สิ่งที่เรียกว่าการพัฒนา

    วันนี้ ( 22 กค. 56) เป็นวันอาสาฬหบูชา  อากาศที่พิษณุโลกช่วงเช้า ๆ ไม่ค่อยร้อนแรง  มีกลุ่มเฆมสีเทา ๆ ปกคลุมไปทั่ว  ทำให้เวลาเดินทางไม่ค่อยร้อนครับ  ผมไม่มีจุดหมายในการปั่นจักรยาน  แต่เมื่ออบอุ่นร่างกายสักพักหนึ่ง  จึงตัดสินใจลัดเลาะไปตามเส้นทางในหมู่บ้าน กะว่าจะไปตามหาทางลัดที่ผ่านบ้านบึงถัง เพื่อไปออกที่ อ.วัดโบสถ์ ซึ่งสมัยก่อนช่วงที่ทำงานเป็นนักวิชาการศึกษาอยู่ที่ สนง.ศึกษาธิการอำเภอวัดโบสถ์ ผมใช้รถจักรยานยนต์ในการเดินทางผ่านเส้นทางสายนี้เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย 

   ก่อนข้ามถนนเลี่ยงเมืองพิษณุโลก - อุตรดิตถ์  ผมผ่านทุ่งนาแห่งหนึ่ง มีต้นไม้สูงใหญ่อยู่ข้างบึงในบึงมีกลุ่มดอกบัวลอยอยู่  ดูแล้วสวยงามมาก  จึงบันทึกภาพมาให้ดูครับ   ครั้นพอเดินทางไปสักระยะ  เห็นควายสองตัวกำลังยืน นั่งเคี้ยวเอื้องอยู่  มีนกเอี้ยงเลี้ยงควาย... ยืนเกาะอยู่บนหลังพอดี  ชีวิตคนต่างจังหวัดส่วนใหญ่จะโชคดี  ที่เพียงนำตัวเองออกไปนอกเมืองไม่นานนัก  เราจะพบเห็นกับธรรมชาติ  สายลมที่เย็นระเรื่อย  ฝูงนก  ฝูงผีเสื้อที่บินผ่านตัวเราขณะที่เดินทางด้วยจักรยาน  ครับผมใช้เวลาช่วงนี้  เพื่อพักผ่อน ออกกำลังกายและเรียกคืนพลังงานกลับมาสู่ตัวเอง 

    ในช่วงที่ผ่าน ต.สมอแข  ผมพบเห็นว่าข้างทางมีหลุมขนาดใหญ่อยู่กลางทุ่งนา  เมื่อเข้าไปใกล้ ๆ จึงเห็นว่าเป็นหลุมขนาดลึกไม่ต่ำกว่าตึก 3 ชั้น  น่าจะหลายไร่  ที่เจ้าของนาขายดินของตัวเองให้ผู้ประกอบกิจการถมดิน   ผมไม่แน่ใจว่านานหรือยังที่ผืนนาแปลงนี้ต้องกลายสภาพเป็นทะเลสาบ(น้ำฝน)  ดินดั่งเดิมถูกขุดออกไปทำประโยชน์ในการก่อสร้างของต่างถิ่น  สิ่งที่เหลืออยู่จึงแปลงเปลี่ยนเป็นหลุมลึก  พื้นที่หลายแห่งที่ถูกนำไปใช้ประโยชน์เพื่อการนี้  จะถูกขุดในแนวดิ่งประมาณ 90 องศา   หลับตานึกถึงวันในอนาคตอันใกล้นี้  ที่นา บ้าน เสาไฟฟ้าแรงสูง ที่อยู่ใกล้ ๆ จะเป็นอย่างไร  หากดินที่เป็นฐานรากของสิ่งเหล่านั้นสไลด์ลงในหลุมนี้ (ปัจจุบันเริ่มเห็นร่องรอยน้ำที่กัดเซาะผิวดินข้าง ๆ พื้นที่  ลงไปยังก้นหลุมแล้ว)   ผมไม่แน่ใจว่าแต่ละองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น  หรือเจ้าของพื้นที่ที่มีสถานะอื่น  จะมีระเบียบกฏหมายที่ต้องใช้เพื่อใคร่ครวญ ไต่ตรอง พิจารณาให้รอบคอบก่อนที่จะอนุญาตให้ขุดดินในพื้นที่ของเอกชน หรือระเบียบกฎหมายยังไม่มี  ปล่อยให้เป็นเรื่องของบุคคลเจ้าของผืนดินแต่ละแห่งเอง  นี่หรือคือสิ่งที่เรียกว่าการพัฒนา