ววันนี้จึงนำแผนงานโครงการลำดับต่อไปมานำเสนอเล่าสู่ท่านทั้งหลายค่ะ
...ด้วยโครงการฯและเป้าหมายที่ทำเป็นการประสานร่วมแรงร่วมใจกันในหลายๆฝ่ายหลายคนหลายพื้นที่ วันนี้จึงขอเปิดสมุดบันทึกที่เว็บไซต์บ้านหลังใหญ่ www.gotoknow.org ในหน้าสมุดบันทึก"ชมรมแม่นมผักหวานป่า" เพื่อให้ท่านทั้งหลายที่สนใจเข้าร่วมสร้างกิจกรรมเครือข่ายได้แจ้งบันทึกข้อมูลแปลงปลูกในพื้นที่ของตัวเอง เพื่อในอนาคตจะได้เก็บรวบรวมเป็นข้อมูลเครือข่ายประสานแลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกันและช่วยกันเผยแพร่ปลูกความรู้นั้นคืนสู่ชุมชน(วัด-บ้าน-โรงเรียน)
...ปลูกผักหวานป่าสร้างป่าอาหารคือการเติมเต็มพื้นที่จากเดิมที่มีป่า-ปลูกป่าหรือโครงการที่จะสร้างป่าต่างๆในแต่ละพื้นที่..เสริมเพิ่มให้เต็มด้วยตะขบกับผักหวานป่า.
...สำหรับพื้นที่ต้นแบบของชมรมที่กำลังเริ่มดำเนินโครงการฯ มีทั้งบ้าน(พื้นที่สวนตัว)แปลงยางพารา..สร้างป่าอาหาร-พื้นที่วัด..สร้างคลังอาหาร-บริเวณโรงเรียน..สร้างคลังปัญญา. ความคืบหน้าแผนงานและกิจกรรมเกี่ยวกับโครงการจะได้นำมาลงไว้ในสมุดบันทึกเล่มนี้
...สำหรับท่านทั้งหลายหรือพื้นที่ใดสนใจเข้าร่วมเครือข่ายสามารถแจ้งข้อมูลในหน้าบันทึกแห่งนี้รวมถึง..ระบุคำสำคัญกับคำว่า"ชมรมแม่นมผักหวานป่า" ได้ค่ะ
...กรรมการหน้าใหม่กำลังหัดงาน:) หากท่านทั้งหลายมีความคิดเห็นข้อเสนอแนะรูปแบบงานโครงการฯ ยินดีรับคำชี้แนะค่ะ
..."ภาพต้นตะขบกับผักหวานป่า"(แม่นมกับผักหวาน) เป็นภาพที่ฉันชอบมองค่ะ..แม้บางมุมมองจะรู้สึกเสียดาย แต่เหนือกว่านั้นกลับได้มุมคิดกับสัจภาพนี้อย่างมากมายให้สอนใจ
..แม่นมผักหวานทำให้เห็นในการมีชีวิตเกิดมาบนโลกใบนี้ ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่นั้นคอยเกื้อกูลกับพืชชนิดหนึ่งซึ่งเรียกว่า"ผักหวานป่า"ที่ใครหลายๆคนยอมเรื่องปลูกให้เติบโตยากลำบาก..แต่ต้นตะขบทำให้เห็น.
...แม่นมผักหวานป่าทำให้เห็นกับบทสุดท้ายของชีวิตหลังความตายกับการตอบแทนบุญคุณแผ่นดินเกิด(อาศัย)กับการฝากต้นไม้ที่ชื่อผักหวานป่าที่มีอายุยืนยาวนับร้อยปีไว้ให้คนที่อยู่ได้พึ่งพาเป็นอาหารและยา.
...แม่นมผักหวานป่าเกิดมาจนถึงตายไม่เคยเดินหนีไปไหน"อดทน"ทนแดด-ทนฝน-ทนหนาว ไม่เคยเดินหนีหรือปริบ่น..แล้วมนุษย์อย่างเราหละ...
...ฉันรู้สึกว่าโดนต้นไม้ถามกลับอย่างจังเบอร์ทุกครั้งที่มอง...
ขอบพระคุณ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
ใน ชมรมแม่นมผักหวานป่า: โครงการผ้าป่าผักหวาน "ปลูกผักหวานป่าสร้างป่าอาหาร ๑ ล้านไร่ ถวายในหลวง"
ความเห็น (20)
ขอเป็นหนึ่งกำลังใจนะคะคุณน้อย...มีความสุขสนุกกับการทำงานนะคะ...
สวัสดีค่ะ คุณน้อย
คิดถึงเสมอนะคะ หายไปไหนนานค่ะ สบายดีไหมเอ่ย
แม้วันเวลาผ่านไป กระบวนการพัฒนาผักหวานป่าที่คุณน้อยรัก ยังคงเดินหน้าต่อไปนะคะ
ขอให้บรรลุเป้าหมายและความตั้งใจนะคะ
เป็นกำลังใจให้อีก 1 แรงค่ะ
พรุ่งนี้จะกลับมาอ่านจ้าา
เป็นกำลังใจให้สำหรับโครงการดีดีนี้น่ะค่ะ ^___^
ได้เห็นสัจะรรมเลยนะครับ คุณน้อย
แถว ๆ บ้านคุณมะเดื่อนั้น ต้นตะขบพอหาได้ แต่ผักหวานป้าหายากจ้ะ ยินดี และชื่นชม
โครงการดี ๆ จ้ะ
ขอบพระคุณทุกๆท่านสำหรับดอกไม้และกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์พจนา...ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
งานปลูกต้นไม้อาจจะเหนื่อยช่วงแรกแต่ก็ให้ความสุขไปพร้อมๆกันในขณะทำค่ะ แม้จะเหนื่อยแต่ก็ดีใจที่ได้ช่วยเติมเต็มผักหวานป่าให้กับผู้อื่นในพื้นที่ๆเขาต้องการค่ะ
สวัสดีค่ะคุณอร...ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใยค่ะ คุณอรคงสบายดีเช่นกันนะคะ
ช่วงที่หายไป..สัญญาณเน็ตไม่ค่อยดีค่ะ..กำลังหัดเรียนรู้ของใหม่(facebook)และเตรียมแผนงานในแปลงปลูกผักหวานในโครงการฯค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ..สำหรับโครงการผ้าป่าผักหวานฯนับเป็นงานใหญ่และคงเป็นงานสุดท้ายของชีวิต(อายุ40กว่าๆคงวางถอยอะไรหลายๆอย่างให้กับตัวเองค่ะ:)
สวัสดีค่ะคุณกอหญ้า...ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้โครงการค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ พ.แจ่มจำรัส...ต้นไม้คือสิ่งมีชีวิตที่มองแล้วให้ทั้งธรรมะและความสงบเย็นใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ...
สวัสดีค่ะคุณมะเดื่อ...ต้นตะขบหาได้ง่ายดีจังค่ะหากโซนพื้นที่ของคุณครูสนใจเข้าร่วมโครงการฯเป็นเครือข่ายร่วมกันก็ยินดีนะคะ
สำหรับเมล็ดพันธุ์ผักหวานป่าที่จะปลูกในปีหน้าในส่วนของแต่ละพื้นที่ๆเข้าร่วมโครงการฯในกรณีที่หาซื้อเมล็ดพันธุ์เพื่อปลูกเองไม่ได้..ทางอุฑยานผักหวานป่ากำลังช่วยมองหาแหล่งพันธุ์เพื่อเป็นทางเลือก(ซื้อ)ให้กับเครือข่ายอยู่ค่ะ(มีนาคมปี2557 คงได้คำตอบชัดเจนค่ะ)
ที่จริงแล้วโครงการฯอยากเชิญชวนโรงเรียนปลูกตะขบผักหวานเสริมในพื้นที่เยอะๆจะได้เป็นแหล่งเรียนรู้ถ่ายทอดความรู้และอาหารที่เป็นยาให้กับครูและนักเรียน รวมถึงเป็นอาชีพให้กับผู้ปกครองด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ น้องสาวหล่า 
น้อย น้ำพอง
แม่นมผักหวานป่า จากน้องหล่าร้อยต้น ยังอยู่ดีมีสุขเด้อจ้า
โอ้...พี่ชายกะหลานๆมาถึงพอดี ส่งการบ้านไม่ทันนิ บันทึก อาจารย์ ม.ชีวิต ที่นี่นะคะ
ส่งเด็กน้อยเก็บผักมาส่งก่อน อิอิ ขอบคุณหลายจ้า
ส่งเด็กน้อยเก็บผักมาส่งก่อนหละ อิอิ
ผักบุ้งบนคันแทนา งามขนาด ขอบคุณหลายเด้อหล่า
สวัสดีอีกครั้งค่ะ สาว น้อย น้ำพอง น้องหล่า
พี่สาว ถอยเครื่องตัดหญ้ามาเรียบร้อย สองแรง พันแปดกว่า พี่ชาย...หักเบี้ยเลี้ยงเอา อิอิ
(และถอยกะทะเคลือบเซรามิค หลีกเลี่ยงปรุงน้ำมัน ราคาไล่ๆกับเครื่องตัดหญ้า ลืมพอเพียงเลย หุหุ)
พรุ่งนี้ กิจกรรมวันแม่ คงได้ฤกษ์ฉลองเครื่องใหม่พอดี
เด็กๆมารวมกันวันนี้ เรียนดนตรีกับเล่นหมากเก็บกัน :)
สวนใกล้บ้าน เจอสารดูดซึม ฝนชะมาจากกอไผ่ ผักโทรมซีด ไปครึ่งสวน ห้ามเด็กๆเข้าเลย
"สูญเสีย แต่ไม่เสียสูญ" กำลังใจยังไหวอยู่ คนนั้นคนนี้ นำรองเท้าบู๊ตมาให้ตั้งสองคู่
หวั่นอันตราย ว่าด้วยอาการโรค "ฉี่หนู" (โอ้...ภัยจากมนุษย์แท้ๆ ไปลงที่หนูได้เช่นไร)
ที่แปลง "ฝันอันยิ่งใหญ่และยั่งยืน" ของเด็กๆและพี่สาวนั้น
พี่สาวต้องเดินเรื่องลงทะเบียนเรียนให้เรียบร้อยก่อนว่าสาขาวิชา เกษตรกรรมแบบยั่งยืนศูนย์เรามีหรือไม่
เลยนำภาพ พื้นที่ ดินแดนมหัศจรรย์ พลังสร้างสรรค์ ฝันที่เป็นจริงมาส่งเป็นการบ้านไปพลางเนาะ
มุมท้ายสวน ติดนาข้าว ลานมหัศจรรย์ที่พี่สาวใช้วอร์มอัพ ก่อนวิ่งออกทุ่ง
มุมซ้ายมือ ต้นยูคาเนี่ย คือมุมที่เจ้าของที่ มาพบพี่สาวกำลัง...ร่ายเพลงยุทธพอดี ฮ่า
น้าหักกิ่งยูคาลงมาปูนั่งโสเหล่ยาวว จนพี่สาวงึดนั่นหละ งึดยกกำลังก็ตอนน้องสาวหล่าส่งกล้าแม่นม ทันควันนั่นหละ
กลับหลังหันมาที่ทางเข้าจากหนองน้ำ มีต้นขี้เหล็กต้นใหญ่อยู่กลางสวนพอดี โดนพายุโค่นร่องแร่งคาอยู่
ถัดจากต้นขี้เหล็ก เป็นคอกวัวเก่าๆ ที่โดนพายุพังลงมากอง มีผู้ใหญ่เหมาสังกะสีไปหมดแล้ว
สำรวจ เย็นวันที่ ๖ ก.ค. วันรุ่งข้นก็ลุยกันเลย รื้อคอกวัวกัน
หนุ่มแช่ม สมาชิกรุ่นเล็ก ติดตามเชียร์พี่ๆตลอดเชียว
(ตะมิกรุ่นจิ๋วเดินเตาะแตะแล้ว เดี๋ยวคงได้มาเฮฮากันสักวัน)
แม่นมผักหวานป่า พี่ตะขบน้อยร้อยต้น จากน้ำพอง แข็งแรงขึ้นทุกวันเลยจ้า
เดี๋ยวรายละเอียดม.ชีวิต ตามมาเด้อหล่า
ขอบคุณน้องสาวมากๆเลยเน้อ สาธุจ้า
ฝากบันทึกว่าด้วย โครงการมหาวิทยาลัยชีวิต ของสถาบันการเรียนรู้เพื่อปวงชน
ของท่าน อาจารย์ 
นาย สุรเชษฐ เวชชพิทักษ์
ติดตามอ่านดูตามสะดวกนะคะ พี่สาวไปค้นพบตำราท่านเป็นเล่มแล้วหละ
อีกเล่มเป็นของท่านอื่น พี่สาวเพิ่งเคยพบเห็นตำราแบบนี้ :))
ตื่นเต้นซะ ต้องเก็บภาพมาฝากน้องสาวหล่า ๕๕
สวัสดีค่ะพี่ตะวันดิน...ดีใจด้วยนะคะที่ต้นตะขบน้อยๆยังอยู่ดีพร้อมใจ(แสดงว่าพี่สาวมือเย็นใจเย็น) อาชีพการเกษตรกับเครื่องมือเครื่องทุ่นแรงเป็นสิ่งที่จำเป็นค่ะ...เกี่ยวกับสถาบันการเรียนรู้ฯน้อยก็ดูข้อมูลไปเรื่อยๆค่ะ(ขอบคุณพี่สาวที่นำข้อมูลมาฝากนะคะ)..ยังไงๆพี่สาวหากเข้าสู่การเรียนได้แล้วก็อย่าลืมผักหวานกะตะขบนะคะ;)แล้วก็อย่าลืมเล่าสู่น้องฟังด้วยนะคะ...(คอมฯไม่ค่อยokวันนี้ทักทายกันแค่นี้ก่อนนะคะ..)...ขอบคุณค่ะ...
ชอบบรรยากาศค่ะ ร่มรื่น ให้ร่มเงา
ยังจำได้ เคยไปปีนต้นผักหวานป่าค่ะตอนเด็ก สุขใจเวลานึกถึง
ชื่นชมค่ะ ป่าให้เรา เราให้ป่า พึ่งพาอาศัยกัน
สวัสดีค่ะคุณถาวร...ช่วงนี้ฝนพรำบรรยากาศยิ่งร่มครึ้มมากเลยค่ะ
ช่วงนีไปช่วยวัด-บ้าน-โรงเรียนสร้างป่าค่ะไม่ค่อยได้เข้าระบบ:)
ขอบคุณค่ะ...
มาให้กำลังใจผู้ลงแรงกายและศรัทธาเพื่อความเขียวชอุ่มของพืชเศรษฐกิจนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณใหญ่...ขอบพระคุณที่กรุณาเข้ามาเยี่ยมชมและให้กำลังใจค่ะ
ดูเหมือนโลกทุกวันนี้เริ่มหมุนกลับค่ะ..พืชพื้นถิ่นของไทยไม่ใช่เฉพาะแต่ผักหวานป่าที่คนส่วนใหญ่มองข้ามหรือหลงลืม..วันนี้หลายๆคนกำลังตามหาและอนุรักษ์รวมถึงกลายเป็นพืชเศรษฐกิจเพราะหลงเหลือน้อยนั่นเองค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ